Urbaczka Jan: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
 
(dr)
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
== Urbaczka Jan (1915-2003), proboszcz w Wełnowcu ==
== Urbaczka Jan (1915-2003), proboszcz w Wełnowcu ==
[[Grafika:Urbaczka Jan.jpg|left]]
[[Grafika:Urbaczka Jan.jpg|left|thumb]]
Urodził się 14 stycznia 1915 w Puńcowie w rodzinie Pawła i Anny z d. Kłoda. Po ukończeniu czwartej klasy Szkoły Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. Antoniego Osuchowskiego w Cieszynie. Po maturze w 1934 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie rozpoczynając jednocześnie studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Będąc na piątym roku studiów odkrył kolejne pole przyszłej działalności duszpasterskiej – praca z głuchoniemymi. Należał do grupy alumnów, którzy w dn. 3-6 października 1938 uczestniczyli w pierwszym kursie dla przyszłych duszpasterzy głuchoniemych organizowanym przez [[Lubos Konrad|ks. K. Lubosa]] w Śląskim Zakładzie dla Głuchoniemych w Lublińcu.  
Urodził się 14 stycznia 1915 w Puńcowie w rodzinie Pawła i Anny z d. Kłoda. Po ukończeniu czwartej klasy Szkoły Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. Antoniego Osuchowskiego w Cieszynie. Po maturze w 1934 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] rozpoczynając jednocześnie studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Będąc na piątym roku studiów odkrył kolejne pole przyszłej działalności duszpasterskiej – praca z głuchoniemymi. Należał do grupy alumnów, którzy w dn. 3-6 października 1938 uczestniczyli w pierwszym kursie dla przyszłych duszpasterzy głuchoniemych organizowanym przez [[Lubos Konrad|ks. K. Lubosa]] w Śląskim Zakładzie dla Głuchoniemych w Lublińcu.  


25 czerwca 1939 przyjął święcenia kapłańskie w Katowicach z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]], pisząc wcześniej pracę magisterską pt. ''Historia nauczania religii głuchoniemych'' (w WD 2003, poz. 151 podano tytuł: ''Nauka Gwidona Terreny o nieomylności papieża'', pod kierunkiem ks. prof. Grzelaka wykładowcy teologii fundamentalnej). Po święceniach pracował w zastępstwie w rodzinnym Puńcowie, by od 1 listopada 1939 zostać wikarym w Trzyńcu na Zaolziu. Potem mianowano go substytutem w parafii św. Bartłomieja w Grodźcu (od 1 czerwca 1940), a 15 czerwca 1944 wikarym w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie. Od 16 października 1942 do końca sierpnia 1945 roku pracował jako wikary w Istebnej i lokalista w Koniakowie. W tym czasie był duszpasterzem partyzantów Okręgu Istebna, a także zaangażował się w tajne nauczanie.
25 czerwca 1939 przyjął święcenia kapłańskie w Katowicach z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]], pisząc wcześniej pracę magisterską pt. '' Historia nauczania religii głuchoniemych '' (w WD 2003, poz. 151 podano tytuł: '' Nauka Gwidona Terreny o nieomylności papieża'', pod kierunkiem ks. prof. Grzelaka wykładowcy teologii fundamentalnej). Po święceniach pracował w zastępstwie w rodzinnym [[Parafia św. Jerzego w Puńcowie|Puńcowie]], by od 1 listopada 1939 zostać wikarym w Trzyńcu na Zaolziu. Potem mianowano go substytutem w [[Parafia św. Bartłomieja w Grodźcu|parafii św. Bartłomieja w Grodźcu]] (od 1 czerwca 1940), a 15 czerwca 1944 wikarym w [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie|parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie]]. Od 16 października 1942 do końca sierpnia 1945 roku pracował jako wikary w Istebnej i [[Lokalia|lokalista]] w [[Parafia św. Bartłomieja w Koniakowie|Koniakowie]]. W tym czasie był duszpasterzem partyzantów Okręgu Istebna, a także zaangażował się w tajne nauczanie.


