Rejmoniak Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
== Rejmoniak Stanisław OMI (1931-2005) ==
== Rejmoniak Stanisław OMI (1931-2005) ==


Urodził się 13 sierpnia 1931 w Skrbeńsku. Jego rodzicami byli  Franciszek oraz Anna z domu Babisz. W 1947 roku wstąpił do junioratu Oblatów Marii Niepokalanej w Lublińcu. W Markowicach na Kujawach odbył nowicjat w latach 1949-1950. Następnie kontynuował naukę w Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Oblatów w Obrze (1950-1955). 8 września 1953 złożył śluby wieczyste. 23 października 1955 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa [[Bednorz Herbert|Herberta Bednorza]], który wówczas przebywał na wygnaniu poza swoją diecezją.  
Urodził się 13 sierpnia 1931 w Skrbeńsku. Jego rodzicami byli  Franciszek oraz Anna z domu Babisz. W 1947 roku wstąpił do junioratu Oblatów Maryi Niepokalanej w Lublińcu. W Markowicach na Kujawach odbył nowicjat w latach 1949-1950. Następnie kontynuował naukę w Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Oblatów w Obrze (1950-1955). 8 września 1953 złożył śluby wieczyste. 23 października 1955 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa [[Bednorz Herbert|Herberta Bednorza]], który wówczas przebywał na wygnaniu poza swoją diecezją.  


W pierwszej parafii Chrystusa Króla w Poznaniu pracował przez rok, a w latach 1958-1969 w parafii Milanówek od Warszawą. Tam też wspólnie z o. Alfonsem Ptakiem OMI przystąpił do zorganizowania nowej placówki duszpasterskiej w dzielnicy Grudów przy parafii św. Jadwigi. Jednocześnie studiował katechetykę na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W latach 1969-1997 był profesorem katechetyki, liturgiki oraz teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Oblatów NMP w Obrze. Jednocześnie kontynuował studia doktoranckie na ATK.  
W pierwszej parafii Chrystusa Króla w Poznaniu pracował przez rok, a w latach 1958-1969 w parafii Milanówek pod Warszawą. Tam też wspólnie z o. Alfonsem Ptakiem OMI przystąpił do zorganizowania nowej placówki duszpasterskiej w dzielnicy Grudów przy parafii św. Jadwigi. Jednocześnie studiował katechetykę na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W latach 1969-1997 był profesorem katechetyki, liturgiki oraz teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Oblatów NMP w Obrze. Jednocześnie kontynuował studia doktoranckie na ATK.  


W 1974 roku powołany został na superiora i rektora Wyższego Seminarium Duchownego Misjonarzy Oblatów NMP w Obrze. Funkcję tę pełnił przez dwie kadencje do 1980 roku. W 1980 roku został rezydentem w Wielkiej Wsi i kapelanem Sióstr Opatrzności Bożej. Stąd dojeżdżał regularnie do Obry, kontynuując pracę wykładowcy i wychowawcy kleryków. W 1997 roku dotknięty został ciężką chorobą i sukcesywnie ograniczał posługę kapłańską. Msze święte odprawiał do ostatniego dnia, chociaż z coraz większym trudem.
W 1974 roku powołany został na superiora i rektora Wyższego Seminarium Duchownego Misjonarzy Oblatów NMP w Obrze. Funkcję tę pełnił przez dwie kadencje do 1980 roku. W 1980 roku został rezydentem w Wielkiej Wsi i kapelanem Sióstr Opatrzności Bożej. Stąd dojeżdżał regularnie do Obry, kontynuując pracę wykładowcy i wychowawcy kleryków. W 1997 roku dotknięty został ciężką chorobą i sukcesywnie ograniczał posługę kapłańską. Msze święte odprawiał do ostatniego dnia, chociaż z coraz większym trudem.

Wersja z 19:38, 4 mar 2010

Rejmoniak Stanisław OMI (1931-2005)

Urodził się 13 sierpnia 1931 w Skrbeńsku. Jego rodzicami byli Franciszek oraz Anna z domu Babisz. W 1947 roku wstąpił do junioratu Oblatów Maryi Niepokalanej w Lublińcu. W Markowicach na Kujawach odbył nowicjat w latach 1949-1950. Następnie kontynuował naukę w Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Oblatów w Obrze (1950-1955). 8 września 1953 złożył śluby wieczyste. 23 października 1955 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Herberta Bednorza, który wówczas przebywał na wygnaniu poza swoją diecezją.

W pierwszej parafii Chrystusa Króla w Poznaniu pracował przez rok, a w latach 1958-1969 w parafii Milanówek pod Warszawą. Tam też wspólnie z o. Alfonsem Ptakiem OMI przystąpił do zorganizowania nowej placówki duszpasterskiej w dzielnicy Grudów przy parafii św. Jadwigi. Jednocześnie studiował katechetykę na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W latach 1969-1997 był profesorem katechetyki, liturgiki oraz teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Oblatów NMP w Obrze. Jednocześnie kontynuował studia doktoranckie na ATK.

W 1974 roku powołany został na superiora i rektora Wyższego Seminarium Duchownego Misjonarzy Oblatów NMP w Obrze. Funkcję tę pełnił przez dwie kadencje do 1980 roku. W 1980 roku został rezydentem w Wielkiej Wsi i kapelanem Sióstr Opatrzności Bożej. Stąd dojeżdżał regularnie do Obry, kontynuując pracę wykładowcy i wychowawcy kleryków. W 1997 roku dotknięty został ciężką chorobą i sukcesywnie ograniczał posługę kapłańską. Msze święte odprawiał do ostatniego dnia, chociaż z coraz większym trudem. Zmarł 24 stycznia 2005. Jego ciało złożono na cmentarzu oblackim w Obrze.

Bibliografia

"Misyjne Drogi" nr 2 (2005).