Polskie Gimnazjum Państwowe w Rybniku: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
Linia 3: Linia 3:
Powstało w 1908 roku na bazie niemieckiej prywatnej szkoły zawodowej dla chłopców. W 1910 roku otrzymało nowy budynek przy dzisiejszej ulicy Kościuszki. Jego dyrektorem pozostawał dr Wagner. 22 czerwca 1921 gmach został poważnie uszkodzony podmuchem po wybuchu dynamitu w pobliżu rybnickiego dworca kolejowego.  
Powstało w 1908 roku na bazie niemieckiej prywatnej szkoły zawodowej dla chłopców. W 1910 roku otrzymało nowy budynek przy dzisiejszej ulicy Kościuszki. Jego dyrektorem pozostawał dr Wagner. 22 czerwca 1921 gmach został poważnie uszkodzony podmuchem po wybuchu dynamitu w pobliżu rybnickiego dworca kolejowego.  


5 lipca 1922 - na polecenie Wydziału Oświecenia Publicznego - z rąk dyrektora Segersa, przedstawiciela niemieckiej rady pedagogicznej; budynek gimnazjum przejął ks. [[Okrent Józef|ks. Józef Okrent]], przekazując go w tymczasowy zarząd [[Długaj Karol|ks. Karolowi Długajowi]]. Po nim krótko jego zarządcą był ks. Walenta i wreszcie pod koniec sierpnia 1922 roku szkołę przejął mianowany na stanowisko jej dyrektora [[Siwiec Stefan|ks. dr Stefan Siwiec]].  
5 lipca 1922 - na polecenie Wydziału Oświecenia Publicznego - z rąk dyrektora Segersa, przedstawiciela niemieckiej rady pedagogicznej, budynek gimnazjum przejął [[Okrent Józef|ks. Józef Okrent]], przekazując go w tymczasowy zarząd [[Długaj Karol|ks. Karolowi Długajowi]]. Po nim krótko jego zarządcą był ks. Walenta i wreszcie pod koniec sierpnia 1922 roku szkołę przejął mianowany na stanowisko jej dyrektora [[Siwiec Stefan|ks. dr Stefan Siwiec]].  


W nowym roku szkolnym 1922/23 postanowiono w gimnazjum utworzyć klasy od I do VIII. W czerwcu 1923 roku odbyła się pierwsza polska matura. Przystąpiło do niej tylko 2 abiturientów: [[Kominek Bolesław|Bolesław Kominek]] i [[Ottawa Emil|Emil Otawa]] z Pszowa.  
W nowym roku szkolnym 1922/23 postanowiono w gimnazjum utworzyć klasy od I do VIII. W czerwcu 1923 roku odbyła się pierwsza polska matura. Przystąpiło do niej tylko 2 abiturientów: [[Kominek Bolesław|Bolesław Kominek]] i [[Ottawa Emil|Emil Ottawa]] z Pszowa.  


W 1925 roku rozpoczęła się rozbudowa budynku. Dobudowano skrzydło wzdłuż dzisiejszej ul. B.Chrobrego. Stopniowo też powiększała się baza dydaktyczna szkoły.  Szkolną bibliotekę zorganizował polonista Władysław Starkel. W 1926 roku inny polonista, dr Innocenty Libura powołał drużynę harcerską im. H.Sienkiewicza.  
W 1925 roku rozpoczęła się rozbudowa budynku. Dobudowano skrzydło wzdłuż dzisiejszej ul. B.Chrobrego. Stopniowo też powiększała się baza dydaktyczna szkoły.  Szkolną bibliotekę zorganizował polonista Władysław Starkel. W 1926 roku inny polonista, dr Innocenty Libura powołał drużynę harcerską im. H.Sienkiewicza.  
22 maja 1929, decyzją wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego [[Siwiec Stefan|ks. dr Stefan Siwiec]], po 7 latach urzędowania na stanowisku dyrektora został przeniesiony przedwcześnie na emeryturę. Jego miejsce zajął dotychczasowy nauczyciel gimnazjum w Mikołowie - Piotr Kondziela. Po nim funkcję tę pełnił Stanisław Zdąbłasz. Na czas urzędowania tego ostatniego przypadła realizacja tzw. reformy jędrzejewiczowskiej. Szkoła otrzymała wówczas nazwę ''Państwowe Gimnazjum i Liceum w Rybniku nr 734''. W tym też czasie nauczyciel historii dr Kazimierz Popiołek założył międzyszkolne czasopismo "Zew Młodzieży", ukazujące się co miesiąc do 1939 roku.
22 maja 1929, decyzją wojewody śląskiego [[Grażyński Michał|Michała Grażyńskiego]] ks. dr Stefan Siwiec, po 7 latach urzędowania na stanowisku dyrektora został przeniesiony przedwcześnie na emeryturę. Jego miejsce zajął dotychczasowy nauczyciel gimnazjum w Mikołowie - Piotr Kondziela. Po nim funkcję tę pełnił Stanisław Zdąbłasz. Na czas urzędowania tego ostatniego przypadła realizacja tzw. reformy jędrzejewiczowskiej. Szkoła otrzymała wówczas nazwę ''Państwowe Gimnazjum i Liceum w Rybniku nr 734''. W tym też czasie nauczyciel historii dr Kazimierz Popiołek założył międzyszkolne czasopismo "Zew Młodzieży", ukazujące się co miesiąc do 1939 roku.


