Zieliński Feliks

Zieliński Feliks (1905-1940), więzień obozu w Dachau

Urodził się 6 maja 1905 w Kozielsku w pow. wągrowieckim w rodzinie Antoniego i Antoniny. Do szkoły powszechnej i gimnazjum uczęszczał w Rogoźnie, gdzie przeprowadził się razem z rodzicami. 6 czerwca 1924 zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu i rozpoczął studia teologiczne. W kwietniu 1926 roku przerwał naukę w celu odbycia służby wojskowej, którą pełnił w 4 Baonie Sanitarnym w Poznaniu. Po zakończeniu służby wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1932 w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.

Po święceniach był tymczasowym kapelanem w szpitalu prowadzonym przez Ojców Bonifratrów w Cieszynie. Jego pierwszą stałą placówką wikariuszowską, na której pracował przez pięć lat, była parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach. Obok zwykłych obowiązków duszpasterskich pełnił tam również funkcję kapelana Męskiego i Żeńskiego Hufca Harcerskiego oraz pomagał przy budowie Domu Związkowego. Od 1937 roku w charakterze wikariusza pracował w parafii św. Jana Nepomucena w Łagiewnikach Śląskich. Tam zastał go wybuch II wojny światowej. Jego ofiarną pracę na rzecz parafii przerwało gestapo, które oskarżyło go o przynależność do polskiej grupy narodowościowej. Aresztowano go 12 maja 1940 i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Stamtąd 25 maja wywieziono do Gusen, gdzie pracował w kamieniołomach. Wyniszczony 8 grudnia wrócił do Dachau , gdzie zginął 16 grudnia 1940. Jego ciało spalono w piecu krematoryjnym.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Feliksa Zielińskiego; Schematyzm 1932-1947; WD 1970, nr 5-7, s. 113-114; GN 1932, nr 26, s. 13; J. Myszor, Zieliński Feliks (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 482-483; Klistała, Martyrologium, s. 214; Weiler, s. 735.