Kalla Stanisław

Z e-ncyklopedia

Kalla Stanisław CM (1887-1943), misjonarz ludowy, historyk Zgromadzenia

Urodził się 13 listopada 1887 w Nowej Wsi w pobliżu Rudy Śląskiej, w rodzinie górnika Józefa i Agnieszki z d. Świerkała. Najpierw uczył się w sąsiedniej miejscowości Wirek, a od 1902 roku w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie na Nowej Wsi. W 1905 roku wstąpił do Zgromadzenia, a 27 września 1907 złożył śluby. W lipcu 1908 roku odebrał świadectwo dojrzałości w Liceum św. Anny w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 2 lipca 1911, po ukończeniu studium filozoficzno-teologicznego w Krakowie na Stradomiu.

W latach 1912-1914 studiował historię polską i powszechną na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; w pierwszym semestrze 1916/1917 roku uczęszczał też na wykłady z historii sztuki. Przez sześć lat (1913-1919) uczył historii oraz geografii w Małym Seminarium w Krakowie na Nowej Wsi i równocześnie pracował przy miejscowym kościele. Na przełomie 1914/1915 roku wyjeżdżał z posługą duszpasterską do polskich robotników sezonowych w Hildesheim i Hannowerze. W styczniu 1917 roku został wcielony do armii pruskiej, ale już w październiku tegoż roku wrócił do Krakowa i dalej prowadził zajęcia w Małym Seminarium. Po utworzeniu placówki misjonarskiej w Pabianicach (1919), został tam etatowym katechetą w szkołach powszechnych. Równocześnie pracował w duszpasterstwie. W czasie plebiscytu śląskiego przez trzy tygodnie pracował w komisariacie plebiscytowym.

W 1924 roku został skierowany do Krakowa na Kleparz, skąd w latach 1924-1926 wyjeżdżał na misje i rekolekcje. Kolejną jego placówką był misjonarski dom przy Małym Seminarium Arcybiskupim we Lwowie. Przez trzy lata (1926-1929) pełnił tam obowiązki prefekta i przygotował jednocześnie pracę doktorską z historii Kościoła, którą obronił w 1929 roku na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza. W 1930 roku powrócił do Krakowa i do 1938 roku pracował podczas misji i rekolekcji, jako dyrektor grupy misyjnej. Przejściowo uczył wtedy również patrologii i historii Kościoła w Instytucie Teologicznym na Stradomiu. Jako dyrektor misji stale publikował w „Rocznikach Obydwóch Zgromadzeń..." cenne dla historii sprawozdania z przeprowadzonych misji i rekolekcji. Ostatnie lata (1938-1943) spędził w parafii św. Krzyża w Warszawie i tam zmarł 30 maja 1943. Został pochowany w misjonarskim grobowcu na Powązkach.

Gromadzone przez niego materiały do dziejów misjonarzy w Polsce, w tym i wypisy jakie robił w archiwum domu macierzystego w Paryżu, uległy zniszczeniu podczas powstania warszawskiego.

Bibliografia

J. Dukała, Kalla Stanisław (biogram), [w:] Misjonarze św. Wincentego a Paulo w Polsce II-1 Biografie, red. J. Dukała, Kraków 2001, s. 253-256 (wraz z bibliografią przedmiotową i podmiotową).