Perzych Szymon

Perzych (Perżych) Szymon (1804-1866), proboszcz w Gorzycach

W źródłach pojawia się również jako Szymon Perzach lub Simon Perzich. Urodził się 6 października 1804 w Dolnym Beneszowie. Z pochodzenia był Morawianinem. Po święceniach kapłańskich, które otrzymał 13 stycznia 1828, posługę wikariacką pełnił w Krawarzu i Hulczynie. W pierwszej z wymienionych miejscowości został administratorem. Następnie został inkardynowany przez bpa Emmanuela von Schimonskiego z diecezji ołomunieckiej do wrocławskiej. W 1831 roku powierzono mu stanowisko dyrektora seminarium nauczycielskiego w Głogówku. Po kilku miesiącach zrzekł się tej posady i 23 października 1832 objął probostwo w Tworkowie. Od 1839 roku przebywał w Rudyszwałdzie. Trzy lata później przeniósł się do Ostropy. W 1845 roku otrzymał nominację na proboszcza w Gorzycach. W tym czasie (od 17 września 1845) podejmował tam bpa sufragana wrocławskiego Daniela Latusska. W Gorzycach przebywał jedynie do 1847 roku. Następnie jako emeryt zamieszkał na plebanii w Żorach (wrzesień-grudzień 1848) oraz komorant w Pstrążnej (1853). W 1859 roku został wikarym w Piekarach. Zmarł 19 stycznia 1866 w Baborowie (Bauerwitz).

Ks. Perzych był pierwszym panslawistą na Śląsku. W jego dorobku znalazły się pieśni, wiersze oraz artykuły w wydawanych na Górnym Śląsku polskich gazetach. Jest autorem książek: Koncyonał zupełny katolicki i książka modlitewna dla użytku pobożnych chrześcijan (1841), Homilij 75 na wszystkie niedziele i święta uroczyste kościelne całego roku, z łacińskiego na język polski przełożone (1859), Przewodnik duszy do Ojczyzny Niebieskiej, czyli poznanie serca człowieka, czy Bóg w sercu mieszka, czy diabeł? W dziesięciu rycinach zmyślnie ustawione. Rozprawa zbawienna o powstaniu upadłego grzesznika, westchnienie duszy skruszonej i dwanaście znaków ludzi do żywota wiecznego wybranych. Z czeskiego przełożył i wyborem najpotrzebniejszych i najpiękniejszych modlitw dla ludu pomnożył ks. Szymon Perzich (1860).

Bibliografia

Breslauer Hausblaetter fuer das Volk, 1866, nr 7, 21 I, s. 56 (Todes-Anzeige); J. Kudera, Obrazy Ślązaków wspomnienia godnych, t. 1, Mikołów 1920, s. 26-27; A. Weltzel, Historia miasta Żory na Górnym Śląsku, Żory 1997, s. 237-238; L. Musioł, Gorzyce. Monografia historyczna wsi, kościoła oraz parafii, rkp. 1965, s. 147; H. Olszar, Proboszczowie parafii św. Anioła Stróża w Gorzycach Śląskich. Przyczynek do dziejów kościoła katowickiego, SSHT 2010, nr 43, z. 2, s. 421-423.