Pampuch Piotr

Pampuch Piotr (1881-1946)

Urodził się 8 lutego 1881 w Starych Siołkowicach. Podczas studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego należał do Kółka Polskiego. Pisywał też artykuły do polskich gazet. W 1910 roku przyjechał na Górny Śląsk i rozpoczął pracę w kopalni. Był też górnikiem w Westfalii i robotnikiem portowym w Argentynie. Podczas I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej. W 1919 roku zatrudniono go w Centralnym Biurze Informacyjnym w Katowicach. Opublikował pracę pt.: 150 lat niewoli pruskiej, czyli męczeństwo polskiego ludu śląskiego pod rządami pruskimi.

W latach 1920-1921 był członkiem Polskiego Komitetu Plebiscytowego, brał udział w III powstaniu śląskim, następnie w latach 1922-1924 został oddelegowany na stanowisko polskiego komisarza do spraw pracy na Górnym Śląsku. Zapoczątkował tworzenie i brał czynny udział w organizowaniu Biblioteki Sejmu Śląskiego, przekształconą następnie w Śląską Bibliotekę Naukową w Katowicach.

Przeniósł się do Bogucic i działał w Naczelnej Radzie Ludowej w Katowicach, a następnie pracował w Wydziale Administracyjnym Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego. Z ramienia związków zawodowych został polskim komisarzem do spraw pracy. Od 1926 roku był dyrektorem Biura Sejmu Śląskiego, tam m.in. zainicjował gromadzenie księgozbioru. Zajmował się także krytyką literacką. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku i Śląskiego Towarzystwa Literackiego. Podczas okupacji mieszkał w Sosnowcu. Po wyzwoleniu wrócił do Katowic, gdzie zmarł w 1946 roku.

Bibliografia

Opracowanie własne, JM