Posadzy Ignacy

Posadzy Ignacy TChr (1898-1984), założyciel Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców, sługa Boży

Urodził się 17 lutego 1898 na Kujawach w małej wiosce Szadłowice, oddalonej 7 km od Inowrocławia. Był ósmym dzieckiem chłopskiej rodziny, Jakuba i Katarzyny z d. Pawlak, o głębokich tradycjach religijnych i patriotycznych. Jako siedmioletni chłopiec wziął udział w strajku przeciwko niemieckojęzycznej religii w szkole. Ukończył gimnazjum filologiczne w Inowrocławiu i po zdaniu w 1917 roku matury zgłosił się do Seminarium Arcybiskupiego w Poznaniu, gdzie przyjął go życzliwie ks. bp P. Jedzink. Jednakże z powodu wojny studiował w Münster i Fuldzie. Tam też zetknął się z polskimi emigrantami. Spotykał się z nimi po wielokroć poznając ich problemy i trudności. W 1919 roku po powrocie do Polski wziął udział w trzymiesięcznym kursie wojennym dla zjeżdżających się wówczas do seminarium kleryków. Po zakończeniu kursu kontynuował studia w Poznaniu i Gnieźnie. 19 lutego 1921 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Wilhelma Atanazego Kloskego.

Po przyjeździe do Poznania otrzymał w marcu 1921 roku nominację na mansjonarza przy kolegiacie farnej. Zasłynął wyjątkowym oddaniem, ofiarnością i służbą innym zwłaszcza jako spowiednik. Po dwóch latach wyczerpującej pracy udał się latem 1923 roku do Bawarii celem zregenerowania zdrowia i służenia pomocą polskim emigrantom. W styczniu 1924 roku został prefektem w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim, a później również i Żeńskim. Był współredaktorem Biblioteki Kaznodziejskiej i Wiadomości dla Duchowieństwa. Został także członkiem Związku Literatów Polskich – posiadał prawdziwy talent pisarski.

22 sierpnia 1932 z polecenia prymasa kard. Augusta Hlonda otrzymał misję utworzenia nowego zgromadzenia: Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców, które dziś jest nazywane Towarzystwem Chrystusowym dla Polonii Zagranicznej. U progu II wojny światowej Towarzystwo liczyło już 20 kapłanów, 68 kleryków, 80 braci po ślubach i 40 braci nowicjuszy. Wojna zahamowała i utrudniła dynamiczny rozwój Seminarium Zagranicznego. W 1958 roku ks. Posadzy, stosując się do zaleceń danych mu dawniej przez Założyciela kard. Hlonda, założył żeńską gałąź Zgromadzenia – Misjonarki Chrystusa Króla dla Wychodźców. 21 listopada 1959 abp Antoni Baraniak podpisał dekret erekcyjny zgromadzenia żeńskiego. 13 listopada 1947 ks. Posadzy przeniósł się do Puszczykowa pod Poznaniem, gdzie pozostał już do końca życia. Tam zmarł 17 stycznia 1984. Został pochowany na poznańskim cmentarzu na Miłostowie, w kwaterze chrystusowców. W 2007 roku została przeprowadzona ekshumacja i doczesne szczątki o. Ignacego Posadzego zostały przeniesione do kaplicy Domu Głównego w Poznaniu.

Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się 17 stycznia 2001. 21 czerwca 2018 postulator złożył w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie ukończone Positio super vita, virtutibus et fama sancititatis. 30 listopada 2021 w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie odbyła się dyskusja komisji teologów nad Positio sługi Bożego o. Ignacego Posadzego TChr. Teolodzy zgodzili się co do tego, że o. Ignacy żył cnotami w stopniu heroicznym.

Bibliografia

M. Paradowska, Wszystko dla Boga i Polonii. Życie i dzieło ks. Ignacego Posadzego, Poznań 1998; B. Kozioł, Wszystko dla Boga, wszystko dla dusz… Duchowość Towarzystwa Chrystusowego według o. Ignacego Posadzego TChr, Poznań 2008; foto ze strony: [1]