Koloch Antoni

Koloch Antoni (1906-1945), rzeźbiarz, malarz

Urodził się 2 maja 1906 w Tarnowie Opolskim w rodzinie Piotra, dróżnika kolejowego, i Józefy z d. Psiuk. W 1910 roku wraz z całą rodziną zamieszkał w Goczałkowicach gdzie ukończył również w 1920 roku szkołę podstawową. W latach 1920-1923 rozpoczął praktykę rzemiosła artystycznego u rzemieślnika-rzeźbiarza Franciszka Folka z Pawłowic. Następnie przez 4 lata kontynuował praktykę jako czeladnik u artysty rzeźbiarza sztuki kościelnej Pawła Kaizera z Rybnika.

W latach 1924-1928 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pracę dyplomową wykonał medalion Józefa Piłsudskiego. Swój warsztat rzeźbiarski otworzył początkowo w Cieszynie, a później w Goczałkowicach. Większość jego prac miała charakter religijny, choć wykonywał również rzeźby o tematyce myśliwskiej. Głównie specjalizował się w rzeźbieniu ołtarzy, ambon, chrzcielnic, stacji Drogi Krzyżowej. Jego autorstwa jest ołtarz w kaplicy Domu Prowincjalnego sióstr salwatorianek w Goczałkowicach Zdroju. Odbiorcami jego prac były osoby prywatne, a także instytucje państwowe. Oprócz rzeźb malował także obrazy. Jego prace zostały wystawione w Pszczynie w 1941 roku na wystawie Młodzi Artyści Prascy na Pszczyńskiej Ziemi, która zorganizowana została przez niemieckie górnośląskie Stowarzyszenie Artystów i Wyższą Szkołę Sztuk Pięknych w Pradze. Wcielony do armii niemieckiej w czasie II wojny światowej, zginął 7 maja 1945 na terenie Czechosłowacji. Pochowany został w Velichowie.

Bibliografia

W. Korzeniowska, Koloch Antoni (1906-1945), (hasło), [w:] Słownik biograficzny Ziemi Pszczyńskiej, s. 125.