Św. Ludwik Grignion de Montfort

Ludwik Grignion de Montfort (1673-1716)

urodził się 31 styczna 1673 w Monfort-La Cane (dzisiaj: Monfort –sur Meu w departamencie d’Ille-et-Vilaine, Górna Bretania) we Francji. Uczęszczał do szkoły prowadzonej przez jezuitów w Rennes by następnie w 1693 roku udać się do Paryża celem przygotowania do posługi kapłańskiej. W czasie studiów, jego głównym zamiłowaniem było studiowanie dzieł poświęconych życiu Matki Bożej. Był gorliwym czcicielem Matki Bożej. O jego pobożności maryjnej świadczy fakt używania podwójnego imienia „Ludwik- Maria”. 5 czerwca 1700 przyjął święcenia kapłańskie.

Został wysłany przez przełożonych z misją ewangelizacyjną do Nantes i Poitiers. Został mianowany kapelanem szpitalnym w Poitiers. Złożywszy śluby ubóstwa poświęcił się pracy ubogim. W 1703 roku założył wraz z Marią Luizą Trichet zgromadzenie „Córek Mądrości” (Filles de la Sagesse Divine), których misja polegała na pomocy dzieciom z ubogich rodzin. Następnie udał się do Rzymu gdzie 6 czerwca 1706 został przyjęty przez papieża Klemensa XI, który utwierdził Ludwika Grignion w wyborze pracy misjonarskiej we Francji. Był kaznodzieją głównie z zachodniej Francji. W czasie kazań zachęcał wiernych do wierności przyrzeczeniom chrztu świętego oraz zawierzeniu życia Maryi. Owocem tej misji było założenie wspólnoty Księży Misjonarzy z Towarzystwa Maryi (Compagne de Marie), dla których w 1713 roku napisał regułę. Był autorem niezliczonej liczby kantyków. Najsłynniejszym dziełem Ludwika Grignion był „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”. Książka ta, w sposób istotny przyczyniła się do rozwoju pobożności maryjnej oraz mariologii. Zawarte w niej przemyślenia przyczyniły się do odkrycia przez Kościół roli Maryi w dziele zbawienia. Myśli teologiczne wyłożone w „Traktacie” były inspiracją dla założycieli „nowych” wspólnot ewangelizacyjnych we Francji - „Świętego Jana” i „Wody Żywej”. Ludwik Maria Grinion zmarł wycieńczony pracą i postami 28 kwietnia 1716 w Saint-Laurent-sur-Sèvre (Wandeia). Beatyfikowany przez papieża Leona XIII (1888) i kanonizowany przez papieża Piusa XII (20 lipca 1947). Ludwik Grignion uważany jest za głównego przedstawiciela drugiego pokolenia francuskiej szkoły duchowości.

W książce „Przekroczyć próg nadziei” (Lublin 1994) papież Jan Paweł II wyjaśnił, że zawołanie - „Totus Tuus” zaczerpnął z dzieła św. Ludwika Grignion. W 1996 roku (19 IX) papież odbył pielgrzymkę do grobu świętego. Wspomnienie liturgiczne przypada 28 kwietnia.

Bibliografia

T. Rey-Mermet, Louis-Marie Grignion de Montfort (1673- 1716), Paris 1984; L. M. Clenet, Grignion de Montfort. Le saint de la Vendée, Paris 1988; L. Pérouas, Grignion de Montfort et la Vendée, Paris 1989; B. Guitteny, Grignion de Montfort, missionnaire des pauvres, Paris 1993; J. Séguy, Millénarisme et «ordres adventistes»: Grignion de Montfort et les « Apôtres des Derniers Temps, Archives des sciences sociales des religions, Année 1982, Volume 53, Numéro 1, p. 23–48.