We wrześniu 1945 roku został katechetą w Państwowym Zakładzie dla Głuchoniemych w Lublińcu. Pełnił tę funkcję do 7 września 1953, kiedy to został zwolniony ze służby państwowej. W związku ze swoją pracą w duszpasterstwie specjalnym ukończył w 1947 roku roczne studia w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej na podstawie pracy ''Wychowanie religijno–moralne w Zakładzie dla Głuchoniemych''. Następnie otrzymał stopień doktora teologii w 1951 roku na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, na podstawie dysertacji  ''Życie religijne i moralne głuchoniemych''. 15 kwietnia 1953 został mianowany rektorem kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Lublińcu, będącego wówczas kościołem filialnym parafii pw. św. Mikołaja.  
We wrześniu 1945 roku został katechetą w Państwowym Zakładzie dla Głuchoniemych w Lublińcu. Pełnił tę funkcję do 7 września 1953, kiedy to został zwolniony ze służby państwowej. W związku ze swoją pracą w duszpasterstwie specjalnym ukończył w 1947 roku roczne studia w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej na podstawie pracy: '' Wychowanie religijno–moralne w Zakładzie dla Głuchoniemych''. Następnie otrzymał stopień doktora teologii w 1951 roku na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, na podstawie dysertacji: '' Życie religijne i moralne głuchoniemych''. 15 kwietnia 1953 został mianowany rektorem [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Lublińcu|kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Lublińcu]], będącego wówczas kościołem filialnym [[Parafia św. Mikołaja w Lublińcu|parafii św. Mikołaja]].  


13 września 1954 został ustanowiony administratorem w [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu|parafii Wspomożenia NMP w Katowicach–Wełnowcu]]. Ks. Urbaczka stał na jej czele najpierw jako administrator, a w latach 1957-1975 jako proboszcz. 1 lutego 1955 wikariusz kapitulny [[Piskorz Jan|ks. Jan Piskorz]] powołał go w skład Komisji Duszpasterskiej [[I Synod Diecezji Katowickiej|I Synodu Diecezjalnego]], który nie doszedł do skutku. Także w 1955 roku został wykładowcą katechetyki kursu dla Neoprezbiterów w Załężu, którego rektorem był wówczas [[Pluta Wilhelm|ks. dr W. Pluta]]. Jednocześnie miał prawo wizytowania i hospitowania lekcji religii prowadzonych przez nowo wyświęconych księży w przydzielonych im parafiach. W 1958 roku został katechetą w Państwowej Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym nr 6 w Katowicach. Jego opiece powierzono kleryków i kapłanów roczników 1965 i 1966. W 1969 roku został wicedziekanem dekanatu Katowice–Północ utworzonego w 1955 roku.
13 września 1954 został ustanowiony administratorem w [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu|parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu]]. Ks. Urbaczka stał na jej czele najpierw jako administrator, a w latach 1957-1975 jako [[proboszcz]]. 1 lutego 1955 wikariusz kapitulny [[Piskorz Jan|ks. Jan Piskorz]] powołał go w skład Komisji Duszpasterskiej [[I Synod Diecezji Katowickiej|I Synodu Diecezjalnego]], który nie doszedł do skutku. Także w 1955 roku został wykładowcą katechetyki kursu dla neoprezbiterów w Załężu, którego rektorem był wówczas [[Pluta Wilhelm|ks. dr W. Pluta]]. Jednocześnie miał prawo wizytowania i hospitowania lekcji religii prowadzonych przez nowo wyświęconych księży w przydzielonych im parafiach. W 1958 roku został katechetą w Państwowej Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym nr 6 w Katowicach. Jego opiece powierzono kleryków i kapłanów roczników 1965 i 1966. W 1969 roku został wicedziekanem dekanatu Katowice–Północ utworzonego w 1955 roku.
   
