Bizoń Jan

Z e-ncyklopedia

Bizoń Jan (1904-1982), spowiednik

Urodził się 21 kwietnia 1904 w Targanicach. Rodzicami jego byli Maciej i Anna z d. Cibor. Po ukończeniu szkoły powszechnej, myśląc o kapłaństwie, zamierzał pójść do gimnazjum, ale plany ta przekreśliła I wojna światowa. Pomagał matce w prowadzeniu małego gospodarstwa rolnego, bo ojciec i bracia poszli na wojnę. W wieku 25 lat podjął naukę w wieczorowej szkole zawodowo-dokształcającej w Andrychowie, a następnie wpisał się na kursy korespondencyjne „Wiedza” w Krakowie. We wrześniu 1936 roku zdał, jako eksternista, egzamin maturalny w Państwowym Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie. Potem zgłosił się do Seminarium Duchownego. Wkrótce został zwolniony do poratowania zdrowia. Wrócił do rodzinnego domu i pomagał rodzicom w podeszłym wieku w gospodarstwie. Po pewnym czasie zachorował ciężko na tyfus.

Wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu powrót do seminarium. Po wojnie zgłosił się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, ale z powodu wielkiej liczby zgłoszeń nie został przyjęty. 24 września 1945 zwrócił się do kurii biskupiej w Katowicach z prośbą o przyjęcie do Śląskiego Seminarium Duchownego. Miało ono wtedy tymczasową siedzibę u Księży Misjonarzy przy ul. Stradom 4 w Krakowie. Otrzymał odpowiedź pozytywną i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święceń kapłańskich udzielił mu 25 czerwca 1950 w ówczesnej katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach biskup katowicki S. Adamski.

W lipcu t.r. był na zastępstwie w Janowie, w sierpniu w Pawłowie, a potem w Bielszowicach. 4 grudnia 1950 otrzymał dekret na wikariusza w Godowie. Dekretem z dnia 2 września 1954 został posłany do Kończyc, skąd po dwóch miesiącach przeniesiono go do Połomi. W 1958 roku został wikarym w Bielszowicach i był równocześnie katechetą w Zasadniczej Szkole Zawodowej. Ostatnim etapem jego kapłańskiej posługi były Piekary Śląskie dokąd został posłany w sierpniu 1962 roku jako wikariusz, ze szczególną misją posługi w konfesjonale. Spędzał w nim codziennie od 5 do 6 godzin przyjmując penitentów. W dni pielgrzymkowe spowiadał przez 12 godzin, a w okresie Wielkiego Tygodnia nawet 16 godzin. Tę misję spełniał tam 20 lat. W dowód uznania jego pracy otrzymał w 1963 roku tytuł kuratusa, a w 1975 roku radcy duchownego. Po śmierci okazało się, że większość swego wynagrodzenia przeznaczał na pomoc biednym i potrzebującym. Zmarł nagle 20 czerwca 1982 w szpitalu w Tarnowskich Górach. Został pochowany w Piekarach Śląskich.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Bizonia; Schematyzm 1953-1986; J. Pawliczek, Ks. Bizoń Jan (Nekrolog), WD 1984, nr 2, s. 72-72a; H. Olszar, Piekarski ślad śląskich kapłanów, "Studia Piekarskie" z. 1, Katowice-Piekary 2005, s. 107; Bizoń Jan (hasło), [w:] Piekarzanie. Leksykon mieszkańców Piekar Śląskich, red. H. Gawlik, J. Grajewska-Wróbel, L. Wostal, Z. Bogacki, Piekary Śląskie 2010, s. 43.