Kałuża Wendelin

Z e-ncyklopedia

Kałuża Wendelin (1896-1973)

Urodził się 9 sierpnia 1896 w Siemianowicach w rodzinie fryzjera Albina i Emilii z d. Bronder. Do szkoły ludowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości. Naukę gimnazjalną przerwał mu wybuch I wojny światowej. Powołany do wojska pruskiego, w latach 1916-1918 walczył na froncie we Francji i w Belgii. We wrześniu 1918 zdał w Gandawie egzamin dojrzałości. Kilka miesięcy później, w lutym 1919 roku, rozpoczął studia na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Zafascynowany sztuką chrześcijańską opuścił Wrocław i przez rok studiował historię sztuki w Monachium. Święcenia kapłańskie przyjął 2 marca 1924 we Wrocławiu z rąk kard. Adolfa Bertrama. Po święceniach przez osiem miesięcy pomagał w pracy duszpasterskiej w rodzinnej parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach. Następnie pełnił posługę wikariusza w parafiach: św. Wawrzyńca w Wirku-Nowej Wsi, Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie, św. Anny w Janowie i św. Augustyna w Lipinach. W sierpniu 1931 roku został, na własną prośbę, ekskardynowany z diecezji katowickiej i inkardynowany do archidiecezji wrocławskiej. W jej strukturach pracował najpierw jako wikariusz w parafii św. Wawrzyńca w Mikulczycach. W 1935 roku kard. Adolf Bertram mianował go proboszczem w parafii Wszystkich Świętych w Sierotach oraz polecił mu opiekę nad filialnym kościołem pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Zacharzowicach. W Sierotach ks. Kałuża odkrył drogocenne, średniowieczne freski i kilka figur, które dzięki jego staraniom zostały poddane renowacji. Ponadto sprowadził do parafii nowe organy, a na dziedzińcu kościelnym wystawił grotę lurdzką z figurą Matki Bożej. Założył także bibliotekę parafialną. Nie licząc się z ówczesnym ryzykiem, wypożyczał polskie książki z własnego bogatego księgozbioru. Po zakończeniu II wojny światowej, na skutek krzywdzącej decyzji komunistycznych władz polskich, został wysiedlony do Niemiec. Przez dwa lata przebywał w Lunden-Sud w Westfalii. Przez cały ten czas walczył o prawo powrotu do Polski. Jego starania zostały uwieńczone sukcesem i w 1948 roku powrócił do swojej parafii w Sierotach. W grudniu 1957 roku otrzymał nominację na proboszcza w parafii Trójcy Przenajświętszej w Wiśniczach. Zajął się tam gruntownym odnowieniem wnętrza miejscowego kościoła i kaplicy MB Bolesnej w miejscu pielgrzymkowym tzw. Goju. Z nominacji bpa Franciszka Jopa pełnił funkcję dziekana dekanatu toszeckiego. W 1972 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 18 maja 1973 w Wiśniczach i tam został pochowany. Uroczystościom pogrzebowym w Wiśniczach przewodniczył bp Wacław Wycisk, sufragan opolski.

Bibliografia

Zmarli kapłani Kościoła Katowickiego. T. III: Kapłani wyświęceni w okresie II wojny światowej, zebrał i opr. E. Nalepa, Katowice 2000, s. 22-23.