   
Po nieprzyjętej przez bpa [[Bednorz Herbert|H. Bednorza]] prośbie przejścia na emeryturę został mianowany w 1975 roku członkiem Zarządu i dyrektorem Księgarni św. Jacka i Ars Catholica – Warsztaty sztuki religijnej i urządzeń kościelnych. Dodatkowo w 1978 roku został cenzorem książek przy Wydziale Nauki Chrześcijańskiej Kurii Diecezjalnej. W 1982 roku przeszedł na emeryturę. Pod koniec życia, 9 kwietnia 1998 został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. W 2002 roku został sparaliżowany, a 24 kwietnia 2003 zmarł w Lublińcu. Został pochowany 28 kwietnia 2003 w rodzinnym Puńcowie.
Po nieprzyjętej przez [[Bednorz Herbert|bpa H. Bednorza]] prośbie przejścia na emeryturę został mianowany w 1975 roku członkiem Zarządu i dyrektorem [[Wydawnictwo i Księgarnia św. Jacka|Księgarni św. Jacka]] i Ars Catholica – Warsztaty sztuki religijnej i urządzeń kościelnych. Dodatkowo w 1978 roku został cenzorem książek przy Wydziale Nauki Chrześcijańskiej Kurii Diecezjalnej. W 1982 roku przeszedł na emeryturę. Pod koniec życia, 9 kwietnia 1998 został mianowany kanonikiem honorowym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Metropolitalnej w Katowicach]]. W 2002 roku doznał paraliżu, a 24 kwietnia 2003 zmarł w Lublińcu. Został pochowany 28 kwietnia 2003 w rodzinnym Puńcowie.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
AAKat, Akta personalne ks. Jana Urbaczki; AAKat, ARz, Duszpasterstwo głuchoniemych, vol. I, 1925-1966, sygn. 508; Schematyzm (1947-2001); Myszor, Historia Diecezji, s. 337, 507; Tenże, Stosunki Kościół, s. 167, 168, 173; Olszar, Duchowieństwo, s. 271; Represje wobec duchowieństwa, s. 69, 261; WD 2003, poz. 151, s. 671-672; Woźnica, Te Deum, s. 88-89.  
AAKat, Akta personalne ks. Jana Urbaczki; AAKat, ARz, Duszpasterstwo głuchoniemych, vol. I, 1925-1966, sygn. 508; Schematyzm (1947-2001); Myszor, Historia Diecezji, s. 337, 507; Tenże, Stosunki Kościół, s. 167, 168, 173; Olszar, Duchowieństwo, s. 271; Represje wobec duchowieństwa, s. 69, 261; J. Pawliczek, Nekrolog, WD 2003, nr 11, s. 671-672; Woźnica, Te Deum, s. 88-89; A. Bielesz, Ks. Jan Urbaczka (1915-2003) życie i działalność duszpasterska, Katowice 2009, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; B., Zmarł ksiądz Jan Urbaczka, GN 2003, nr 20, (dodatek katowicki), s. 24.  


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - U]]
[[Kategoria:Biografie - U]]
[[Kategoria:Pracownicy kurii]]
[[Kategoria:Kanonicy]]

Aktualna wersja na dzień 20:45, 14 gru 2020

Urbaczka Jan (1915-2003), proboszcz w Wełnowcu

Urbaczka Jan.jpg

Urodził się 14 stycznia 1915 w Puńcowie w rodzinie Pawła i Anny z d. Kłoda. Po ukończeniu czwartej klasy Szkoły Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. Antoniego Osuchowskiego w Cieszynie. Po maturze w 1934 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie rozpoczynając jednocześnie studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Będąc na piątym roku studiów odkrył kolejne pole przyszłej działalności duszpasterskiej – praca z głuchoniemymi. Należał do grupy alumnów, którzy w dn. 3-6 października 1938 uczestniczyli w pierwszym kursie dla przyszłych duszpasterzy głuchoniemych organizowanym przez ks. K. Lubosa w Śląskim Zakładzie dla Głuchoniemych w Lublińcu.

