Hoffman Alfred Jan

Hoffman Alfred Jan SDB (1923-1994)

Urodził się 8 stycznia 1923 w Szerokiej w rodzinie Erwina i Gertrudy z d. Wilczek. Ojciec Erwin Hoffman był kierownikiem szkoły w Jastrzębiu Zdroju, a później w miejscowości Góra w powiecie pszczyńskim, gdzie zamieszkał wraz z całą rodziną. Alfred od najmłodszych lat był uzdolniony muzycznie i plastycznie, pod okiem ojca uczył się gry na instrumentach klawiszowych. Szkołę muzyczną w Górze ukończył w 1933 roku, a następnie w wieku 10 lat rozpoczął naukę w Gimnazjum Księży Salezjanów w Oświęcimiu. W 1938 roku wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Salezjańskiego w Czerwińsku n. Wisłą. Tam tez rozwijał swoje uzdolnienia muzyczne ucząc się gry na organach oraz akompaniując śpiewowi podczas nabożeństw. 2 sierpnia 1939 złożył śluby zakonne w Czerwińsku. W latach 1940-1946 odbył studia filozoficzne i teologiczne w Oświęcimiu i Krakowie. W tym czasie otrzymał tonsurę i cztery święcenia niższe w Wiedniu, w czerwcu 1943 roku z rąk abpa Teodora kard. Innitzera. 26 maja 1945 złożył śluby wieczyste w Zgromadzeniu Salezjańskim. 11 listopada 1945 otrzymał subdiakonat, święcenia diakonatu otrzymał 27 stycznia 1946 z rąk bpa Stanisława Rosponda w Krakowie, natomiast 9 czerwca 1946 w kościele pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Oświęcimiu przyjął święcenia kapłańskie. Pierwszą placówką duszpasterską ks. Hoffmana był dom nowicjacki w Kopcu k. Częstochowy, gdzie pełnił funkcję socjusza. W roku 1947 został skierowany do Poznania, aby podjąć obowiązki kierownika oratorium. Tam też w latach 1947-1952 odbył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza, które zaowocowały tytułem magistra filozofii. Przełożeni zauważywszy wielką pasję do muzyki, mianowali ks. Hoffmana nauczycielem muzyki w Oświęcimiu, a dodatkowo kierownikiem nowicjatu (1952-1953). W latach 1953-1955 ks. Hoffman przebywał w domu rodzinnym na urlopie zdrowotnym. Po mianowaniu go wikariuszem parafii katedralnej, został nauczycielem religii w szkole. Do jego obowiązków należała kapelania w domach sióstr albertynek i sióstr Zgromadzenia Jedność, które należały do parafii. 12 marca 1955 rozpoczął pracę w charakterze organisty i dyrygenta chóru w Katedrze Siedleckiej. W roku 1968 został powołany przez bpa siedleckiego do Diecezjalnej Komisji Liturgicznej. Na początku lat 80. XX wieku został skierowany do nauczania muzyki w Studencie Filozoficznym Księży Salezjanów w Kunie-Woźniakowie, gdzie był również spowiednikiem kleryków i współbraci. W 1984 roku, na prośbę rektora WSD w Siedlcach ks. dra Kazimierza Białeckiego, rozpoczął pracę z utalentowanymi muzycznie klerykami, ucząc ich gry na fortepianie i podstaw muzyki. Największą jednak pasją ks. Hoffmana było prowadzenie Chóru Katedralnego. Przez prawie 40 lat działalności , pod przewodnictwem ks. Hoffmana chór sięgał po utwory najznamienitszych kompozytorów. Był autorem ponad 190 utworów wykonywanych do dzisiaj w Katedrze Siedleckiej i poza nią. Jako kompozytor używał pseudonimu artystycznego A. Remański. Był dla swoich chórzystów kapłanem, ojcem, przyjacielem. Zmarł po krótkiej lecz ciężkiej chorobie 2 lipca 1994. Pogrzeb ks. Hoffmana zgromadził tysiące wiernych.

Pośmiertnie, w 1994 roku, został uhonorowany nagrodą im. Ludomira Benedyktowicza za całokształt twórczości w dziedzinie muzyki sakralnej. Rada Miejska przyznała mu pośmiertnie 22 czerwca 1995 tytuł Honorowego Obywatela Miasta Siedlce. Jego imię nosi również rondo przy skrzyżowaniu ulic Cmentarnej, ks. Popiełuszki, Piaskowej i 10 lutego.

Bibliografia

H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieki. Księża Szeroczanie, Jastrzębie Zdrój-Szeroka, 2011, s. 63-66.