Niechoj Leon

Niechoj Leon SAC (1928-2011), wykładowca, duszpasterz polonijny

Urodził się 28 czerwca 1928 w Żorach w rodzinie Jana (z zawodu rzeźnika) i Józefy. Mając siedemnaście lat został wydalony z gimnazjum z powodu niemieckiej narodowości rodziców. Trafił wówczas - w 1948 roku - do gimnazjum pallotyńskiego w Chełmnie (Zakład dla Spóźnionych Powołań Kapłańskich), które ukończył w 1951 roku i wstąpił do nowicjatu w Ząbkowicach Śląskich. Następnie kształcił się w Seminarium w Ołtarzewie, gdzie ukończył studia filozoficzne i teologiczne. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 czerwca 1957 z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. Już w 1959 roku została mu powierzona funkcja socjusza w nowicjacie w Ząbkowicach Śląskich. Po uzyskaniu polskiego obywatelstwa uzupełnił edukację na poziomie gimnazjum i w 1961 roku w Warszawie zdał państwowy egzamin maturalny. Do 1965 roku był mistrzem nowicjatu braci, następnie rektorem w Zakopanem, a od 1968 roku rektorem kościoła w Ołtarzewie.

Będąc w 1968 roku na wakacjach w NRD w Oberweimar k. Weimaru, usłyszał o polskich robotnikach pracujących na budowie, czynił więc starania u biskupa Erfurtu o możliwość objęcia opieką duszpasterską pracujących tam Polaków. Po otrzymaniu takiej zgody wyjechał ostatecznie w kwietniu 1970 roku do Weimaru, gdzie pełnił posługę duszpasterską w Ilmenau (przeniósł się tutaj na stałe w październiku 1973 roku). Gdy od jesieni 1971 roku pojawiły się w diecezji erfurckiej duże grupy polskiej młodzieży pracującej w niemieckich zakładach pracy, organizował kolejne placówki duszpasterskie. Od początku przyjazdu do NRD pomagał też w duszpasterstwie niemieckim. Z Weimaru udał się do Erfurtu, aby kontynuować studia z zakresu teologii pastoralnej i liturgiki. Niestety z powodu braku zgody władz NRD, jako obywatel polski, nie mógł uzyskać promocji.

W latach 1979-1993 służył jako kapłan i proboszcz wiedeńskich parafii: Świętego Krzyża, św. Katarzyny Sieneńskiej i Królowej Pokoju. Uzyskał austriackie obywatelstwo i traktował Wiedeń jako swoją nową ojczyznę. Potem został przeniesiony do Salzburga. Tam sprawował pieczę nad apostolatem prasy. Na koniec przeprowadził się do Limburga.

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w pallotyńskim Ośrodku Seniora w Limburgu 15 października 2011. Tam został pochowany.

Bibliografia

S. Tylus, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki-Poznań 2013, s. 387-388; biogram opublikowany przez ks. S. Tylusa SAC: [1]