25 czerwca 1939 przyjął święcenia kapłańskie w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego, pisząc wcześniej pracę magisterską pt. Historia nauczania religii głuchoniemych (w WD 2003, poz. 151 podano tytuł: Nauka Gwidona Terreny o nieomylności papieża, pod kierunkiem ks. prof. Grzelaka wykładowcy teologii fundamentalnej). Po święceniach pracował w zastępstwie w rodzinnym Puńcowie, by od 1 listopada 1939 zostać wikarym w Trzyńcu na Zaolziu. Potem mianowano go substytutem w parafii św. Bartłomieja w Grodźcu (od 1 czerwca 1940), a 15 czerwca 1944 wikarym w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie. Od 16 października 1942 do końca sierpnia 1945 roku pracował jako wikary w Istebnej i lokalista w Koniakowie. W tym czasie był duszpasterzem partyzantów Okręgu Istebna, a także zaangażował się w tajne nauczanie.

We wrześniu 1945 roku został katechetą w Państwowym Zakładzie dla Głuchoniemych w Lublińcu. Pełnił tę funkcję do 7 września 1953, kiedy to został zwolniony ze służby państwowej. W związku ze swoją pracą w duszpasterstwie specjalnym ukończył w 1947 roku roczne studia w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej na podstawie pracy: Wychowanie religijno–moralne w Zakładzie dla Głuchoniemych. Następnie otrzymał stopień doktora teologii w 1951 roku na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, na podstawie dysertacji: Życie religijne i moralne głuchoniemych. 15 kwietnia 1953 został mianowany rektorem kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Lublińcu, będącego wówczas kościołem filialnym parafii św. Mikołaja.

13 września 1954 został ustanowiony administratorem w parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu. Ks. Urbaczka stał na jej czele najpierw jako administrator, a w latach 1957-1975 jako proboszcz. 1 lutego 1955 wikariusz kapitulny ks. Jan Piskorz powołał go w skład Komisji Duszpasterskiej I Synodu Diecezjalnego, który nie doszedł do skutku. Także w 1955 roku został wykładowcą katechetyki kursu dla neoprezbiterów w Załężu, którego rektorem był wówczas ks. dr W. Pluta. Jednocześnie miał prawo wizytowania i hospitowania lekcji religii prowadzonych przez nowo wyświęconych księży w przydzielonych im parafiach. W 1958 roku został katechetą w Państwowej Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym nr 6 w Katowicach. Jego opiece powierzono kleryków i kapłanów roczników 1965 i 1966. W 1969 roku został wicedziekanem dekanatu Katowice–Północ utworzonego w 1955 roku.

Po nieprzyjętej przez bpa H. Bednorza prośbie przejścia na emeryturę został mianowany w 1975 roku członkiem Zarządu i dyrektorem Księgarni św. Jacka i Ars Catholica – Warsztaty sztuki religijnej i urządzeń kościelnych. Dodatkowo w 1978 roku został cenzorem książek przy Wydziale Nauki Chrześcijańskiej Kurii Diecezjalnej. W 1982 roku przeszedł na emeryturę. Pod koniec życia, 9 kwietnia 1998 został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej w Katowicach. W 2002 roku doznał paraliżu, a 24 kwietnia 2003 zmarł w Lublińcu. Został pochowany 28 kwietnia 2003 w rodzinnym Puńcowie.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Urbaczki; AAKat, ARz, Duszpasterstwo głuchoniemych, vol. I, 1925-1966, sygn. 508; Schematyzm (1947-2001); Myszor, Historia Diecezji, s. 337, 507; Tenże, Stosunki Kościół, s. 167, 168, 173; Olszar, Duchowieństwo, s. 271; Represje wobec duchowieństwa, s. 69, 261; J. Pawliczek, Nekrolog, WD 2003, nr 11, s. 671-672; Woźnica, Te Deum, s. 88-89; A. Bielesz, Ks. Jan Urbaczka (1915-2003) życie i działalność duszpasterska, Katowice 2009, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; B., Zmarł ksiądz Jan Urbaczka, GN 2003, nr 20, (dodatek katowicki), s. 24.