Św. Filip Nereusz

Z e-ncyklopedia

Św. Filip Nereusz (1515-1595)

Filip nereusz1.jpg
Św. Filip Nereusz

Filip Nereusz (Neri) urodził się 21 lipca 1515 we Florencji. Jego rodzicami byli Franciszek i Lukrecja z domu Mosciano. Na chrzcie św. otrzymał imiona Filip Romulus. Jego matka i starszy brat zmarli przedwcześnie. Wtedy też jego rodzina przeżywała trudny okres. Filip udał się do swego wuja, mieszkającego w okolicach Monte Cassino, aby pomagać mu przy pracy. Wuj obdarzył go znacznym majątkiem. Pełen pomysłów na przyszłość zrezygnował z przyjęcia daru i udał się do Rzymu gdzie pozostał aż do śmierci.

Właśnie w Rzymie najął się jako nauczyciel synów zamożnego Florentczyka. Również wtedy na uniwersytecie „Sapientia” studiował teologię i filozofię. Pewnego razu nawiedzając kościoły i zabytki Rzymu natrafił na katakumby św. Sebastiana. Właśnie w nich po raz pierwszy Filip Neri miał doświadczyć wizji: poczuł, jak ręka wyciągała mu z boku dwa żebra. Zobaczył swoje serce podobne do ognistej kuli. Filip uznał to zdarzenie jako działanie Opatrzności, która przez to chce mu coś powiedzieć. Pod jej wpływem założył w roku 1548 towarzystwo, nadając mu nazwę: Bractwo Trójcy Świętej służące pielgrzymom i chorym.

Gdy miał 36 lat za namową swojego spowiednika przyjął święcenia kapłańskie. Był to rok 1551. Jako kapłan mieszkał w konwikcie „św. Hieronima della carita” i to właśnie tu zrodziło się w jego sercu pragnienie założenia pierwszego Oratorium. Posiadał mały pokoik, do którego zapraszał mieszkańców na wspólną modlitwę, spotkania, spowiedź; z czasem musiał przyjmować rzesze w kaplicy. Jego charyzmatem było gromadzenie dzieci różnych stanów, zapewnianie im ogólnej opieki, rozrywki oraz opieki duszpasterskiej. Do tego celu służyło Oratorium, w którym święty spędzał czas z wychowankami na zabawie, po której prowadził dzieci i młodzież do kościoła na modlitwę. Filip był człowiekiem obdarzonym niezwykłym talentem zjednywania sobie ludzi. W roku 1564 dostał w zarząd kościół pw. św. Jana. To właśnie w nim kształtował swoich przyszłych „duchowych synów”, osoby które swoje życie chciały poświęcić służbie Bożej. Nazywani byli filipinami, czy też oratorianami. W swojej regule nie mieli oni obowiązku składania ślubów. Filip Neri był otwarty na propozycje dochodzące do niego ze świata. W swoim domu organizował różne wydarzenia kulturalne: koncerty, prelekcje o sztuce, historii itp. Stał się inspiracją dla innych osób pełniących dzieła miłosierdzia względem bliźnich.

Filip Nereusz był poddawany wielu szykanom. Wielokrotnie donoszono na jego działalność do papieża Pawła IV, który ze względu na nie musiał na pewien czas zawiesić działalność Oratorium. Najdotkliwszym ciosem okazała się suspensa nałożona na niego przez Kurię Rzymską, zakazująca spowiadania.

Jego życie scharakteryzował kardynał Baroniusz, mówiąc: Aż do samej śmierci, nie żył dla siebie, lecz tylko dla drugich, dla dobra swoich Rzymian. Rzym odpłacił mu bezgranicznym zaufaniem. Będąc starym pozostał nadal apostołem Wiecznego Miasta, a jego apostolstwo rozciągnęło się na wszystkie kategorie ludzi począwszy od papieży do ostatniego ulicznika. Zmarł 26 maja 1595 w Rzymie. Jego beatyfikacji dokonał papież Paweł V 11 maja 1615, a 12 marca 1622 świętym Kościoła katolickiego ogłosił go papież Grzegorz XV.

  • Wspomnienie liturgiczne przypada 26 maja.

Bibliografia

W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1989, s. 279-281; Foto: Web Gallery of Art.