Św. Błażej

Święty Błażej pochodził z Cezarei Kapadockiej. Miał studiować studiował filozofię i medycynę. Po pewnym czasie porzucił praktyke lekarską i rozpoczął życie na pustyni. Stamtąd zostal powołany na biskupa Sebasty. Podczas prześladowań za cesarza Licyniusza schronił się w jednej z pieczar górskich, skąd nadal rządził swoją diecezją. Po aresztowaniu, nadal kierował Kosciołem w Sebaście. Torturami usiłowano go zmusić do porzucienia wiary; niezłomnego w wierze, ścięto mieczem prawdopodobnie w 316 roku.

Z pobytem św. Błażeja w więzieniu łączy się historia cudownego uleczenia przez niego syna pewnej kobiety, któremu gardło przebiła ość i nie można było jej usunąć. Na pamiątkę cudownego wyleczenia w Kościele katolickim, św. Błażeja czcic się jako lekarza chorób gardła. W innej historii mowa jest o ubogiej kobiecie, która przyniosła biskupowi do więzienia pokarm i świecę. Po śmierci świętego, zgodnie z danym przez niego zaleceniem, obchodzono rocznicę jego męczeństwa rozdając jałmużnę i spotykając się przy zapalonych świecach.

Na terenie Polski, Czech i Niemiec utrzymał się zwyczaj błogosławienia świec woskowych, tzw "błażejek". We wspomnienie liturgiczne św. Błażeja 3 lutego, po mszy św., odbywa się obrzęd, w którym poświęconymi świecami dotyka się gardła, by je uchronić od chorób.

Św. Błażej jest patronem m.in. kamieniarzy. Przyzywany jest podczas chorób gardła, opiekun zwierząt, zaliczany jest do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli. W ikonografii św. Błażej przedstawiany jest jako biskup w infule, w prawej ręce trzyma pastorał, w lewej zapalone pochodnie lub świece. Niekiedy na obrazach przedstawiany jest w jaskini, w otoczeniu zwierząt.