Adamiuk Antoni: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 3: Linia 3:
Urodził się 18 grudnia 1913  w Old Forge w Pensylwani (USA) w rodzinie robotniczo-chłopskiej. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej wrócił z matką do Polski, do rodzinnych stron koło Tarnopola i zamieszkał w Maksymówce w powiecie Zbaraż. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w  gimnazjum im. J. Słowackiego w Tarnopolu, uzyskując w nim świadectwo dojrzałości w 1933 roku. Po zdanym egzaminie dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 czerwca 1939 we Lwowie z rąk abp. Bolesława Twardowskiego.  
Urodził się 18 grudnia 1913  w Old Forge w Pensylwani (USA) w rodzinie robotniczo-chłopskiej. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej wrócił z matką do Polski, do rodzinnych stron koło Tarnopola i zamieszkał w Maksymówce w powiecie Zbaraż. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w  gimnazjum im. J. Słowackiego w Tarnopolu, uzyskując w nim świadectwo dojrzałości w 1933 roku. Po zdanym egzaminie dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 czerwca 1939 we Lwowie z rąk abp. Bolesława Twardowskiego.  


Pierwszą jego placówką duszpasterską był Busk, gdzie pracował przez pięć lat sprawując posługę wśród  grekokatolików. W 1945 roku ks. Adamiuk przybył na Śląsk Opolski i osiedlił się w Głubczycach, gdzie w latach 1945-1957 pracował jako katecheta i dziekan w Głubczycach, dodatkowo opiekował się parafią Klisino i Szonów. Przez trzy lata był wizytatorem nauki religii w diecezji opolskiej, a także pracował jako wykładowca pedagogiki i katechetyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie (1958-1978). 1 czerwca 1970 otrzymał nominację biskupią na sufragana diecezji opolskiej ze stolicą tytularną Ala Miliaria. Sakrę biskupią otrzymał 5 lipca 1970 z rąk [[Jop Franciszek|bpa Franciszka Jopa]]. W latach 1970-1989 zaangażowany był w pracach Komisji ds. Trzeźwości i Duszpasterstwa Ludzi Pracy. 2 września 1989 papież [[Jan Paweł II]] przyjął jego rezygnację z urzędu. Jest autorem ''Małego Katechizmu'' czyli przygotowania do I spowiedzi i Komunii św., ''Historii Biblijnej'' oraz ''Katechizmu'' dla dorosłych.  
Pierwszą jego placówką duszpasterską był Busk, gdzie pracował przez pięć lat sprawując posługę wśród  grekokatolików. W 1945 roku ks. Adamiuk przybył na Śląsk Opolski i osiedlił się w Głubczycach, gdzie w latach 1945-1957 pracował jako katecheta i dziekan w Głubczycach, dodatkowo opiekował się parafią Klisino i Szonów. Przez trzy lata był wizytatorem nauki religii w [[Diecezja Opolska|diecezji opolskiej]], a także pracował jako wykładowca pedagogiki i katechetyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie (1958-1978). 1 czerwca 1970 otrzymał nominację biskupią na [[Sufragan - biskup|
sufragana]] diecezji opolskiej ze stolicą tytularną Ala Miliaria. Sakrę biskupią otrzymał 5 lipca 1970 z rąk [[Jop Franciszek|bpa Franciszka Jopa]]. W latach 1970-1989 zaangażowany był w pracach Komisji ds. Trzeźwości i Duszpasterstwa Ludzi Pracy. 2 września 1989 papież [[Jan Paweł II]] przyjął jego rezygnację z urzędu. Jest autorem '' Małego Katechizmu '' czyli przygotowania do I spowiedzi i Komunii św., '' Historii Biblijnej '' oraz '' Katechizmu '' dla dorosłych.  


Zmarł 25 stycznia 2000 w wieku 86 lat. Został pochowany na cmentarzu oo. franciszkanów na [[Góra św. Anny|Górze Św. Anny]] .
Zmarł 25 stycznia 2000 w wieku 86 lat. Został pochowany na cmentarzu oo. franciszkanów na [[Góra św. Anny|Górze Św. Anny]] .

Wersja z 18:39, 19 sie 2019

Adamiuk Antoni (1913-2000), biskup pomocniczy opolski

Urodził się 18 grudnia 1913 w Old Forge w Pensylwani (USA) w rodzinie robotniczo-chłopskiej. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej wrócił z matką do Polski, do rodzinnych stron koło Tarnopola i zamieszkał w Maksymówce w powiecie Zbaraż. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w gimnazjum im. J. Słowackiego w Tarnopolu, uzyskując w nim świadectwo dojrzałości w 1933 roku. Po zdanym egzaminie dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 czerwca 1939 we Lwowie z rąk abp. Bolesława Twardowskiego.

Pierwszą jego placówką duszpasterską był Busk, gdzie pracował przez pięć lat sprawując posługę wśród grekokatolików. W 1945 roku ks. Adamiuk przybył na Śląsk Opolski i osiedlił się w Głubczycach, gdzie w latach 1945-1957 pracował jako katecheta i dziekan w Głubczycach, dodatkowo opiekował się parafią Klisino i Szonów. Przez trzy lata był wizytatorem nauki religii w diecezji opolskiej, a także pracował jako wykładowca pedagogiki i katechetyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie (1958-1978). 1 czerwca 1970 otrzymał nominację biskupią na sufragana diecezji opolskiej ze stolicą tytularną Ala Miliaria. Sakrę biskupią otrzymał 5 lipca 1970 z rąk bpa Franciszka Jopa. W latach 1970-1989 zaangażowany był w pracach Komisji ds. Trzeźwości i Duszpasterstwa Ludzi Pracy. 2 września 1989 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z urzędu. Jest autorem Małego Katechizmu czyli przygotowania do I spowiedzi i Komunii św., Historii Biblijnej oraz Katechizmu dla dorosłych.

Zmarł 25 stycznia 2000 w wieku 86 lat. Został pochowany na cmentarzu oo. franciszkanów na Górze Św. Anny .

Bibliografia

G. Polak, Kto jest kim w Kościele?, Warszawa 1996, s. 7; P. Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. 2, Warszawa 2000, s. 1.