Zientek Józef

Z e-ncyklopedia

Zientek Józef (1868-1942), proboszcz w Szopienicach

Urodził się 1 kwietnia 1868 w tej części Królewskiej Huty, która wówczas jeszcze należała do parafii w Chorzowie. Był synem robotnika hutniczego Jana i Józefy z d. Scholz. Do szkoły ludowej uczęszczał od 13 roku życia, a następnie do miejscowego gimnazjum, w którym 14 lutego 1890 zdał maturę. Na Uniwersytecie Wrocławskim słuchał oprócz przedmiotów teologicznych również przez dwa semestry wykładów profesora Nehringa o literaturze polskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 11 czerwca 1894.

Jako wikary pracował najpierw dwa lata w Mysłowicach, a od 1 września 1896 przy kościele mariackim w Bytomiu. W 1898 roku przez kilka miesięcy był administratorem w Bziu. 10 czerwca 1898 został proboszczem w Płużnicy Wielkiej, w powiecie strzeleckim. Wychowanemu i pracującemu dotychczas w przemysłowym rejonie ks. Zientkowi nie bardzo odpowiadało zacisze wiejskie i na jego prośbę powierzono mu 5 listopada 1903 wakującą parafię św. Jadwigi Śląskiej w Roździeniu-Szopienicach.

W powojennym okresie przełomowym, gdy ważyły się losy Górnego Śląska, unikał otwartego wyznania swojego narodowego nastawienia. Po podziale Śląska myślał wprawdzie o przeprowadzce do niemieckiej części diecezji, jednak nie znalazł odpowiadającej mu zamiennej parafii i dlatego pozostał w Szopienicach. W następnych latach starał się tak samo unikać wszelkich zadrażnień na tle narodowym, choć nie zawsze mu się to udawało. W 1930 roku zaczęły u niego występować objawy choroby psychicznej, które z czasem tak piorunująco przybrały na sile, że 6 listopada 1936 z nakazu jego osobistego lekarza odwieziono go do zakładu w Branicach. Tutaj pozostał już aż do swojej śmierci, która nastąpiła 6 lutego 1942.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Józefa Zientka; Schematyzm 1925; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8-9, s. 142; Myszor, Historia diecezji, s. 180; A. Nowack, Historia parafii wiejskich Archiprezbiteratu Żory na Górnym Śląsku, Opole 2011, s. 83.