Św. Eugeniusz de Mazenod: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 18:51, 24 mar 2020

Św. Eugeniusz de Mazenod (1782-1861)

z kościoła w Aix

Aix, Prowansja

pomnik w Lublińcu

Urodził się 1 sierpnia 1782 w Aix, stolicy Prowansji. Następnego dnia podczas chrztu św. otrzymał imiona: Karol Józef Eugeniusz. Ojciec - Karol Antoni de Mazenod był prawnikiem i prezesem Izby Rozrachunkowej w Aix. Jego matką była Maria Róża Joannis, córka profesora Akademii Królewskiej. Gdy wybuchła rewolucja francuska rodzina Mazenodów przeniosła się najpierw do Nicei, a później do Turynu, gdzie Eugeniusz przyjął Komunię św. Po 11 latach tułaczki rodzina Mazenodów powróciła do Francji (1802). Podczas modlitwy w Wielki Piątek 1807 roku Eugeniusz postanowił zostać kapłanem i rok później wstąpił do Seminarium św. Sulpicjusza w Paryżu. 21 grudnia 1811 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Amiens, Demandolx. Ks. Eugeniusz zaczął głosić rekolekcje i misje wśród ludności francuskiej, która od XVIII wieku przesiąknięta była bezbożnością i ignorancją religijną.

Wkrótce do ks. Eugeniusza przyłączyło się kilku kapłanów, którzy osiedlili się w pokarmelickim klasztorze w Aix i wiedli wspólne życie (1816). Oprócz misji ks. Eugeniusz wprowadził dwie nowości. Przed rozpoczęciem obchodzono domy, zachęcając do odprawiania misji oraz zbierano ochotników, z którymi dyskutowano na interesujące ich tematy. W tym samym 1816 roku nowa wspólnota zakonna przyjęła nazwę Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI). W 1818 roku ks. Eugeniusz wraz z ośmioma ojcami i klerykami złożył śluby zakonne. Dziesięć lat później papież Leon XII zatwierdził nowe zgromadzenie.

W 1823 roku o. Eugeniusz otrzymał nominację na wikariusza generalnego w Marsylii. Godność tę zaproponował mu jego stryj Fortunat de Mazenod, bp Marsylii. Wkrótce niektórzy ze zgromadzenia zarzucili założycielowi zaniedbania własnej wspólnoty. W 1824 roku o. Eugeniusz wydalił ich ze zgromadzenia, a dla pozostałych wygłosił rekolekcje. Na zakończenie kazał zgasić światła, rozebrał się do pasa i biczował do krwi. Gdy wszyscy wychodzili z sali, położył się na progu i kazał po sobie deptać nogami. Jego nauka poskutkowała – zgromadzenie przetrwało.

Po śmierci bpa de Mazenod, stryja o. Eugeniusza, Stolica Apostolska mianowała go nowym ordynariuszem Marsylii. Wkrótce wystawił katedrę i gmach seminarium duchownego oraz zainicjował budowę sanktuarium maryjnego w Notre Dame de la Garde. Szczególną uwagę poświęcił grupom cudzoziemców, pozbawionych opieki religijnej.

Nie zapomniał jednak o własnym zgromadzeniu. W 1841 roku na prośbę bpa z Montrealu, o. Eugeniusz posłał sześciu swoich synów duchownych na misje do robotników leśnych oraz Indian. Jego dzieło zostało zauważone przez cesarza Napoleona III, który wysłał mu order Legii Honorowej oraz nominację na senatora państwa. Poza tym przedstawił jego kandydaturę do purpury kardynalskiej. Papież Pius IX mianował o. Eugeniusza asystentem tronu papieskiego i posłał mu paliusz arcybiskupi.

Zmarł w wieku 79 lat 21 maja 1861. 3 grudnia 1995 Jan Paweł II kanonizował o. Eugeniusza, beatyfikowanego dwadzieścia lat wcześniej przez Pawła VI.

Wspomnienie liturgiczne przypada 21 maja.

