Kobierzycki Emil

Z e-ncyklopedia

Kobierzycki Emil (1892-1963), wikariusz kapitulny w Opolu

nagrobek ks. Kobierzyckiego na cmentarzu w Bytomiu
Kobierzycki.jpg

Urodził się 4 czerwca 1892 we Lwowie jako syn radcy namiestnictwa Galicji Jana i Marii z d. Merz. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, które zostały przerwane przez władze carskie w wyniku wyroku skazującego na zsyłkę w głąb Rosji. Udało mu się jednak kontynuować i ukończyć studia w niemieckim seminarium duchownym w Saratowie. Świecenia kapłańskie przyjął 7 lipa1918 we Lwowie z rąk abpa J. Bilczewskiego. Był wikarym w Sokolnikach i parafii św. Marii Magdaleny we Lwowie. Potem pracował samodzielnie w parafii Zazule-Kozaki, Ponikwie, Bełz i Strusów (od 1930 roku). Podczas II wojny światowej, gdy był proboszczem w Brodach (od 1937 roku), zdołał uratować od zagłady wielu Żydów. Za swoją działalność został aresztowany przez Niemców lecz udało mu się uciec do Brzeska skąd, w 1945 roku, przybył do Wrocławia i został skierowany na Opolszczyznę. W nowym miejscu został ustanowiony wikarym w parafii św. Piotra i Pawła w Opolu, a 24 października 1945 administratorem w parafii Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha „na Górce”, również w Opolu. Oprócz pracy duszpasterskiej rządca ks. administrator Bolesław Kominek ustanowił go 20 września 1945 referentem ds. repatriantów powołując jednocześnie do Rady Diecezjalnej. Ks. Kobierzycki był jednym z trzech duchownych z byłych Kresów Wschodnich zasiadających w jedenastoosobowym gremium. W wyniku usunięcia z Opola ks. B. Kominka, pełnił od 1 lutego 1951 obowiązki wikariusza kapitulnego. Władzę nad Administracją Apostolską złożył 5 grudnia 1956 w momencie przejęcia rządów przez bpa Franciszka Jopa. Z Opola przeszedł do Gliwic jako kurator Niższego Seminarium Duchownego, a stąd na proboszcza w parafii Bytom-Szombierki. Od 1958 roku był proboszczem w parafii Świętej Trójcy w Bytomiu . Zmarł 9 stycznia 1963 w Bytomiu i tam spoczął na cmentarzu Mater Dolorosa.

Osoba ks. Kobierzyckiego wzbudza kontrowersje wśród historyków. Był on silną osobowością przyciągającą kresowian. Ks. Kominek ustanowił go referentem ds. repatriantów. W praktyce duszpasterstwa parafialnego był twórcą nieformalnych „parafii repatrianckich” w Opolu, które powstawały również w innych miejscowościach. Pomimo krytyki administratora w stosunku do tworzenia parafii w parafii zgromadził ks. Kobierzycki wokół siebie grupę kresowian w parafii św. Piotra i Pawła, a następnie po przejściu do parafii „na Górce” ludzie ci przeszli tam, wciąż poszerzając krąg wiernych o tradycji „lwowskiej”. Stąd parafia „na Górce” gościła abpa Eugeniusz Baziaka , wielu kaznodziei z kresowych klasztorów i wiele innych osób, które przypominały im minione lata.

Pod naciskiem władz państwowych, motywując to racją stanu, dnia 26 czerwca 1954, wręczono dwudziestu księżom dekrety usuwające ich z terenu Administracji Apostolskiej z równoczesnym złożeniem urzędów proboszczowskich. Poza tym, za jego rządów, zlikwidowano ok. 150 żeńskich domów zakonnych. Także seminarium duchowne ucierpiało w wyniku ówczesnej polityki. Kilkunastu wychowawców i profesorów zostało z niego usuniętych. Jako rządca tej jednostki administracyjnej Kościoła powołał Sąd Duchowny I instancji w Opolu oraz pismo diecezjalne "Katolik" w 1954 roku wydawanym pod patronatem Stowarzyszenia "PAX". Jako duszpasterz wydał w tym czasie kilkanaście listów pasterskich i odezw.

Bibliografia

A. Hanich, Czas przełomu. Kościół katolicki na Śląsku Opolskim w latach 1945-1946, Opole 2008, s. 228, 231, 249-253; J. Kopiec, Kobierzycki Emil (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, pod. red. M. Patera, Katowice 1996, s. 176-177; J. Kopiec, Wysiedlenie duchowieństwa katolickiego z Opolszczyzny w 1954 roku, [w:] Represje wobec Kościoła Katolickiego na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie 1945-1989, pod red. S.A. Bogaczewicza, S. Krzyżanowskiej, Wrocław 2004, s. 90-96; Schematismus Archidioecesis Leopoliensis Ritus Latini, Leopoli 1926, s. 51; Schematismus Archidioecesis Leopoliensis Ritus Latini, Leopoli 1936, s. 182; Schematismus Archidioecesis Leopoliensis Ritus Latini, Leopoli 1939, s. 38.