Bł. Michał Sopoćko

Błogosławiony Michał Sopoćko (1888-1975)

Urodził się 1 listopada 1888 w Juszewszczyźnie. Jego działalność duszpasterska rozpoczęła się w 1914 roku, gdy przyjął święcenia kapłańskie. Wtedy to rozpoczął pracę jako wikariusz w Taboryszkach (1914-1918), następnie jako kapelan Wojska Polskiego w Warszawie i w Wilnie (1918-1932). Później pracował jako ojciec duchowny w Seminarium Duchownym w Wilnie (1927-1932) oraz jako profesor teologii pastoralnej na Uniwersytetach w Wilnie i w Białymstoku (1928-1962). Od 1933 roku, czyli od spotkania z s. Faustyną w Wilnie, przez lata przedwojenne, czas okupacji, potem długi okres życia spędzony w Białymstoku, aż do śmierci – prowadził czynną działalność jako Apostoł Miłosierdzia Bożego. Będąc spowiednikiem i kierownikiem duchowym siostry Faustyny, pomógł jej w rozeznaniu i przyjęciu orędzia miłosierdzia Bożego oraz stał się współrealizatorem i kontynuatorem misji zleconej jej w objawieniach.

Siostra Faustyna w „Dzienniczku” pozostawiła świadectwo tej pomocy: „Poznałam w ks. Sopótce – pomoc Bożą (…) usłyszałam głos w duszy: Oto jest pomoc widzialna dla ciebie na ziemi. On ci dopomoże spełnić wolę moją na ziemi”. Sama Siostra nazywała go „Apostołem Miłosierdzia Bożego” – określenie to zostało przypisane księdzu na stałe i jest dziś powszechnie używane. Proroczą wizję s. Faustyny ksiądz Sopoćko przyjął chętnie, co potwierdza zapis w jego notatkach: „szerzenie kultu (…) będzie naczelną zasadą mego życia”. Wyznaczone mu przez Boga zadanie wiernie wypełnił. Jego apostolska działalność Miłosierdzia Bożego była wieloaspektowa: prowadził biblijne i teologiczne badania nauki o Miłosierdziu Bożym; wypracował liturgiczne i pastoralne podstawy dla święta i kultu; napisał szereg publikacji książkowych oraz artykułów dotyczących apologii święta i kultu; nauczał słowem o Miłosierdziu Bożym: głosił kazania i konferencje, które w czasie wojny przyjmowane były jako pocieszenie i umocnienie; zabiegał u władz kościelnych o ustanowienie święta i aprobatę kultu; współtworzył zgromadzenie zakonne w duchu wizji siostry Faustyny, którego celem było wypraszanie miłosierdzia dla świata i apostolstwo miłosierdzia. Ksiądz Sopoćko nie doczekał oficjalnej aprobaty kultu ani ustanowienia święta. Gdy umierał, w roku 1975, obowiązywał jeszcze zakaz Stolicy Apostolskiej wydany w 1959 roku. Dziś jednak jesteśmy świadkami realizacji starań, na które poświęcił swoje życie: święto Miłosierdzia Bożego ustanowione zostało w 2000 roku przez papieża Jana Pawła II.

Warto wiedzieć, że ksiądz Sopoćko okazywał miłosierdzie bliźnim w szczególny sposób w latach wojny i okupacji. Pomagał ludziom najbardziej zagrożonym – Żydom skazanym na zagładę. Zajmował się przygotowaniem zgłaszających się do chrztu. Dostarczał metryki chrztu świętego i dowody osobiste. Pomagał wiedząc, że grozi za to kara śmierci ze strony niemieckiego okupanta.

Zmarł 15 lutego 1975 w Białymstoku.

28 września 2008 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku odbyła się beatyfikacja ks. Michała Sopoćki.

• Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim w Polsce przypada w dniu jego śmierci: 15 lutego.

Bibliografia

Ks. H. Ciereszko, Ksiądz Michał Sopoćko. Apostoł miłosierdzia bożego, Wydawnictwo WAM, Kraków 2004.