Św. Petronela

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 09:02, 31 maj 2020 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Św. Petronela, dziewica i męczenniczka

Święta Petronela żyła w I wieku naszej ery. Urodziła się w Palestynie, a dokładniej w Galilei. Domniemywa się, że była córką świętego Piotra, który nim wszedł na drogę ku świętości poślubił świętą Perpetuę. Również i ją cechowała bezgraniczna wiara w Jezusa Chrystusa. Z tego związku zrodziła się św. Petronela.

Petronela należy do świętych, którym najwcześniej oddawano cześć. Jej życiorys nie został udokumentowany w żadnych historycznych dokumentach. Jednakże istnieje dowód, który pokazuje, że postać ta żyła naprawdę. W katakumbach rzymskich odnaleziono grób św. Petroneli, który dowodzi jej istnieniu. Św. Petronela z upływem czasu podążała w ślad za swoim ojcem, który pokazał i nauczył ją jak żyć na wzór godnego chrześcijanina. W aktach męczeńskich świętych odnaleziono świadectwo św. Marcelego, który opisuje św. Petronelę jako kobietę świątobliwą, dziewicę o dobrym sercu wobec ubogich Rzymian, rozpoznawalną w środowisku chrześcijańskim. W aktach możemy przeczytać, że św. Petronela cierpiała na chorobę, której towarzyszyły ogromne cierpienia i bóle. Poruszona cierpieniem Jezusa na krzyżu prosiła o namiastkę bólu, który przeżywał Chrystus umierający w katuszach. Wszystko co ją spotkało znosiła z godnością, a nawet dumą. Pomogła jej w tym szczera wiara oraz łaska Boża, w której żyła. Św. Marceli opisuje, że przez jakiś czas leżała w bezruchu i ogromnie cierpiała, mimo to ani na chwilę nie traciła swojej wewnętrznej siły i spokoju duszy. Nie skarżyła się, nie użalała. Była wdzięczna za wszystko co ją spotkało. Św. Petronela dawała świadectwo swojej silnej, niezłomnej wiary, toteż inni chrześcijanie do niej garnęli i podziwiali za jej upór.

  • Św. Petronela stała się patronką Rzymu, podróżnych, pielgrzymów oraz górskich wędrowców.
  • Imię Petronela jest żeńskim odpowiednikiem męskiego imienia Piotr.
  • Wspomnienie liturgiczne przypada 31 maja.

Bibliografia

Opracowanie własne, JM