Anbild Wiktor

Z e-ncyklopedia

Anbild Wiktor SAC (1909-1987), brat zakonny

Urodził się 22 marca 1909 w Mościskach k. Pszczyny, w parafii Woszczyce, w rolniczej rodzinie Macieja i Julii z d. Tyrman. Do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego wstąpił w 1927 roku w Wadowicach. Pierwszy rok nowicjatu odbył w Sucharach, a drugi w Wadowicach. Pierwszą profesję złożył 24 września 1929, a wieczną 24 września 1932 w Wadowicach. W latach 1932-1938 pracował w Wadowicach, jako kucharz i piekarz oraz zarządca domowej elektrowni. Przez trzydzieści cztery lata służył Stowarzyszeniu, jako drukarz: rok w Warszawie (początek 1938-1939), trzy lata w Ołtarzewie (1946-1948) oraz trzydzieści dwa lata w Poznaniu (1948-1950 i 1957-1987).

W 1939 roku, po wrześniowej ucieczce ze stolicy powrócił tam wkrótce, by ratować to, co się dało ze zniszczonej drukarni. Umieszczono to wszystko w gmachu Kurii Polowej. Podczas wojny (1939-1944) mieszkał tam i pracował w charakterze kucharza. Po upadku powstania warszawskiego został internowany przez Niemców i umieszczony w obozie przejściowym w Pruszkowie. Udało mu się jednak stamtąd wymknąć i dojść do Ołtarzewa. Po krótkim pobycie w Ołtarzewie skierowano go do Krakowa, by zajął się zaopatrzeniem dla studiujących tam księży – mieszkali oni czasowo w Kurii, a potem u sercanek. Po zakończeniu wojny został skierowany do Ołtarzewa, gdzie od 1946 roku montował bazę drukarską w Ołtarzewie i wraz z drukarnią przeniósł się pod koniec 1947 roku do Poznania. Po zamknięciu pallotyńskiej drukarni w Poznaniu przez siedem lat pracował w ołtarzewskiej krawczarni (do 1957).

Zmarł 5 marca 1987 w Poznaniu i tam został pochowany w kwaterze pallotyńskiej na cmentarzu Junikowo.

Bibliografia

S. Tylus, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki-Poznań 2013, s. 19-20.