Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze

Z e-ncyklopedia
Kobior 3.jpg
Kobior 4.jpg
Kobior 2.jpg

Pierwsza wiadomość źródłowa o Kobiórze pochodzi z 1467 roku, choć jest bardzo prawdopodobne, że już dużo wcześniej te tereny były zamieszkane. W 1536 roku w Kobiórze znajdowało się zaledwie 9 gospodarstw zagrodniczych. Pod koniec XIX wieku wieś Kobiór była najludniejszą spośród wsi należących do parafii w Pszczynie. Również odległość do kościoła parafialnego była najdłuższa. Z tego powodu już w 1884 roku kobiórzanie podjęli pierwsze starania o zezwolenie na budowę własnego kościoła.

Swoją prośbę skierowali do kurii biskupiej we Wrocławiu. Wówczas też odbyło się zebranie całej gromady kobiórskiej w szkole („starej”) z udziałem ks. Hugona Ohla, proboszcza pszczyńskiego. Ksiądz Ohl sprzeciwił się jednak życzeniom swych kobiórskich parafian. Chcieli oni mieć na miejscu przynajmniej kaplicę, w której jeden z księży z Pszczyny mógłby w niedziele i święta odprawiać nabożeństwo. W 1905 roku probostwo w Pszczynie objął ks. Thielmann, który wstawił się za mieszkańcami Kobióra. W liście do kurii wrocławskiej pisał, że powołanie w Kobiórze samodzielnej stacji duszpasterskiej jest jak najbardziej wskazane i dowodził, że kobiórzanie są w stanie utrzymać własnego duszpasterza. Jednak dopiero 4 sierpnia 1908 kuria wrocławska wydała dekret erygujący kurację w Kobiórze. Zgodnie z decyzją biskupa wrocławskiego dokument powoływał kurację z dniem 1 czerwca 1909.

W latach 1911-1912 zbudowano kościół pw. Wniebowzięcia Matki Boskiej. Jego poświęcenia dokonał 23 września 1912, z upoważnienia księdza biskupa, ks. proboszcz Thielmann. W kościele wybudowano ołtarz główny (1912) oraz boczne ołtarze (1916). Fundatorem ołtarza Najświętszego Serca Pana Jezusa była rodzina rzeźnika Jana Matery, a ołtarza św. Józefa – kupiec Franciszek Słonina. Oba boczne ołtarze wykonał artysta-stolarz Schneider z Wrocławia. Natomiast ozdoby figuralne do tych ołtarzy zostały sprowadzone z Monachium. W późniejszym czasie kościół został przyozdobiony figurami św. Ludwika oraz św. Barbary, a także św. Jacka, św. Floriana, św. Jadwigi Śląskiej i św. Urbana, patrona gminy Kobiór. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Parafia została erygowana 1 kwietnia 1919. Równolegle z kościołem powstawał parafialny cmentarz i plebania, budowę której ukończono już w 1914 roku.

Po Soborze Watykańskim II zmieniono wystrój kościoła. Prezbiterium oraz witraże zaprojektował artysta plastyk - Wiktor Ostrzołek. W latach 90. XX wieku wybudowano na terenie Kobióra kaplicę mszalną pw. św. Antoniego z Padwy, która 23 grudnia 1999 została pobłogosławiona przez abpa Damiana Zimonia. Obecnie przywracany jest pierwotny wygląd kościoła, uzupełniany o nowe elementy. W ostatnich latach odtworzono ambonę z wizerunkami ewangelistów. Nowe elementy to powstała - w Roku Miłosierdzia - kaplica z obrazem Jezusa Miłosiernego, a w Roku Ducha Świętego odtworzono nad ołtarzem wizerunek gołębicy, który kiedyś tam był.

Proboszczowie

Bibliografia

L. Musioł, Kobiór - gmina i parafia, Kobiór 2001; E. M. Ryguła, Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze, Katowice 2011; Z. Orlik, Nad Korzeńcem. Szkice z dziejów Kobióra, Kobiór 1996; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 164-165; F. Konieczny, Dziesięcioletni plan pracy duszpasterskiej w parafii Kobiór, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 170; Gość Niedzielny, 14 sierpnia 2022, nr 32/1592, (archidiecezja katowicka), s. VI-VII

p • d • e
Organizacja Kościoła na Górnym Śląsku
Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Wniebowzięcia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Kobiórze&oldid=97681”