Św. Rafał Archanioł: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
Imię Rafał z hebrajskiego znaczy „Bóg uderzył” i związane jest z biblijną opowieścią o Tobiaszu. Pierwszy ślad kultu św. Rafała pochodzi z VII wieku i jest to kościół zbudowany w Wenecji ku czci św. Rafała. W tym samym roku miasto Cordoba w Hiszpanii ogłosiło go swoim patronem. Papież Benedykt XV rozszerzył w 1921 roku kult św. Rafała na cały Kościół i ustalił święto na 24 października. | Imię Rafał z hebrajskiego znaczy „Bóg uderzył” i związane jest z biblijną opowieścią o Tobiaszu. Pierwszy ślad kultu św. Rafała pochodzi z VII wieku i jest to kościół zbudowany w Wenecji ku czci św. Rafała. W tym samym roku miasto Cordoba w Hiszpanii ogłosiło go swoim patronem. Papież Benedykt XV rozszerzył w 1921 roku kult św. Rafała na cały Kościół i ustalił święto na 24 października. | ||
Archanioł Rafał uważany jest za księcia aniołów, anioła mającego | Archanioł Rafał uważany jest za księcia aniołów, anioła mającego pieczę nad chorobami i ranami ludzi, anioła leczącego oraz towarzyszącego ludziom w podróży. Św. Rafał jest patronem aptekarzy, górników, dekarzy, pracowników okrętów, pielgrzymów i podróżników, emigrantów i chorych. Chroni również przed chorobami (zwłaszcza oczu) i przed dżumą. | ||
W ikonografii przedstawiany jest jako anioł w stroju pielgrzyma z kijem, z flaszką, z rybą, z Tobiaszem ( któremu towarzyszył w jednej z jego niebezpiecznych podróży ). Jego atrybutami są: krzyż, laska pielgrzyma, niekiedy ryba i naczynie. W ujęciu bizantyjskim ukazywany jest z berłem i globem. | W ikonografii przedstawiany jest jako anioł w stroju pielgrzyma z kijem, z flaszką, z rybą, z Tobiaszem ( któremu towarzyszył w jednej z jego niebezpiecznych podróży ). Jego atrybutami są: krzyż, laska pielgrzyma, niekiedy ryba i naczynie. W ujęciu bizantyjskim ukazywany jest z berłem i globem. |
Wersja z 17:27, 16 gru 2010
Św. Rafał Archanioł
Imię Rafał z hebrajskiego znaczy „Bóg uderzył” i związane jest z biblijną opowieścią o Tobiaszu. Pierwszy ślad kultu św. Rafała pochodzi z VII wieku i jest to kościół zbudowany w Wenecji ku czci św. Rafała. W tym samym roku miasto Cordoba w Hiszpanii ogłosiło go swoim patronem. Papież Benedykt XV rozszerzył w 1921 roku kult św. Rafała na cały Kościół i ustalił święto na 24 października.
Archanioł Rafał uważany jest za księcia aniołów, anioła mającego pieczę nad chorobami i ranami ludzi, anioła leczącego oraz towarzyszącego ludziom w podróży. Św. Rafał jest patronem aptekarzy, górników, dekarzy, pracowników okrętów, pielgrzymów i podróżników, emigrantów i chorych. Chroni również przed chorobami (zwłaszcza oczu) i przed dżumą.
W ikonografii przedstawiany jest jako anioł w stroju pielgrzyma z kijem, z flaszką, z rybą, z Tobiaszem ( któremu towarzyszył w jednej z jego niebezpiecznych podróży ). Jego atrybutami są: krzyż, laska pielgrzyma, niekiedy ryba i naczynie. W ujęciu bizantyjskim ukazywany jest z berłem i globem.
Bibliografia
W. Zaleski, Święci na każdy dzień, wyd. 4, Warszawa 2008, s. 860-861; V. Schauber, H. M. Schindler, Ilustrowany leksykon świętych, Kielce 2003, s. 504-505.