Sikora Jan

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 11:11, 30 kwi 2020 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Sikora Jan (1854-1939), proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie

Urodził się 6 sierpnia 1854 w Wędryni, gdzie jego rodzice posiadali małe gospodarstwo rolne. Po ukończeniu szkoły ludowej uczęszczał do gimnazjum w Cieszynie. W 1872 roku, w wieku 17 lat, ze względu na wybitne wyniki w nauce został dopuszczony do egzaminu dojrzałości. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Ołomuńcu. W seminarium ołomunieckim otrzymał zaszczytną funkcję prefekta generalnego. Jako diakon pomagał w pracy duszpasterskiej i kancelaryjnej w Cieszynie.

Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia 1876 w Ołomuńcu. Jego pierwszą i jedyną placówką wikariuszowską była parafia św. Marii Magdaleny w Cieszynie (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Z miastem tym związał się już do końca swego życia. Obok obowiązków duszpasterskich pełnił funkcję sekretarza, a następnie z nominacji bpa sufragana Franciszka Śniegonia, kanclerza Wikariatu Generalnego dla Śląska Cieszyńskiego. Do obowiązków ks. Sikory jako kanclerza należało prowadzenie protokołu i zarządzanie kancelarią. Ks. Sikora był ponadto wojskowym kapelanem rezerwy, obrońcą węzła małżeńskiego oraz członkiem, skarbnikiem i sekretarzem Komisji ds. Administrowania Funduszem Pomocy Bratniej.

W 1897 roku został mianowany proboszczem w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie. W uznaniu jego zasług mianowano go szambelanem papieskim, radcą i asesorem Wikariatu Generalnego oraz kanonikiem honorowym kapituły wrocławskiej. Otrzymał także odznaczenie papieskie „Pro Ecclesia et Pontifice” oraz Krzyż Grobu Św. Przez wiele lat pełnił funkcję dziekana dekanatu cieszyńskiego. Był także komisarzem biskupim. Jako proboszcz pracował owocnie nie tylko na polu duszpasterskim, charytatywnym i społecznym, ale także narodowym i kulturalno-oświatowym. Działał w „Macierzy Szkolnej”, „Dziedzictwie bł. Jana Sarkandra” oraz w „Związku Śląskich Katolików”. Po utworzeniu diecezji katowickiej, bp August Hlond mianował go kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Katowicach. W 1928 roku ks. Sikora przeszedł na emeryturę. Pozostał jednak nadal czynny w duszpasterstwie. Zmarł 6 marca 1939 w Cieszynie i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Sikory; WD 1926, nr 9, s. 64; 1928, nr 12, s. 83; Nekrolog, WD 1939, nr 4, s. 123-124; GN 1927, nr 26, s. 10; Olszar, Duchowieństwo, s. 84; Golec, Bojda, Słownik, t. 2, s. 208; Myszor, Historia diecezji, s. 41.