Bractwo Różańcowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
Linia 12: Linia 12:
==Obowiązki==
==Obowiązki==
Do tego typu bractwa należą osoby, które zobowiązały się odmawiać w ciągu tygodnia dowolnie wybrane tajemnice różańcowe. Bardzo ważna jest modlitwa za wszystkie Bractwa Różańcowe na całym świecie oraz za Zakon Kaznodziejski. Można się także modlić w innych różnego rodzaju intencjach. Czas i miejsce modlitwy nie mają znaczenia. 
Do tego typu bractwa należą osoby, które zobowiązały się odmawiać w ciągu tygodnia dowolnie wybrane tajemnice różańcowe. Bardzo ważna jest modlitwa za wszystkie Bractwa Różańcowe na całym świecie oraz za Zakon Kaznodziejski. Można się także modlić w innych różnego rodzaju intencjach. Czas i miejsce modlitwy nie mają znaczenia. 
Osoby skupione wokół tego typu bractw mają udział we wszystkich dobrach duchowych Bractw Różańcowych całego świata oraz Zakonu Kaznodziejskiego. Za zmarłych członków Bractwa Różańcowego każdy klasztor dominikański odprawia mszę świętą w dniu 5 września, wszyscy zakonnicy raz w tygodniu odmawiają modlitwę różańcową, zaś codziennie Psalm 129.  Centrum życia członków każdego Bractwa Różańcowego powinna stanowić msza święta. W sposób szczególny są oni zobowiązani do uczestnictwa w niej w każdą sobotę, w liturgiczne wspomnienia poszczególnych tajemnic różańcowych oraz we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej.  
Osoby skupione wokół tego typu bractw mają udział we wszystkich dobrach duchowych Bractw Różańcowych całego świata oraz Zakonu Kaznodziejskiego. Za zmarłych członków Bractwa Różańcowego każdy klasztor dominikański odprawia mszę świętą w dniu 5 września, wszyscy zakonnicy raz w tygodniu odmawiają modlitwę różańcową, zaś codziennie Psalm 129.  Centrum życia członków każdego Bractwa Różańcowego powinna stanowić msza święta. W sposób szczególny są oni zobowiązani do uczestnictwa w niej w każdą sobotę, w liturgiczne wspomnienia poszczególnych tajemnic różańcowych oraz we [[wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej]].  
Bractwa Różańcowe zasłużyły się również na polu oświaty. Statuty tego typu bractw domagały się odpowiedniej wiedzy od kandydatów na różnego rodzaju urzędy. Na przykład ci, którzy mieli zajmować się opieką nad chorymi musieli znać się na medycynie, a przynajmniej na podstawowych zasadach pielęgniarstwa. Bractwa Różańcowe posiadały także swoje książki do nabożeństwa rozpowszechniane w najbliższym otoczeniu oraz zajmowały się one wydawaniem książek i broszur o treści religijnej.
Bractwa Różańcowe zasłużyły się również na polu oświaty. Statuty tego typu bractw domagały się odpowiedniej wiedzy od kandydatów na różnego rodzaju urzędy. Na przykład ci, którzy mieli zajmować się opieką nad chorymi musieli znać się na medycynie, a przynajmniej na podstawowych zasadach pielęgniarstwa. Bractwa Różańcowe posiadały także swoje książki do nabożeństwa rozpowszechniane w najbliższym otoczeniu oraz zajmowały się one wydawaniem książek i broszur o treści religijnej.

Aktualna wersja na dzień 21:56, 3 paź 2022

Rozaniec dominikanie.jpg

Bractwem Różańcowym nazywamy wspólnotę osób, która poprzez modlitwę różańcową wspiera działalność Zakonu Kaznodziejskiego. Idea tego typu bractwa wywodzi się od św. Dominika, zaś rozpowszechniona została przez bł. Alana de la Roche.

Okoliczności powstania

Tradycja podaje, że pierwsze Bractwo Różańcowe miał założyć św. Dominik w Walencji w 1221 roku. Było ono nazywane "Braterstwem Maryi", "Bractwem Zwiastowania Matki Bolesnej" lub "Bractwem Zwiastowania Matki Bolesnej i świętego Dominika". Pierwszym Bractwem Różańcowym, którego istnienie jest potwierdzone historycznie jest bractwo kolońskie. Zostało ono założone 8 września 1475 przy dominikańskim kościele pw. św. Andrzeja jako Bruderschaft des Rosenkranzes Unserer Lieben Frau.

