Paweł Albert (1557-1600)
Urodził się w 1557 roku w miasteczku Radolfzell am Bodensee w mieszczańskiej rodzinie Jerzego i Anny z d. Ettschenreutin. W 1575 roku rozpoczął studia w rzymskim Germanicum. Po 7 latach zdobył doktorat z teologii w Bolonii. W 1580 roku na podstawie prowizji papieskiej wszedł do grona kapituły wrocławskiej, będąc od 1584 roku jej scholastykiem. Piastował również godność kanonika wrocławskiej kapituły świętokrzyskiej i protonotariusza apostolskiego oraz radcy biskupiego. W 1591 roku został starostą księstwa nyskiego. Był również promotorem synodu diecezjalnego z 1592 roku. Bardzo zdolny człowiek, znał języki obce. Pełen gorliwości duszpasterskiej. Gubiła go jednak przesadna ambicja. Po śmierci biskupa Andreasa Jerina był cesarskim kandydatem na jego następcę. Kapituła wybrała jednak Bonawenturę Hahna. W tej sytuacji Paweł Albert rozwinął ofensywę dyplomatyczną w Wiedniu. Cesarz Rudolf II wpłynął na papieża Klemensa VIII, który 19 lutego 1599 skłonił Hahna do rezygnacji, a kapitule polecił wybrać Pawła Alberta. Wybór nastąpił 5 maja 1599, a papież zatwierdził go 17 września 1599. Objął biskupstwo wrocławskie i zamieszkał w nyskiej rezydencji. Nie doczekał jednak konsekracji biskupiej, bowiem na przeszkodzie stanęła choroba konsekratora kard. Franciszka von Dietrichstein z Ołomuńca. Zanim doszło do konsekracji, Paweł Albert zmarł 6 maja 1600 w wieku 43 lat na apopleksję. Został pochowany w kaplicy św. Piotra i Pawła w nyskim kościele kolegiackim. Nie wystawiono mu pomnika nagrobnego.
Bibliografia
Mandziuk J., Historia kościoła katolickiego na Śląsku, Warszawa 1995, t. II, s. 72-73, 76; Pater J., Z dziejów wrocławskiego Kościoła, Wrocław 1997, s. 60, 62.