W 1937 roku urzędowanie zakończył S.Zdąbłasz. Funkcję kolejnych dyrektorów liceum pełnili: Jan Kotajny, dr Stanisław Kasztelowicz, Florian Nowak. Na początku okupacji hitlerowskiej budynek szkolny stał się siedzibą niemieckiej policji; potem szkołą niemiecką; a w 1945 roku urządzono w nim najpierw szpital wojskowy niemiecki, następnie radziecki, w końcu obóz etapowy dla Ukraińców wracających z Niemiec. Po zakończeniu działań wojennych zajęcia wznowiono 7 czerwca 1945. Pierwszym powojennym dyrektorem został Edward Szymański. W latach 1945-1950 szkoła miała charakter koedukacyjny. Następnie zaś - od 1951 roku - przez 10 lat kształciła wyłącznie chłopców. W 1952 roku dyrektorem placówki został Jan Drozdowski. 10 listopada 1958, na wniosek Wandy Różańskiej, liceum otrzymało imię Powstańców Śląskich. W rok później stanowisko dyrektora szkoły przejęła Barbara Ostroga. Ważnym wydarzeniem w dziejach szkoły stały się 19 października 1972 obchody półwiecza istnienia. Wtedy to na dziedzińcu stanął pomnik pięćdziesięciolecia.
W 1937 roku urzędowanie zakończył S.Zdąbłasz. Funkcję kolejnych dyrektorów liceum pełnili: Jan Kotajny, dr Stanisław Kasztelowicz, Florian Nowak. Na początku okupacji hitlerowskiej budynek szkolny stał się siedzibą niemieckiej policji; potem szkołą niemiecką; a w 1945 roku urządzono w nim najpierw szpital wojskowy niemiecki, następnie radziecki, w końcu obóz etapowy dla Ukraińców wracających z Niemiec. Po zakończeniu działań wojennych zajęcia wznowiono 7 czerwca 1945. Pierwszym powojennym dyrektorem został Edward Szymański. W latach 1945-1950 szkoła miała charakter koedukacyjny. Następnie zaś - od 1951 roku - przez 10 lat kształciła wyłącznie chłopców. W 1952 roku dyrektorem placówki został Jan Drozdowski. 10 listopada 1958, na wniosek Wandy Różańskiej, liceum otrzymało imię Powstańców Śląskich. W rok później stanowisko dyrektora szkoły przejęła Barbara Ostroga. Ważnym wydarzeniem w dziejach szkoły stały się 19 października 1972 obchody półwiecza istnienia. Wtedy to na dziedzińcu stanął pomnik pięćdziesięciolecia.

Wersja z 23:21, 18 wrz 2016

Polskie Gimnazjum Państwowe w Rybniku

Rybnik gimnazjumPowstan.jpg

Powstało w 1908 roku na bazie niemieckiej prywatnej szkoły zawodowej dla chłopców. W 1910 roku otrzymało nowy budynek przy dzisiejszej ulicy Kościuszki. Jego dyrektorem pozostawał dr Wagner. 22 czerwca 1921 gmach został poważnie uszkodzony podmuchem po wybuchu dynamitu w pobliżu rybnickiego dworca kolejowego.

