Śleziona Jan: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 20:50, 8 lip 2012

Śleziona Jan (1936-1990), proboszcz w Ornontowicach

Urodził się 19 grudnia 1936 w Katowicach-Panewnikach. Był synem Wincentego i Ireny z d. Nogielska. Sakramentu bierzmowania udzielił mu 5 maja 1951 w Cielczy k. Jarocina abp Walenty Dymek. Po ukończeniu szkoły podstawowej był przez dwa lata w Niższym Seminarium oo. franciszkanów w Jarocinie. Po zlikwidowaniu tego seminarium kontynuował naukę wNiższym Seminarium Duchownym im. św. Jacka w Katowicach, gdzie w 1954 roku zdał egzamin dojrzałości. W 1955 roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Poza studiami teologicznymi interesował się też matematyką. W czasie czwartego roku studiów teologicznych zdał eksternistycznie maturę państwową. W czasie wakacji po czwartym roku studiów ks. Janowi i trzem jego kursowym kolegom zagroził pobór do wojska. By ich przed tym uchronić bp znacznie przyśpieszył dla całej tej czwórki termin udzielenia święceń kapłańskich. Święcenia subdiakonatu otrzymali 16 sierpnia 1959 w kaplicy Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach, diakonat 30 tegoż miesiąca w kaplicy kurii diecezjalnej, a święcenia kapłańskie 6 września w kościele parafialnym w Kochłowicach. Po święceniach kontynuowali jeszcze przez rok studia teologiczne w ŚSD w Krakowie.

