Wojciechowska Władysława

Z e-ncyklopedia

Wojciechowska Władysława CSSH (1909-1986), imię zakonne Aleksandra

Wojciechowska Wladyslawa.jpg

Urodziła się 21 grudnia 1909 w Biernatkach pow. Śrem w rodzinie rolniczej Marcina i Franciszki z d. Rozmiarek. 1 września 1935 wstąpiła do klasztoru w Bogucicach w wieku 26 lat. Do postulatu została przyjęta 16 grudnia 1935. W dniu 27 czerwca 1939 ukończyła studia wyższe na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego, zdobyła tytuł magistra filozofii w zakresie pedagogiki. Nowicjat rozpoczęła tuż przed wybuchem wojny, 22 sierpnia 1939. W latach 1940-1941 pracowała w kancelarii Domu Dziecka im. ks. Leopolda Markiefki w Bogucicach. Po wysiedleniu z domu prowincjalnego przez okupanta 14 października 1941, wraz z 34 siostrami wyjechała do domu macierzystego we Wrocławiu. Pierwszą profesję złożyła 12 sierpnia 1941 w Bogucicach, a wieczystą 12 sierpnia 1946 we Wrocławiu.

W latach 1941-1946 pracowała w kancelarii domu macierzystego we Wrocławiu, a w latach 1945-1947 posługiwała w kurii biskupiej we Wrocławiu. W latach 1946-1954 była mistrzynią nowicjatu. W maju 1954 roku przełożona generalna m. Augustyna Schmidt (1889-1971) mianowała s. Aleksandrę przełożoną prowincjalną Prowincji Wrocławskiej. W czasie swego urzędowania, podobnie jak jej poprzedniczka (m. Maria (Marta) Meller (1887-1957), dźwigała prowincję, a zwłaszcza dom macierzysty, ze szkód wojennych.

3 sierpnia 1954 przeżyła Akcję wysiedleńczą X-2, w czasie której władze komunistyczne usunęły siostry z 9 placówek. Zgromadziła je wszystkie w domu macierzystym. W latach 1957-1963 pełniła funkcję referentki diecezjalnej żeńskich zgromadzeń zakonnych w Archidiecezji Wrocławskiej. Urząd przełożonej prowincjalnej pełniła przez 3 kadencje, do maja 1963 roku. Po upływie tego czasu została przeniesiona do Prowincji Katowickiej.

Od października 1963 do sierpnia 1964 roku zlecono s. Aleksandrze pracę w kancelarii domu rekolekcyjnego w Kokoszycach. Od 1 września 1964 do końca swego życia (1986) przebywała na placówce w Czarnowąsach na Opolszczyźnie. Ukończyła Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i kurs księgowości. Od 1 września 1964 do maja 1980 roku była kierownikiem Zakładu Specjalnego dla Dzieci „Caritas”, a w latach 1965-1973 przełożoną sióstr. Od 1956 roku mieszkankami czarnowąskiego domu były dziewczynki niepełnosprawne intelektualnie w stopniu znacznym i głębokim, także leżące. 4 stycznia 1971 otwarła w placówce trzyklasową „Szkołę Życia”, podlegającą Dyrekcji Szkól w Dobrzeniu Wielkim. 31 marca 1971 uruchomiła Zespół Chałupniczy Pracy Chronionej Spółdzielni Inwalidów „Odra” w Opolu. Najsprawniejsze dziewczęta szyły pościel na eksport. Otrzymywały za pracę wynagrodzenie, wypracowały renty inwalidzkie. Wyjeżdżały na przysługujące im wczasy i turnusy rehabilitacyjne. Wokół domu zagospodarowała teren dla dzieci, zakupiła sprzęt rekreacyjny i rehabilitacyjny.

Zmarła 23 kwietnia 1986 w klasztorze w Czarnowąsach, tam też spoczęła na cmentarzu parafialnym.

Bibliografia

Archiwum Prowincji Katowickiej jadwiżanek, Akta Osobowe s. Aleksandry; A. Niedziela, W służbie Kościoła. 125 lat Sióstr św. Jadwigi, Wrocław 1985, s. 229, 231; A. Niedziela, Jadwiżanki w służbie Kościoła, Wrocław 1986, s. 98, 100-101; H. Domagała, Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi Prowincja Katowicka w latach 1945-1989, Lublin 2014, s. 23, 51, 178, 343, 345, 417, 527; Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi. Prowincja wrocławska, 13, [w]: Żeńskie zgromadzenia zakonne w Polsce 1939-1947, t. IX, pod red. A. Chruszczewskiego, Lublin 1995, s. 190