5 lipca 1922 - na polecenie Wydziału Oświecenia Publicznego - z rąk dyrektora Segersa, przedstawiciela niemieckiej rady pedagogicznej, budynek gimnazjum przejął ks. Józef Okrent, przekazując go w tymczasowy zarząd ks. Karolowi Długajowi. Po nim krótko jego zarządcą był ks. Walenta i wreszcie pod koniec sierpnia 1922 roku szkołę przejął mianowany na stanowisko jej dyrektora ks. dr Stefan Siwiec.

W nowym roku szkolnym 1922/23 postanowiono w gimnazjum utworzyć klasy od I do VIII. W czerwcu 1923 roku odbyła się pierwsza polska matura. Przystąpiło do niej tylko 2 abiturientów: Bolesław Kominek i Emil Ottawa z Pszowa.

W 1925 roku rozpoczęła się rozbudowa budynku. Dobudowano skrzydło wzdłuż dzisiejszej ul. B.Chrobrego. Stopniowo też powiększała się baza dydaktyczna szkoły. Szkolną bibliotekę zorganizował polonista Władysław Starkel. W 1926 roku inny polonista, dr Innocenty Libura powołał drużynę harcerską im. H.Sienkiewicza. 22 maja 1929, decyzją wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego ks. dr Stefan Siwiec, po 7 latach urzędowania na stanowisku dyrektora został przeniesiony przedwcześnie na emeryturę. Jego miejsce zajął dotychczasowy nauczyciel gimnazjum w Mikołowie - Piotr Kondziela. Po nim funkcję tę pełnił Stanisław Zdąbłasz. Na czas urzędowania tego ostatniego przypadła realizacja tzw. reformy jędrzejewiczowskiej. Szkoła otrzymała wówczas nazwę Państwowe Gimnazjum i Liceum w Rybniku nr 734. W tym też czasie nauczyciel historii dr Kazimierz Popiołek założył międzyszkolne czasopismo "Zew Młodzieży", ukazujące się co miesiąc do 1939 roku.

W 1937 roku urzędowanie zakończył S.Zdąbłasz. Funkcję kolejnych dyrektorów liceum pełnili: Jan Kotajny, dr Stanisław Kasztelowicz, Florian Nowak. Na początku okupacji hitlerowskiej budynek szkolny stał się siedzibą niemieckiej policji; potem szkołą niemiecką; a w 1945 roku urządzono w nim najpierw szpital wojskowy niemiecki, następnie radziecki, w końcu obóz etapowy dla Ukraińców wracających z Niemiec. Po zakończeniu działań wojennych zajęcia wznowiono 7 czerwca 1945. Pierwszym powojennym dyrektorem został Edward Szymański. W latach 1945-1950 szkoła miała charakter koedukacyjny. Następnie zaś - od 1951 roku - przez 10 lat kształciła wyłącznie chłopców. W 1952 roku dyrektorem placówki został Jan Drozdowski. 10 listopada 1958, na wniosek Wandy Różańskiej, liceum otrzymało imię Powstańców Śląskich. W rok później stanowisko dyrektora szkoły przejęła Barbara Ostroga. Ważnym wydarzeniem w dziejach szkoły stały się 19 października 1972 obchody półwiecza istnienia. Wtedy to na dziedzińcu stanął pomnik pięćdziesięciolecia.

23 stycznia 1981 na szkolnym strychu wybuchł pożar. Spaliły się dach i pomieszczenia na II piętrze. W tym samym roku kolejnym dyrektorem szkoły została dr Elżbieta Korepta. W 10 lat później stanowisko to przejęła Janina Wystub. Obecnie funkcję tę pełni Tadeusz Chrószcz.

Bibliografia

T. Kucharczak, 75 lat Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Powstańców Śląskich w Rybniku 1922-1997, Rybnik 1997; R. Pacer, 70 lat rybnickiego gimnazjum, "Nowiny" 1992, nr 40(1995), s. 1-2; W. Troszka, Preludium do 75-lecia, "Gazeta Rybnicka", nr 39/91, s. 1 i 3; A. Gościniak, Rybnik miasto i powiat, Rybnik 2012, s. 107-108.