Broda Bolesława

Broda Bolesława (1914-1963), boromeuszka

Urodziła się 7 lutego 1914 w Goleszowie na Śląsku Cieszyńskim. F. Była jednym z pięciorga dzieci średniozamożnej rodziny rolniczej Jana i Pauliny z d. Studnicka. W latach 1921 – 1928 F. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej w Goleszowie, w której uczono razem dzieci z rodzin katolickich i protestanckich. W okresie szkolnym przeżyła śmierć ojca. Matka mając na uwadze zapewnienie dzieciom opieki, wyszła po raz drugi za mąż. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej F. rozpoczęła naukę w prywatnej Szkole Wydziałowej Sióstr Boromeuszek w Cieszynie. Mając zaledwie 15 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Cieszynie. Przełożeni, pokładając w niej duże nadzieje, wysłali ją na dalszą naukę do Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego s. Boromeuszek w Łańcucie. Obłóczyny miała 15 sierpnia 1934 i otrzymała imię zakonne s. Bolesława. Następnie kontynuowała naukę w Wyższym Katolickim Studium Społecznym w Poznaniu. 26 sierpnia 1936 złożyła śluby czasowe w Rybniku. W 1937 roku wyjechała na kilkumiesięczną praktykę do Chorzowa. Dyplom ukończenia Wyższego Katolickiego Studium Społecznego otrzymała 25 sierpnia 1939 na podstawie pracy „Socjografia wsi przemysłowo – rolniczej na Śląsku Cieszyńskim”. 26 sierpnia 1939 złożyła wieczyste śluby zakonne. Jeszcze w czasie studiów przeżyła śmierć matki, a na początku wojny śmierć ojczyma zamordowanego w Auschwitz.

W okresie okupacji hitlerowskiej pracowała jako księgowa w Kurii diecezjalnej w Katowicach. W latach 1939 – 1945 włączyła się czynnie w akcję niesienia pomocy więźniom obozów koncentracyjnych, m. in. wysyłała paczki i udzielała pomocy rodzinom polskim, dostarczała intencje mszalne kapłanom, którzy zmuszeni byli opuścić Śląsk. Rozmiar pomocy, jaką niosła wraz z pracownikami Kurii Katowickiej sprawił, że nazwano ją „Królową paczek”.

Z powodu przeżyć wojennych i ciężkich warunków życia B. zachorowała na gruźlicę. Po zakończeniu wojny w 1945 roku zaangażowała się w akcję charytatywną „Caritas”, powstałą przy Kurii diecezjalnej w Katowicach. 7 września 1945 została mianowana przez bpa Juliusza Bieńka na dyrektorkę katowickiego okręgu „Caritas”. Pod jej kierunkiem organizowano misje dworcowe dla repatriantów ze wschodu, schroniska dla bezdomnych. Z końcem stycznia 1950 roku pojawiła się w „Caritasie” państwowa komisja kontrolna składająca się z 11 osób. Dziennik Zachodni, Trybuna Robotnicza oraz Trybuna Ludu podawały wielce krzywdzące artykuły pod adresem s. Bolesławy. Wzywano ją do Urzędu Spraw Politycznych. Mimo różnych zarzutów nie znaleziono powodów by ją aresztować. Z chwilą zlikwidowania kościelnego „Caritas” s. Bolesława przestała być dyrektorką katowickiego okręgu, chociaż władze państwowe proponowały jej pozostanie na tym stanowisku, lecz ona odmówiła.

W 1950 roku została mianowana referentką zakonną w diecezji katowickiej. Na tym stanowisku oddała się pracy dla dobra Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych. Brała czynny udział w ogólnopolskich zjazdach, zebraniach zakonnych. Organizowała kursy dla katechetek i wychowawczyń. W okresie przymusowej nieobecności wszystkich trzech biskupów, była żywym łącznikiem między Kurią a wygnanymi biskupami. W latach 1953 – 1960 piastowała w Zgromadzeniu urząd ekonomki generalnej. Była jedną z pierwszych osób, które odwiedziły Prymasa Stefana Wyszyńskiego uwięzionego w Komańczy.

W 1960 roku objęła stanowisko przełożonej generalnej. W tym samym roku powierzono jej funkcję sekretarki generalnej Konsulty Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce. Przełożeństwo B. przypadło na trudny okres w historii narodu. W 1960 roku na podstawie zarządzenia Wydziału Zdrowia zwolniono wszystkie siostry z kierowniczych stanowisk w szpitalach. Zwolniono całkowicie z pracy szpitalnej siostry w 3 szpitalach: Mysłowicach, Siemianowicach i w Raciborzu. Do 1961 roku wszystkie siostry przedszkolanki opuściły przymusowo swoje miejsca pracy. W 1962 roku zwolniono 16 sióstr pracujących w domu dziecka w Chorzowie II. W tej sytuacji B. podejmowała starania o nowe miejsca pracy. Mimo trudności w 1962 roku utworzyła 4 placówki przyparafialne. Zmarła 15 czerwca 1963. Została pochowana na cmentarzu w Mikołowie.

Bibliografia

Archiwum Zakonne Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie – Akta personalne s. Bolesławy; Wspomnienie ks. B. Kominka, Akcja społeczno – charytatywna w diecezji Katowickiej w okresie okupacji 1939 – 1945, mps; Archiwum Archidiecezji w Katowicach, Akta Rzeczowe „Caritas”, t. 6, 1950, Sprawozdanie z kontroli przeprowadzonej w styczniu – lutym 1950r. w „Caritas” Diecezji Katowickiej oraz z przeprowadzenia w tej sprawie instytucji Zarządu Przymusowego, bp. St. Adamski; Trybuna Robotnicza 1950 nr 27 z 27 I s. 1, 3, Trybuna Ludu 1950 nr 28 z 28 I s. 1, 2 (mikrofilmy). G. Kasperek, Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie (1939 – 1989) Mikołów 1989, mps, C. Sztuder, Matka Bolesława Broda, przełożona generalna Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza, mps.