Piechniczek Antoni

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 16:52, 12 paź 2022 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (N)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Piechniczek Antoni (1942-), sportowiec

Urodził się 3 maja 1942 w Chorzowie w rodzinie Emila Piechniczka i Magdaleny z domu Marczok. Jego ojciec pochodził z Raciborza, pod koniec II wojny światowej jako Ślązak został przymusowo wcielony do Wehrmachtu, później dostał się do niewoli radzieckiej, z której nie wrócił. Uznany za zmarłego 9 maja 1945 w sowieckim łagrze w Witebsku.

Antoni Piechniczek karierę piłkarską zaczynał w Zrywie Chorzów, następnie grał w Naprzodzie Lipiny (1960-1961), Legii Warszawa (1961-1965), Ruchu Chorzów (1965-1972) i francuskim Chateauroux (1972-1973). W 1964 roku zdobył z Legią Puchar Polski, a w 1968 roku mistrzostwo Polski z Ruchem Chorzów. Rozegrał trzy mecze w reprezentacji Polski (1967-1969). Grał w pomocy i na prawej obronie.

Ukończył studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W 1972 roku był kandydatem na szkoleniowca Stali Stalowa Wola, ale nie uzyskano porozumienia z klubem. Jako trener pracował natomiast w BKS Bielsko-Biała, Odrze Opole, Ruchu Chorzów i Górniku Zabrze.

Pod koniec grudnia 1980 roku został powołany na stanowisko trenera-selekcjonera reprezentacji Polski w piłce nożnej. Oficjalnie objął obowiązki 5 stycznia 1981. Polska drużyna uzyskała awans na mistrzostwa świata w Hiszpanii w 1982 roku, na których zajęła trzecie miejsce. Wywalczył również awans na mistrzostwa świata w Meksyku w 1986 roku, gdzie reprezentacja Polski przegrała w 1/8 finału. Złożył rezygnację w czerwcu 1986 roku. W 1986 roku prowadził drużynę "Górnika" Zabrze, z którą w 1987 roku zdobył mistrzostwo Polski. W kolejnych latach prowadził drużynę reprezentacji narodowej Tunezji - Espérance Tunis (1987-1990), z którą brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w Seulu (1988) oraz drużynę reprezentacji narodowej Zjednoczonych Emiratów Arabskich (1990-1995). Ponownie objął funkcję selekcjonera reprezentacji Polski w maju 1996 roku. Nie udało mu się jednak doprowadzić do awansu na mistrzostwa świata we Francji. Podał się do dymisji 7 czerwca 1997. Był także trenerem Al Rayyan Club w Katarze (1997).

Od 2000 roku wykładał w Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach. Jest przewodniczącym Związku Zawodowego Trenerów Piłki Nożnej oraz członkiem Polskiego Związku Piłki Nożnej, a w latach 2008-2012 był wiceprezesem zarządu PZPN.

W latach 2001-2007 był radnym w Sejmiku Województwa Śląskiego.

W 2023 roku został uhonorowany nagrodą Lux ex Silesia.

Bibliografia

Opracowanie, MC