Bibliografia

W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 265-267; Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Katolickiego, t. 40-41, Lublin 1997.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-Urodził się 1 sierpnia 1782 w Aix, stolicy Prowansji. Dzień później otrzymał Chrzest św. i na nim imiona: Karol Józef Eugeniusz. Ojciec Karol Antoni de Mazenod był prawnikiem i prezesem Izby Rozrachunkowej w Aix. Jego matką była Maria Róża Joannis, córka profesora Akademii Królewskiej. Kiedy wybuchała rewolucja francuska rodzina Mazenodów przeniosła się do Nicei, a później do Turynu, gdzie Eugeniusz przyjął Komunię św. Po 11 latach tułaczki rodzina Mazenodów powróciła do Francji (1802). W 1807 roku, w Wielki Piątek podczas modlitwy Eugeniusz postanowił zostać kapłanem i rok później wstąpił do seminarium św. Sulpicjusza w Paryżu. 21 grudnia 1811 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Amiens, Demandolx. Ks. Eugeniusz zaczął głosić rekolekcje i misje wśród ludności francuskiej, która od XVIII wieku przesiąknięta była bezbożnością i ignorancją religijną.
+==Św. Eugeniusz de Mazenod (1782-1861)==
+[[Plik:Mazenod Aix.jpg|right|thumb|z kościoła w Aix]]
+[[Plik:Aix Mazenod1.jpg|thumb|right|Aix, Prowansja]]
+[[Plik:Lubliniec Mazenod1.jpg|right|thumb||pomnik w Lublińcu]]
+Urodził się 1 sierpnia 1782 w Aix, stolicy Prowansji. Następnego dnia podczas chrztu św.  otrzymał imiona: Karol Józef Eugeniusz. Ojciec - Karol Antoni de Mazenod był prawnikiem i prezesem Izby Rozrachunkowej w Aix. Jego matką była Maria Róża Joannis, córka profesora Akademii Królewskiej. Gdy wybuchła rewolucja francuska rodzina Mazenodów przeniosła się najpierw do Nicei, a później do Turynu, gdzie Eugeniusz przyjął Komunię św. Po 11 latach tułaczki rodzina Mazenodów powróciła do Francji (1802). Podczas modlitwy w Wielki Piątek 1807 roku Eugeniusz postanowił zostać kapłanem i rok później wstąpił do Seminarium św. Sulpicjusza w Paryżu. 21 grudnia 1811 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Amiens, Demandolx. Ks. Eugeniusz zaczął głosić rekolekcje i misje wśród ludności francuskiej, która od XVIII wieku przesiąknięta była bezbożnością i ignorancją religijną.
-Wkrótce do ks. Eugeniusza przyłączyło się kilku kapłanów, którzy osiedlili się w pokarmelickim klasztorze w Aix i wiedli wspólne życie (1816). Oprócz misji, ks. Eugeniusz wprowadził dwie nowości: przed misją obchodzono domy, z zachętą do ich odprawiania oraz zbierano ochotników, z którymi dyskutowano na tematy ich interesujące. W tym samym roku, 1816, nowa wspólnota zakonna przyjęła nazwę „Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej” (OMI). W 1818 roku, ks. Eugeniusz wraz z 8 ojcami i klerykami, złożył śluby zakonne. W 1828 roku, papież Leon XII zatwierdził nowe zgromadzenie.
+Wkrótce do ks. Eugeniusza przyłączyło się kilku kapłanów, którzy osiedlili się w pokarmelickim klasztorze w Aix i wiedli wspólne życie (1816). Oprócz misji ks. Eugeniusz wprowadził dwie nowości. Przed rozpoczęciem obchodzono domy, zachęcając do odprawiania misji oraz zbierano ochotników, z którymi dyskutowano na interesujące ich tematy. W tym samym 1816 roku nowa wspólnota zakonna przyjęła nazwę [[Oblaci|''Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej'' (OMI)]]. W 1818 roku ks. Eugeniusz wraz z ośmioma ojcami i klerykami złożył śluby zakonne. Dziesięć lat później papież Leon XII zatwierdził nowe zgromadzenie.
