Swadźba Antoni: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 07:40, 19 paź 2019

Swadźba Antoni (1931-1991), proboszcz w Świętochłowicach-Zgodzie

Urodził się 27 kwietnia 1931 w Katowicach-Załężu w rodzinie robotnika kopalnianego Stefana i Marii z d. Labus. Ochrzczony został w miejscowym kościele parafialnym 3 maja 1931. W tym też kościele otrzymał 17 listopada 1940 sakrament bierzmowania. Mając sześć lat rozpoczął naukę w Publicznej Szkole Powszechnej im. Jana Kochanowskiego w Katowicach-Załężu. Wybuch II wojny światowej przerwał jego naukę w szkole. Dopiero w kwietniu 1940 roku zaczął kontynuować naukę, ale już w języku niemieckim. W marcu 1945 roku został przyjęty do klasy pierwszej Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Adama Mickiewicza w Katowicach. W 1948 roku przeszedł do klasy dziesiątej Diecezjalnej Szkoły Ogólnokształcącej im. św. Jacka w Katowicach, gdzie ukończył naukę z zakresu liceum humanistycznego. 14 czerwca 1950 zdał, jako eksternista, egzamin dojrzałości. W czasach licealnych był członkiem ZHP. W 1949 roku został powołany do I Brygady P.O. „Służba Polsce” w Warszawie, gdzie przebywał w lipcu i sierpniu. Był też przez szereg lat ministrantem w Załężu. Bezpośrednio po maturze zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studia teologiczne rozpoczął na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (w 1954 roku Wydział ten został zlikwidowany). Na piątym roku studiów poprosił o dłuższy urlop, na którym był od stycznia do września 1955 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1956 w Katowicach.

Po święceniach pełnił zastępstwo wakacyjne - w charakterze wikariusza - w rodzinnej parafii Załęże. Od 1 września 1956 był wikariuszem w Urbanowicach, potem w parafii NSPJ w Bieruniu Nowym (1 lutego 1957), w Chorzowie Batorym, też w parafii NSPJ (1 września 1958) i w Janowie (30 sierpnia 1962). Potem, 30 sierpnia 1966 przeniesiony został znów do parafii NSPJ tym razem w Koszęcinie. W ramach obowiązków wikariuszowskich zlecona mu została opieka duszpasterska nad Bruśkiem i Drutarnią, należącymi do koszęcińskiej parafii. Zamieszkał na terenie Drutami. Ostatnią jego placówką wikariuszowską było Jastrzębie Górne (dekret z dnia 12 października 1970). Szczególnej uwadze polecono mu duszpasterstwo mieszkańców nowego osiedla.

20 sierpnia 1971 mianowany został rektorem, z tytułem proboszcza, kościoła pw. św. Wawrzyńca w Orzeszu. Postarał się tam o nabycie domku, który przebudował i - jak to ocenił biskup - uczynił skromnym, ale wygodnym i funkcjonalnym probostwem. Ostatnią placówką duszpasterską była parafia św. Józefa w Świętochłowicach-Zgodzie. Jej wikariuszem-ekonomem został 14 sierpnia 1976, a proboszczem 10 listopada tegoż roku. Do najważniejszych dokonań gospodarczych z czasu proboszczowania w tej parafii ks. Swadźby należy zaliczyć otynkowanie kościoła, nowy wystrój prezbiterium i wybudowanie domu katechetycznego.

