Klaszka Franciszek

Klaszka Franciszek (1864-1909), proboszcz w Mysłowicach

Urodził się 22 sierpnia 1848 w Ujeździe. Święcenia kapłańskie otrzymał w 8 maja 1875. Pojechał pracować do Bawarii. Po powrocie w 1883 roku został kapelanem w Mysłowicach, w 1887 roku stał się prebendarzem, a po śmierci ks. Kleemanna, od 11 kwietnia 1890, proboszczem parafii mysłowickiej. Był ostatnim proboszczem, którego na probostwo prezentował patron. Później biskupi obsadzali probostwo z wolnej ręki. Został wicedziekanem dekanatu Mysłowice oraz inspektorem szkolnym w Brzezince i Brzęczkowicach, a później radcą duchowym. W 1891 roku został dokończony i poświęcony kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa. W 1892 roku została powiększona plebania (o część znajdującą się przy obecnych salkach parafialnych). W 1900 roku, trzeci i ostatni raz, została powiększona plebania (o część znajdującą się przy ulicy Starokościelnej, do której wejście znajduje się od ulicy). W 1894 roku zorganizował w parafii misje święte. W 1901 roku odbudował po pożarze kościół Mariacki. W latach 1902-1903 budowano Zakład św. Józefa dla Sióstr Boromeuszek. W 1903 roku ustanowiono parafię w Brzezince, która została odłączona od parafii centralnej. Ks. Klaszka bardzo wspierał germanizację. W 1907 roku brał udział w poświęceniu wieży Bismarcka na Trójkącie Trzech Cesarzy. Z ambony zabraniał parafianom jeżdżenia do Alwerni, Czernej, Krakowa czy Kalwarii Zebrzydowskiej, aby nie dowiadywali się o Polsce, polskim życiu i ruchu polskim. Odmawiał rozgrzeszenia czytającym "Górnoślązaka", który był pisany w trochę śmielszym polskim tonie. Za czasów ks. Klaszki niemieckie dzieci przystępowały do I Komunii w niedzielę, a polskie - w dni powszednie. Zaprowadził specjalne nabożeństwa niemieckie w kościele pw. Krzyża Świętego. Gdy zmarł 27 czerwca 1909 niemieckie gazety wychwalały jego patriotyzm, tolerancję i taktyczne obchodzenie się z innowiercami.

Bibliografia

Schematismus 1909, s. 55, 56; Schematismus 1910, s. 164.