Bolczyk Wincenty

Z e-ncyklopedia

Bolczyk Wincenty OFM (1863-1942), imię zakonne Andrzej, wydawca

nagrobek na cmentarzu w Nysie

Urodził się 24 kwietnia 1863 w Kłodnicy w wielodzietnej rodzinie śląskiej, która wydała m.in. trzech kapłanów i dwie siostry zakonne. Na chrzcie otrzymał imię Wincenty. Jego ojcem był Wincenty, mistrz ceglarski, matką - Rozalia z d. Hant. Uczęszczał do szkoły klasztornej na Górze św. Anny, następnie, po wybuchu Kulturkampfu, od 1875 roku kontynuował ją w holenderskim Herreveld. Tam 4 października 1878 wstąpił do zakonu franciszkańskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 30 października 1888. W latach 1888-1892 studiował prawo i teologię w Antonianum w Rzymie, uzyskując stopień doktora teologii i obojga praw. W latach 1893-1896 przebywał w klasztorze Hardenberg-Neviges, gdzie pełnił funkcję duszpasterza Polaków w dekanacie Essen. W 1896 roku został przeniesiony do klasztoru na Górze św. Anny.

3 października 1897 wraz z ojcami Alardem Wiertelorzem i Ottonem Kaudewitzem oraz z ośmioma klerykami teologii przybyli do klasztoru we wrocławskich Karłowicach, aby wspólnie utworzyć wyższe seminarium duchowne. Pełnił w nim funkcję wykładowcy teologii moralnej i dogmatycznej oraz prawa kanonicznego. Współuczestniczył w przekształceniu komisariatu wrocławskiego w kustodię św. Jadwigi. W 1899 roku wrócił na Górę św. Anny; krótko przebywał w Ehrenstein, następnie w Prudniku (1902) i Panewnikach (1904-1905). W Panewnikach zainicjował budowę groty lurdzkiej.

W styczniu 1903 roku o. Bolczyk wszedł w ostry konflikt z biskupem wrocławskim kard. Georgiem Koppem i swoimi przełożonymi zakonnymi. Podłożem konfliktu była publikacja i rozpowszechnianie w diecezji redagowanego przez Bolczyka w języku polskim Posłańca św. Franciszka - czasopisma przeznaczonego dla śląskich tercjarzy. Konflikt z kard. Koppem i swoimi przełożonymi trwał kilka lat. 21 kwietnia 1903 kard. Kopp suspendował o. Bolczyka i zakazał mu przebywać na terenie diecezji wrocławskiej. Po bezskutecznej apelacji do Rzymu do Kongregacji ds. Zakonnych, o. Bolczyk zamieszkał w prywatnym mieszkaniu w Prudniku. W 1910 roku wydał książkę pt. Machiavellismus, w którym w bardzo negatywnym świetle przedstawił kard. Koppa i swoich przełożonych zakonnych. 27 kwietnia 1910 został wydalony z zakonu. W listopadzie 1927 roku wyjechał do Brazylii, gdzie został przyjęty do diecezji Bahia. Z Brazylii na Śląsk powrócił 8 sierpnia 1939, po uzyskaniu anulowania decyzji o wydaleniu z zakonu. Zamieszkał w klasztorze na Górze św. Anny. Zmarł 6 listopada 1942 w domu zakonnym w Nysie.

Autor publikacji

  • Przewodnik dla pielgrzymujących do Hardenberg (Neviges), Kevelaer i innych miejsc cudownych, Bochum 1894.
  • Pobożny pielgrzym. Przewodnik dla pielgrzymujących na Górę św. Anny i do innych miejsc cudownych, Góra św. Anny 1897.
  • Krótka nauka o Apostolstwie modlitwy w połączeniu z N. Sercem P. Jezusa, Góra św. Anny 1899.
  • Książeczka dla pielgrzymów udających się do miejsc cudownych w Kevelaer, Hardenberg (Neviges), Werl itd., Bochum 1901.
  • Książeczka zawierająca wszystkie stacje Drogi Krzyżowej [...] na Kalwarii św. Anny, Góra św. Anny 1902, 1906, 1919.
  • Pobożne stowarzyszenia ustawicznej Drogi Krzyżowej i nabożeństwo Drogi Krzyżowej, Góra św. Anny 1900.

Bibliografia

A. Brożek, Bolczyk Wincenty Andrzej OFM (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 40-41; A.S. Kozielski, Prawo kanoniczne w państwie autorytarnym: O. Lothar Dudek, o. Adolf Ledwolorz, o. Andrzej Bolczyk, o. Dominik Kiesch - śląscy kanoniści franciszkańscy XX w., [w:] [1]; foto: P. Ściborski.