Innocenty XIII

Z e-ncyklopedia

Innocenty XIII (1655-1724), papież

Michelangelo Conti urodził się 13 maja 1665 w Poli nieopodal Palestriny, w rodzinie książęcej. Zanim zaczął pracować w kurii, studiował w Ankonie, a następnie u jezuitów w Rzymie. Po ukończonych studiach, obejmował ważne stanowiska kościelne. Był gubernatorem w Państwie Kościelnym. Ponadto w latach 1695-1698 był nuncjuszem w Szwajcarii, a następnie w Portugalii w latach 1698-1709. Po kreacji na kardynała w 1706 roku, został mianowany biskupem w Osimo (1709-1712). Ze względów zdrowotnych był zmuszony zrezygnować z urzędu biskupiego w Viterbo, który sprawował w latach 1712-1719. Dzięki złożonemu weto przez kardynała Althana w imieniu cesarza, przeciwko Klemensowi XI, Michelangelo Conti 8 maja 1721, został mianowany papieżem. Ze względu na jego pokrewieństwo z papieżem Innocentym III, chcąc oddać mu cześć, przyjął jego imię. Podczas swojego pontyfikatu, dążył do zwalczania napięcia pomiędzy Stolicą Apostolską a wielkimi mocarstwami,powstałego na skutek pontyfikatu jego poprzednika. Dlatego też oddał w lenno Neapol oraz Sycylię cesarzowi Karolowi VI oraz prowadził z nim niekończące się rozmowy dotyczące usunięcia wojsk okupacyjnych z Camacchio. Kolejnym jego posunięciem było uznanie Jakuba III, królem Anglii oraz Szkocji. Wypłacał mu również pensję oraz prowadził konsultacje dotyczące przywrócenia katolicyzmu na ziemiach Brytanii. Posiadał głęboko zakorzenioną niechęć do zakonu jezuitów, która zapewne zrodziła się podczas jego pobytu w Portugalii, gdzie był nuncjuszem. Jego niechęć, była tak wielka, że zamierzał rozwiązać zakon. Poprzestał jednak na wydaniu zakazu przyjmowania nowicjuszy do zakonu jezuitów. Swoją decyzję motywował niedostosowaniu się jezuitów w sprawie dotyczącej zakazu posługiwania się obcymi rytami. Zakaz przyjmowania nowicjuszy trwał trzy lata, podczas których jezuici, mieli wykazać swoje posłuszeństwo papieżowi. Podczas swojego pontyfikatu mianował swojego brata Bernarda kardynałem. Zapobiegając jednak możliwemu nepotyzmowi ograniczył pensję swojego brata, właściwą rozporządzeniom Innocentego XII, zawartym w dekrecie z 1692 roku. Zmarł 7 marca 1724 w Rzymie. Pochowany został w Bazylice Świętego Piotra.

Bibliografia

S. Wilk, Innocenty XIII, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 7, Lublin 1997, kol. 255-256; K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 357-358; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 105.