Przez wiele lat ks. Antoni Swadźba zaangażowany był w pracę Sądu Biskupiego. Od 1966 roku był obrońcą węzła małżeńskiego, a od 1974 roku sędzią diecezjalnym. W 1973 roku biskup zaproponował mu objęcie urzędu oficjała Sądu Biskupiego. Ks. Antoni odpowiedział biskupowi, że nie może przyjąć funkcji oficjała, co tłumaczył brakiem wymaganych kwalifikacji. Księża dekanatu świętochłowickiego wybrali go w 1989 roku swoim ojcem duchownym. Atak choroby u ks. Antoniego nastąpił bardzo gwałtownie. Jeszcze w niedzielę 14 kwietnia głosił w parafii kazanie. We wtorek 16 kwietnia, z powodu wewnętrznego krwotoku, został odwieziony do szpitala nr 2 w Piaśnikach, gdzie zmarł 19 kwietnia 1991.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Antoniego Swadźby; Schematyzm 1970-1986; J. Pawliczek, Nekrolog, WD 1991, nr 6, s. 224-225.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Swadźba Antoni (1931-1991), proboszcz w Świętochłowicach-Zgodzie ==
-Urodził się 27 kwietnia 1931 w Katowicach - Załężu w rodzinie robotnika kopalnianego Stefana i Marii z d. Labus. Ochrzczony został w miejscowym kościele parafialnym 3 maja 1931. W tym też kościele otrzymał 17 listopada 1940 sakrament bierzmowania. Mając sześć lat rozpoczął naukę w Publicznej Szkole Powszechnej im. Jana Kochanowskiego w Katowicach-Załężu. Wybuch II wojny światowej przerwał jego naukę w szkole. Dopiero w kwietniu 1940 roku zaczął kontynuować naukę, ale już w języku niemieckim. W marcu 1945 roku został przyjęty do klasy pierwszej Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Adama Mickiewicza w Katowicach. W 1948 roku przeszedł do klasy dziesiątej [[Prywatne Katolickie Gimnazjum Męskie im. św. Jacka w Katowicach|Diecezjalnej Szkoły Ogólnokształcącej im. św. Jacka w Katowicach]], gdzie ukończył naukę z zakresu liceum humanistycznego. 14 czerwca 1950 zdał, jako eksternista, egzamin dojrzałości. W czasach licealnych był członkiem ZHP. W 1949 roku został powołany do I Brygady P.O. „Służba Polsce” w Warszawie, gdzie przebywał w lipcu i sierpniu. Był też przez szereg lat ministrantem w Załężu. Bezpośrednio po maturze zgłosił się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. Studia teologiczne rozpoczął na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] (w 1954 roku Wydział ten został zlikwidowany). Na piątym roku studiów poprosił o dłuższy urlop, na którym był od stycznia do września 1955 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1956 w Katowicach.
+Urodził się 27 kwietnia 1931 w Katowicach-Załężu w rodzinie robotnika kopalnianego Stefana i Marii z d. Labus. Ochrzczony został w miejscowym kościele parafialnym 3 maja 1931. W tym też kościele otrzymał 17 listopada 1940 sakrament bierzmowania. Mając sześć lat rozpoczął naukę w Publicznej Szkole Powszechnej im. Jana Kochanowskiego w Katowicach-Załężu. Wybuch II wojny światowej przerwał jego naukę w szkole. Dopiero w kwietniu 1940 roku zaczął kontynuować naukę, ale już w języku niemieckim. W marcu 1945 roku został przyjęty do klasy pierwszej Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Adama Mickiewicza w Katowicach. W 1948 roku przeszedł do klasy dziesiątej [[Prywatne Katolickie Gimnazjum Męskie im. św. Jacka w Katowicach|Diecezjalnej Szkoły Ogólnokształcącej im. św. Jacka w Katowicach]], gdzie ukończył naukę z zakresu liceum humanistycznego. 14 czerwca 1950 zdał, jako eksternista, egzamin dojrzałości. W czasach licealnych był członkiem ZHP. W 1949 roku został powołany do I Brygady P.O. „Służba Polsce” w Warszawie, gdzie przebywał w lipcu i sierpniu. Był też przez szereg lat ministrantem w Załężu. Bezpośrednio po maturze zgłosił się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. Studia teologiczne rozpoczął na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] (w 1954 roku Wydział ten został zlikwidowany). Na piątym roku studiów poprosił o dłuższy urlop, na którym był od stycznia do września 1955 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1956 w Katowicach.