Pierwsze polskie Bractwa Różańcowe powstały na Śląsku. Pierwsze z nich zostało erygowane 12 stycznia 1481 przy dominikańskim kościele pw. św. Wojciecha we Wrocławiu. Jego założycielem był Jan z Chemnitz, który był związany z klasztorem ojców dominikanów we Freiburgu. Kolejne Bractwa Różańcowe powstały: we Wrocławiu – 1481, w Krakowie – 1484, we Lwowie – 1484, w Darłowie – 1491, w Szczecinie – 1492, w Kołobrzegu – 1493, w Gdańsku – 1499, w Sandomierzu – 1597, w warszawskim konwencie św. Jacka – 1604, w Gidlach – 1616, w Poznaniu – 1630.

Statut

Początkowo Bractwa Różańcowe nie podlegały przepisom Kodeksu Prawa Kanonicznego. Ustalało ono własny i niezależny statut, który na skutek różnego rodzaju przemian ulegał wielokrotnym zmianom. Pierwszy statut Bractw Różańcowych został wydany w 1476 roku pod nazwą Quodlibet de veritate fraternitatis Rosaria seu Psalterii Beatae Mariae Virginis. Stał się on równocześnie wzorcowym wydaniem tego typu statutów dla nowo powstających bractw. Od początku opiekę nad Bractwami Różańcowymi sprawował Zakon Kaznodziejski. Prawo ich zakładania posiadał tylko i wyłącznie generał zakonu ojców dominikanów lub delegowani przez niego zakonnicy. Zostało to potwierdzone bullą papieża Sykstusa IV Pastorem aeterni z 30 maja 1479. Podstawowym dokumentem, który określa prawa oraz przywileje Bractw Różańcowych jest Konstytucja Apostolska papieża Leona XIII Ubi Primus z 1898 roku. Stwierdza ona, że podstawowym celem tego typu bractw jest oddawanie czci Najświętszej Pannie Maryi oraz wyjednanie różnego rodzaju korzyści duchowych poprzez modlitwę różańcową.

Obecnie założenie Bractwa Różańcowego wymaga erekcji kanonicznej, zaś raz założone trwa wiecznie. Każde Bractwo Różańcowe powinno mieć przydzielony kościół, kaplicę, lub przynajmniej ołtarz z obrazem różańcowym. Członkostwo nabywa się w momencie wpisania swojego imienia do odpowiedniej księgi Bractwa Różańcowego. Jest to warunkiem koniecznym do zyskiwania odpustów. Ów wpis musi być potwierdzony podpisem duchownego opiekującego się danym Bractwem Różańcowym.

Obowiązki

Do tego typu bractwa należą osoby, które zobowiązały się odmawiać w ciągu tygodnia dowolnie wybrane tajemnice różańcowe. Bardzo ważna jest modlitwa za wszystkie Bractwa Różańcowe na całym świecie oraz za Zakon Kaznodziejski. Można się także modlić w innych różnego rodzaju intencjach. Czas i miejsce modlitwy nie mają znaczenia. Osoby skupione wokół tego typu bractw mają udział we wszystkich dobrach duchowych Bractw Różańcowych całego świata oraz Zakonu Kaznodziejskiego. Za zmarłych członków Bractwa Różańcowego każdy klasztor dominikański odprawia mszę świętą w dniu 5 września, wszyscy zakonnicy raz w tygodniu odmawiają modlitwę różańcową, zaś codziennie Psalm 129. Centrum życia członków każdego Bractwa Różańcowego powinna stanowić msza święta. W sposób szczególny są oni zobowiązani do uczestnictwa w niej w każdą sobotę, w liturgiczne wspomnienia poszczególnych tajemnic różańcowych oraz we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej.

Bractwa Różańcowe zasłużyły się również na polu oświaty. Statuty tego typu bractw domagały się odpowiedniej wiedzy od kandydatów na różnego rodzaju urzędy. Na przykład ci, którzy mieli zajmować się opieką nad chorymi musieli znać się na medycynie, a przynajmniej na podstawowych zasadach pielęgniarstwa. Bractwa Różańcowe posiadały także swoje książki do nabożeństwa rozpowszechniane w najbliższym otoczeniu oraz zajmowały się one wydawaniem książek i broszur o treści religijnej.

Bibliografia

J. Kłoczowski, Wspólnoty chrześcijańskie, Kraków 1964; J. Piróg, Geneza i rozwój bractw różańcowych w Polsce do roku 1604, RTK 19 (1972); B. Kochaniewicz, Historia modlitwy różańcowej, "TEOFIL" 1 (19) 2004; Broszura klasztoru oo. Dominikanów Haye-aux-Bonshommes w Avrille we Francji.