Długołęcki Władysław

Długołęcki Władysław SJ (1854-1905), pisarz katolicki

Urodził się 22 marca 1854 w Dąbkach (parafia Wyrzysk w Wielkim Księstwie Poznańskim). Po ukończeniu VII klasy w gimnazjum w Śremie, zagrożony poborem na wojnę prusko-francuską, wstąpił 16 października 1870 do zakonu jezuitów. W Starej Wsi w Galicji ukończył nowicjat (1870-1872), studia humanistyczne (1872-1874) oraz studia filozoficzne (1874-1877), a następnie był wychowawcą młodzieży w konwikcie w Tarnopolu (1877-1879). Teologię studiował w Krakowie (1879-1883) i tam przyjął 9 lipca 1882 święcenia kapłańskie.

W gimnazjum jezuickim w Tarnopolu uczył religii i języka polskiego (1883-1884). W Krakowie należał do pierwszych współpracowników „Przeglądu Powszechnego" (1884-1885) i opublikował swoje pierwsze studium Nieśmiertelność duszy. Następnie był profesorem metafizyki na zakonnym Wydziale Filozoficznym w Chyrowie (1885-1886). Przez rok uczestniczył w studium duchowości i prawa zakonnego, w Lainz pod Wiedniem i w Starej Wsi (1886-1887). Został następnie przeniesiony do Krakowa, gdzie wykładał filozofię i redagował miesięcznik „Misje Katolickie" (1887-1888). W tym czasie wydał obszerny Żywot św. Piotra Klawera TJ (Kraków 1889). 15 sierpnia 1888 złożył śluby wieczyste.

W latach 1888-1893, 1894-1895 i 1897-1898 wykładał teologię scholastyczną na zakonnym Wydziale Teologicznym w Krakowie oraz był prefektem studiów i profesorem etyki na zakonnym Wydziale Filozoficznym w Nowym Sączu (1896-1897). Od 1893 roku oddał się głównie pracy duszpasterskiej. Był kolejno kaznodzieją i promotorem Sodalicji Mariańskiej we Lwowie (1893-1894), misjonarzem ludowym w Krakowie (1895-1896), kaznodzieją w Kołomyi (1898-1899) oraz kaznodzieją i rekolekcjonistą polskim w Cieszynie (1899-1901). Niektóre jego kazania opublikowano.

Publikował anonimowo wiele popularnych artykułów w różnych czasopismach katolickich, m.in. w śląskim „Katoliku" . Pisał wiersze łacińskie i polskie. Układał też pieśni kościelne. Ogłaszał je w prasie katolickiej Śląska i Niemiec oraz w osobnych drukach okolicznościowych. Przez kilka lat towarzyszył kard. G. Koppowi w wizytacjach parafialnych na Górnym Śląsku i był tłumaczem jego kazań kierowanych do Polaków. W latach 1901-1903, na prośbę kard. G. Koppa wykładał teologię dogmatyczną i apologetyczną w Seminarium Duchownym w Widnawie. W 1903 roku powrócił na rok do Cieszyna, a w 1904 roku - do Krakowa. Tam zmarł 21 sierpnia 1905.

Autor

• Krótkie przemówienia pogrzebowe, Królewska Huta 1899.
• Ustawy dla Sodalisek N. Maryi Panny, Królewska Huta 1900, 1902, 1905.
• Pierwsza Komunia św., Mikołów 1904.
• Parafia jankowicka i jej pamiątki. Według źródeł historycznych i podania ludowego, Królewska Huta 1900.

Bibliografia

Słownik polskich teologów katolickich, red. H. E. Wyczawski, Warszawa, t. 1, 1981, s. 393-394; J. Swastek, Długołęcki Władysław (hasło), [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 3, 1979, kol. 1355-1356; S. Załęski, Jezuici w Polsce, t. 5, s. 984, 1120, 1169, 1210; L. Grzebień, Długołęcki Władysław (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 86-87.