Stark Tadeusz

Stark Tadeusz (1882-1939)

Urodził się 3 czerwca 1882 w Poznaniu. Studia uniwersyteckie odbył w Berlinie, Getyndze i Wrocławiu. Po złożeniu egzaminu sędziowskiego w 1909 roku, osiadł w Wielkopolsce jako adwokat. W 1919 roku, po wybuchu powstania wielkopolskiego, porzucił ten zawód, powołany do Głównego Dowództwa Wojsk Powstańczych na stanowisko Naczelnika Wydziału prawno-administracyjnego. W 1920 roku przybył na Górny Śląsk jako delegat Ministerstwa Sprawiedliwości przy Komisariacie Plebiscytowym w Bytomiu. Po objęciu Górnego Śląska przez Polskę, został mianowany Wiceprezesem Sądu Apelacyjnego, a w 1926 roku prezesem. Na posiedzeniu Sejmu Śląskiego dnia 24 października 1922 został wybrany członkiem Śląskiej Rady Wojewódzkiej. Od 1922 roku stał na czele Towarzystwa Czytelni Ludowych na Górnym Śląsku jako Prezes Rady Okręgowej tej instytucji. 2 maja 1923 został odznaczony komandorią orderu Polonia Restituta za pracę na polu organizacji sądownictwa. W 1929 roku powrócił do zawodu adwokacko - notarialnego, otwierając kancelarię w Katowicach. W 1933 roku został mianowany notariuszem w Mikołowie, a w 1937 roku w Katowicach. Był członkiem Rady Notarialnej w Katowicach i wiceprezesem Rady. Działał społecznie jako prezes honorowy Towarzystwa b. Powstańców Wielkopolskich w Katowicach. Był twórcą Śląskiego Uniwersytetu Ludowego. Zmarł 22 lutego 1939.

Bibliografia

Przegląd Notarialny, Nr 5., Warszawa I, 1939 r. Wydawca: Izba Notarialna Okręgu Sądu Apelacyjnego w Warszawie, Drukarnia Braci Drapczyńskich, Warszawa, Piusa Nr 15.