 Po święceniach pełnił zastępstwo wakacyjne - w charakterze wikariusza - w rodzinnej [[Parafia św. Józefa w Załężu|parafii Załęże]]. Od 1 września 1956 był wikariuszem w [[parafia Matki Bożej Pośredniczki Wszelkich Łask w Urbanowicach|Urbanowicach]], potem w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bieruniu Nowym|parafii NSPJ w Bieruniu Nowym]] (1 lutego 1957), w Chorzowie Batorym, też w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chorzowie Batorym|parafii NSPJ]] (1 września 1958) i w [[Parafia św. Anny w Janowie|Janowie]] (30 sierpnia 1962). Potem, 30 sierpnia 1966 przeniesiony został znów do parafii NSPJ tym razem w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie|Koszęcinie]]. W ramach obowiązków wikariuszowskich zlecona mu została opieka duszpasterska nad Bruśkiem i Drutarnią, należącymi do koszęcińskiej parafii. Zamieszkał na terenie Drutami. Ostatnią jego placówką wikariuszowską było [[Parafia św. Katarzyny w Jastrzębiu Górnym| Jastrzębie Górne]] (dekret z dnia 12 października 1970). Szczególnej uwadze polecono mu duszpasterstwo mieszkańców nowego osiedla.
-sierpnia 1971 mianowany został rektorem, z tytułem proboszcza, [[Parafia św. Wawrzyńca w Orzeszu|kościoła św. Wawrzyńca w Orzeszu]]. Postarał się tam o nabycie domku, który przebudował i - jak to ocenił biskup - uczynił skromnym, ale wygodnym i funkcjonalnym probostwem. Ostatnią placówką duszpasterską była [[Parafia św. Józefa w Zgodzie|parafia św. Józefa w Świętochłowicach-Zgodzie]]. Jej wikariuszem-ekonomem został 14 sierpnia 1976, a proboszczem 10 listopada tegoż roku. Do najważniejszych dokonań gospodarczych z czasu proboszczowania w tej parafii ks. Swadźby należy zaliczyć otynkowanie kościoła, nowy wystrój prezbiterium i wybudowanie domu katechetycznego.
+sierpnia 1971 mianowany został rektorem, z tytułem proboszcza, [[Parafia św. Wawrzyńca w Orzeszu|kościoła pw. św. Wawrzyńca w Orzeszu]]. Postarał się tam o nabycie domku, który przebudował i - jak to ocenił biskup - uczynił skromnym, ale wygodnym i funkcjonalnym probostwem. Ostatnią placówką duszpasterską była [[Parafia św. Józefa w Zgodzie|parafia św. Józefa w Świętochłowicach-Zgodzie]]. Jej wikariuszem-ekonomem został 14 sierpnia 1976, a proboszczem 10 listopada tegoż roku. Do najważniejszych dokonań gospodarczych z czasu proboszczowania w tej parafii ks. Swadźby należy zaliczyć otynkowanie kościoła, nowy wystrój prezbiterium i wybudowanie domu katechetycznego.
 Przez wiele lat ks. Antoni Swadźba zaangażowany był w pracę Sądu Biskupiego. Od 1966 roku był obrońcą węzła małżeńskiego, a od 1974 roku sędzią diecezjalnym. W 1973 roku biskup zaproponował mu objęcie urzędu oficjała Sądu Biskupiego. Ks. Antoni odpowiedział biskupowi, że nie może przyjąć funkcji oficjała, co tłumaczył brakiem wymaganych kwalifikacji. Księża dekanatu świętochłowickiego wybrali go w 1989 roku swoim ojcem duchownym. Atak choroby u ks. Antoniego nastąpił bardzo gwałtownie. Jeszcze w niedzielę 14 kwietnia głosił w parafii kazanie. We wtorek 16 kwietnia, z powodu wewnętrznego krwotoku, został odwieziony do szpitala nr 2 w Piaśnikach, gdzie zmarł 19 kwietnia 1991.