Po ukończeniu w 1960 roku studiów skierowany został na zastępstwo wakacyjne do Wilczy, a potem do parafii Św. Krzyża w Siemianowicach Śląskich. Od sierpnia t.r. był wikariuszem w Łaziskach Średnich. Potem był wikariuszem w Miedźnej (od 1963-1966 roku), Szarleju (1966—1970) i w parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej (1970-1974). W 1974 roku bp H. Bednorz zlecił mu prowadzenie budowy nowego kościoła i tworzenie nowej, wydzielonej z parafii św. Mikołaja, placówki duszpasterskiej w Bielsku-Aleksandrowicach. W związku z prowadzeniem budowy kościoła, spełnianie przez niego obowiązków wikariusza parafii było bardzo utrudnione i dlatego został z nich zwolniony oraz mianowany kapelanem szpitalnym w dotychczasowej parafii. Po wybudowaniu w Aleksandrowicach części katechetycznej i nowej kaplicy bł. Jana Sarkandra został mianowany jej rektorem. W listopadzie 1980 roku przy budowanym w Aleksandrowicach kościele została utworzona parafia. Jej proboszczem został ks.w Zenon Mierzwa , a ks. Jan Śleziona nadal prowadził prace budowlane przy kościele i probostwie. Nowy kościół pod wezwaniem błogosławionego wtedy jeszcze Maksymiliana Kolbego, został poświęcony 24 października 1982. Z dniem l lipca 1983 został wikariuszem-ekonomem, a 25 sierpnia t.r. proboszczem parafii Ornontowice. We wrześniu 1988 roku wybrano go wicedziekanem dekanatu orzeskiego. Zmarł nagle na zawał serca 5 marca 1990. Pochowano go w Ornontowicach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Śleziony; Schematyzm 1970-1986; J. Pawliczek, Nekrolog, WD 1990, nr 7, s. 448-449; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 164.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Śleziona Jan (1936-1990), proboszcz w Ornontowicach ==
-Urodził się 19 grudnia 1936 w Katowicach-Panewnikach. Był synem Wincentego i Ireny z d. Nogielska. Sakramentu bierzmowania udzielił mu 5 maja 1951 w Cielczy k. Jarocina abp Walenty Dymek. Po ukończeniu szkoły podstawowej był przez dwa lata w Niższym Seminarium oo. franciszkanów w Jarocinie. Po zlikwidowaniu tego seminarium kontynuował naukę w Niższym Seminarium Duchownym im. św. Jacka w Katowicach, gdzie w 1954 roku zdał egzamin dojrzałości. W 1955 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie. Poza studiami teologicznymi interesował się też matematyką. W czasie czwartego roku studiów teologicznych zdał eksternistycznie maturę państwową. W czasie wakacji po czwartym roku studiów ks. Janowi i trzem jego kursowym kolegom zagroził pobór do wojska. By ich przed tym uchronić bp znacznie przyśpieszył dla całej tej czwórki termin udzielenia święceń kapłańskich. Święcenia subdiakonatu otrzymali 16 sierpnia 1959 w kaplicy Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach, diakonat 30 tegoż miesiąca w kaplicy kurii diecezjalnej, a święcenia kapłańskie 6 września w kościele parafialnym w Kochłowicach. Po święceniach kontynuowali jeszcze przez rok studia teologiczne w ŚSD w Krakowie.
+Urodził się 19 grudnia 1936 w Katowicach-Panewnikach. Był synem Wincentego i Ireny z d. Nogielska. Sakramentu bierzmowania udzielił mu 5 maja 1951 w Cielczy k. Jarocina abp Walenty Dymek. Po ukończeniu szkoły podstawowej był przez dwa lata w Niższym Seminarium oo. franciszkanów w Jarocinie. Po zlikwidowaniu tego seminarium kontynuował naukę w[[ Niższe Seminarium Duchowne w Katowicach |Niższym Seminarium Duchownym im. św. Jacka ]]w Katowicach, gdzie w 1954 roku zdał egzamin dojrzałości. W 1955 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie. Poza studiami teologicznymi interesował się też matematyką. W czasie czwartego roku studiów teologicznych zdał eksternistycznie maturę państwową. W czasie wakacji po czwartym roku studiów ks. Janowi i trzem jego kursowym kolegom zagroził pobór do wojska. By ich przed tym uchronić bp znacznie przyśpieszył dla całej tej czwórki termin udzielenia święceń kapłańskich. Święcenia subdiakonatu otrzymali 16 sierpnia 1959 w kaplicy Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach, diakonat 30 tegoż miesiąca w kaplicy kurii diecezjalnej, a święcenia kapłańskie 6 września w kościele parafialnym w Kochłowicach. Po święceniach kontynuowali jeszcze przez rok studia teologiczne w ŚSD w Krakowie.
-Po ukończeniu w 1960 roku studiów skierowany został na zastępstwo wakacyjne do Wilczy, a potem do [[Parafia Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich|parafii Św. Krzyża w Siemianowicach Śląskich]]. Od sierpnia t.r. był wikariuszem w Łaziskach Średnich. Potem był wikariuszem w Miedźnej (od 1963-1966 roku), Szarleju (1966—1970) i w parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej (1970-1974). W 1974 roku [[Bednorz Herbert|bp H. Bednorz]] zlecił mu prowadzenie budowy nowego kościoła i tworzenie nowej, wydzielonej z parafii św. Mikołaja, placówki duszpasterskiej w Bielsku-Aleksandrowicach. W związku z prowadzeniem budowy kościoła, spełnianie przez niego obowiązków wikariusza parafii było bardzo utrudnione i dlatego został z nich zwolniony oraz mianowany kapelanem szpitalnym w dotychczasowej parafii. Po wybudowaniu w Aleksandrowicach części katechetycznej i nowej kaplicy bł. Jana Sarkandra został mianowany jej rektorem. W listopadzie 1980 roku przy budowanym w Aleksandrowicach kościele została utworzona parafia. Jej proboszczem został ks. Zenon Mierzwa, a ks. Jan Śleziona nadal prowadził prace budowlane przy kościele i probostwie. Nowy kościół pod wezwaniem błogosławionego wtedy jeszcze Maksymiliana Kolbego, został poświęcony 24 października 1982. Z dniem l lipca 1983 został wikariuszem-ekonomem, a 25 sierpnia t.r. proboszczem parafii Ornontowice. We wrześniu 1988 roku wybrano go wicedziekanem dekanatu orzeskiego. Zmarł nagle na zawał serca 5 marca 1990. Pochowano go w Ornontowicach.
+Po ukończeniu w 1960 roku studiów skierowany został na zastępstwo wakacyjne do Wilczy, a potem do [[Parafia Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich|parafii Św. Krzyża w Siemianowicach Śląskich]]. Od sierpnia t.r. był wikariuszem w Łaziskach Średnich. Potem był wikariuszem w Miedźnej (od 1963-1966 roku), Szarleju (1966—1970) i w parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej (1970-1974). W 1974 roku [[Bednorz Herbert|bp H. Bednorz]] zlecił mu prowadzenie budowy nowego kościoła i tworzenie nowej, wydzielonej z parafii św. Mikołaja, placówki duszpasterskiej w Bielsku-Aleksandrowicach. W związku z prowadzeniem budowy kościoła, spełnianie przez niego obowiązków wikariusza parafii było bardzo utrudnione i dlatego został z nich zwolniony oraz mianowany kapelanem szpitalnym w dotychczasowej parafii. Po wybudowaniu w Aleksandrowicach części katechetycznej i nowej kaplicy bł. Jana Sarkandra został mianowany jej rektorem. W listopadzie 1980 roku przy budowanym w Aleksandrowicach kościele została utworzona parafia. Jej proboszczem został ks.[[Mierza Zenon|w Zenon Mierzwa]] , a ks. Jan Śleziona nadal prowadził prace budowlane przy kościele i probostwie. Nowy kościół pod wezwaniem błogosławionego wtedy jeszcze Maksymiliana Kolbego, został poświęcony 24 października 1982. Z dniem l lipca 1983 został wikariuszem-ekonomem, a 25 sierpnia t.r. proboszczem parafii Ornontowice. We wrześniu 1988 roku wybrano go wicedziekanem dekanatu orzeskiego. Zmarł nagle na zawał serca 5 marca 1990. Pochowano go w Ornontowicach.
 == Bibliografia ==