Tekst źródłowy strony Sanktuarium Matki Boskiej Pocieszycielki Strapionych w Kevelaer

[[Plik:KevelaerMB2.jpg|thumb|right]]
300 lat temu w okresie [[Boże Narodzenie|Bożego Narodzenia]] 1641 roku pobożny kupiec Hendrick Busman podczas swej drogi z Weeze do Geldern (Westfalia) przystanął pod przydrożnym krzyżem, aby się pomodlić. Na ówczesnym Kevelaeńskim błoniu, dzisiejszym placu na którym wznosi się kaplica, usłyszał tajemnicze polecenie – „w tym miejscu postawisz mi kapliczkę” - powtarzające się w trzech różnych dniach. Za zgodą i przy pomocy kevelaeńskiego proboszcza, niejakiego Johannesa Schinka, rozpoczął wkrótce budowę przydrożnej kapliczki.

„Na miesiąc przed uroczystością Zielonych Świąt żona moja Mechel Schrouse ujrzała w nocnym widzeniu, w jaśniejącym świetle zarys kapliczki taki, jaki widziała na obrazku trzymanym niedawno przez dwu żołnierzy." Takie zeznanie Hendricka Busmana zanotowano na synodzie w Venlo w protokole z dnia 13 lutego 1647. Kevelaer należało wtedy do diecezji Roermond. Mowa tu jest o znanym wówczas wizerunku Matki Boskiej Luxemburskiej, którą sławiono szczególnie od czasu epidemii w 1626 roku jako Pocieszycielkę Strapionych.

1 czerwca 1642 proboszcz kevelaeński złożył święty wizerunek w ukończonej przez H. Busmana przydrożnej kapliczce. „Jeszcze tego samego dnia przybyła do kapliczki wielka ilość wiernych z Geldern i okolicznych miejscowości. Miały miejsce cuda, które zanotowano." Zdaniem synodu w Venlo ( 1640) święty wizerunek jest zwyczajną, w międzyczasie pożółkłą już ryciną o wymiarach 7,5 cm x 11 cm zaopatrzoną u dołu tekstem: „Wierna kopia wizerunku Matki Boskiej Pocieszycielki strapionych, znajdującego się na przedmieściu miasta Luxemburga, rozsławionego przez zaistniałe cuda i stały napływ pielgrzymów."	

Od dnia złożenia wizerunku napływ wiernych pielgrzymów nigdy nie malał, nawet w czasie tak niespokojnym jak [[wojna trzydziestoletnia]] (1618-1648). Toteż już w roku 1643 rzeczą niezbędną stało się rozpoczęcie budowy kościoła dla pielgrzymek - obecnej Kaplicy Świec. Hendrick van Arssen, zwany Bilders budowniczy tej kaplicy, rozpoczął prace przy budowie fundamentu 28 października 1643, a budowę ukończył 20 listopada 1645.

Prosta kapliczka Hendricka Busmana została w 1654 roku obudowana w taki sposób, iż powstało sanktuarium w formie sześciokątnej budowli. Po lewej stronie ołtarza wisi lampa w formie szali utrzymywanej przez trzy gołębie, z palącym się płomieniem, zapalonym w [[Lourdes]] w 1949 roku i przyniesionym przez Altötting do Kevelaer. Trzy gołębie wskazują na trzy sanktuaria Królowej Pokoju: z Lourdes, Altötting i Kevelaer. Pełzająca żmija w kierunku płomienia ostrzega i przypomina by w nieustającej modlitwie prosić Tę która pokonała żmiję o pomoc w utrzymaniu pokoju na świecie.

W latach 1858-1864 została wybudowana Bazylika Matki Boskiej. Uroczystej konsekracji dokonano 3 lipca 1864.  91 metrową wieżę ukończono dopiero w 1884 roku. Kaplica dla penitentów została wzniesiona tak jak bazylika wg planu budowniczego katedry kilońskiej Ignacego Statza w latach 1857-1858. W 1890 roku dobudowano od północy nową trzynawową kaplicą dla penitentów. Malowidła ścienne rozpoczęte przez malarza Stumla i ukończone w 1834 roku przez ucznia jego szkoły uległy zniszczeniu podczas działań wojennych.  W 1889 roku rozpoczęto na przedmieściu budowę [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]]. Kapliczki poszczególnych stacji ukończono w 1892 roku, a w 1934 roku poddano je wszystkie gruntownej restauracji. Jak przed dziesiątkami i setkami lat tak i dzisiaj proste sanktuarium „Pocieszycielki Strapionych" w Kevelaer jest celem bardzo wielu wiernych pielgrzymujących z bliska i z daleka, z kraju i z zagranicy.

==Bibliografia==
Kevelaer, Ulotka w j. polskim. 

[[Kategoria:Sanktuaria maryjne|Kevelaer]]
[[Kategoria:Sanktuaria|Kevelaer]]