-W 1823 roku o. Eugeniusz został mianowany wikariuszem generalnym w Marsylii. Tę godność zaproponował mu jego stryj, Fortunat de Mazenod, bp Marsylii. Wkrótce, niektórzy ze zgromadzenia zarzucili założycielowi zaniedbania własnej wspólnoty. W 1824 roku o. Eugeniusz wyrzucił ich ze zgromadzenia, a dla pozostałych wygłosił rekolekcje. Na koniec kazał zgasić światła, rozebrał się do pasa i biczował się do krwi. Gdy wszyscy wychodzili z sali, położył się na progu i kazał po sobie deptać nogami. Jego nauka poskutkowała – zgromadzenie się ostało.
+W 1823 roku o. Eugeniusz otrzymał nominację na wikariusza generalnego w Marsylii. Godność tę zaproponował mu jego stryj Fortunat de Mazenod, bp Marsylii. Wkrótce niektórzy ze zgromadzenia zarzucili założycielowi zaniedbania własnej wspólnoty. W 1824 roku o. Eugeniusz wydalił ich ze zgromadzenia, a dla pozostałych wygłosił rekolekcje. Na zakończenie kazał zgasić światła, rozebrał się do pasa i biczował do krwi. Gdy wszyscy wychodzili z sali, położył się na progu i kazał po sobie deptać nogami. Jego nauka poskutkowała – zgromadzenie przetrwało.
-Po śmierci stryja o. Eugeniusza, bpa de Mazenod, Stolica Apostolska mianowała go nowym ordynariuszem Marsylii. Wkrótce wystawił katedrę i gmach seminarium duchownego oraz zainicjował budowę sanktuarium maryjnego w Notre Dame da la Garde. Szczególną uwagę poświęcił grupom cudzoziemców, pozbawionych opieki religijnej.
+Po śmierci bpa de Mazenod, stryja o. Eugeniusza, Stolica Apostolska mianowała go nowym ordynariuszem Marsylii. Wkrótce wystawił katedrę i gmach seminarium duchownego oraz zainicjował budowę sanktuarium maryjnego w [[Notre Dame de la Garde]]. Szczególną uwagę poświęcił grupom cudzoziemców, pozbawionych opieki religijnej.
-Nie zapomniał jednak o własnym zgromadzeniu. W 1841 roku, na prośbę bpa z Montrealu, o. Eugeniusz wysłał 6 swoich synów duchownych na misje do robotników leśnych i Indian. Jego dzieło zostało zauważone przez cesarza Napoleona III, który posłał mu order Legii Honorowej i mianował go senatorem państwa, a także przedstawił jego kandydaturę  do purpury kardynalskiej. Papież [[Pius IX]] mianował o. Eugeniusza asystentem tronu papieskiego i posłał mu paliusz arcybiskupi.
+Nie zapomniał jednak o własnym zgromadzeniu. W 1841 roku na prośbę bpa z Montrealu, o. Eugeniusz posłał sześciu swoich synów duchownych na misje do robotników leśnych oraz Indian. Jego dzieło zostało zauważone przez cesarza Napoleona III, który wysłał mu order Legii Honorowej oraz nominację  na senatora państwa. Poza tym przedstawił jego kandydaturę do purpury kardynalskiej. Papież [[Pius IX]] mianował o. Eugeniusza asystentem tronu papieskiego i posłał mu [[paliusz]] arcybiskupi.
+Zmarł w wieku 79 lat 21 maja 1861. 3 grudnia 1995 [[Jan Paweł II]] kanonizował o. Eugeniusza, beatyfikowanego dwadzieścia lat wcześniej przez [[Paweł VI| Pawła VI]].
+*Wspomnienie liturgiczne przypada 21 maja.
-Zmarł 21 maja 1861, w wieku 79 lat. 3 grudnia 1995 [[Jan Paweł II]] kanonizował o. Eugeniusza, beatyfikowanego dwadzieścia lat wcześniej przez [[Paweł VI| Pawła VI]].
 ==Bibliografia==
-W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 265 – 267; Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Katolickiego, T. 40 – 41, Lublin 1997.
+W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 265-267; Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Katolickiego, t. 40-41, Lublin 1997.
-[[Kategoria:Święci i błogosławieni|Mazenod]]
+{{Święty}}
+{{Noty biograficzne}}
+[[Kategoria:Sanctus - M|Mazenod]]
+[[Kategoria:Biografie - M|Maz]]
+[[Kategoria:Zakonnicy|M]]
+[[Kategoria:Oblaci|M]]