Urszulanki
Unia Rzymska Zakonu św. Urszuli (Urszulanki)
Urszulanki to ogólna nazwa na określenie żeńskich zakonów, których nazwa zainspirowana jest życiem św. Urszuli z Kolonii, dziewicy i męczennicy żyjącej w IV lub V wieku, pochodzącej z Kornwalii, a umęczonej przez Hunów w okolicy Kolonii. Wszystkie zgromadzenia mają wspólne źródło – są oparte na funkcjonowaniu Towarzystwa św. Urszuli, założonego w 1535 roku przez św. Anielę Merici członkinię Franciszkańskiego Zakonu Świeckich we Włoszech.
Wszystkie trzy niżej wymienione zgromadzenia potocznie nazywa się "urszulankami", należy jednak pamiętać o ich odrębności i samodzielności w byciu częścią zakonu urszulańskiego. Do „rodziny urszulańskiej” należą:
1) Zakon Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej (OSU) – powstał w 1535 roku, założony przez św. Anielę Merici w Brescii. Początkowo funkcjonował jako Towarzystwo, które jednak w XVII w., we Francji zostało przekształcone w zakon. Do jego charyzmatu należy ewangelizacja przez edukację dzieci i młodzieży. Przybyły do Polski w roku 1857, obecnie w naszym kraju mają 16 placówek. Dziś zajmują się szkolnictwem i wychowaniem uczniów, prowadzą akademiki, internaty, udzielają się też na misjach np. mają swoje placówki na Ukrainie, ale też działają w innych krajach misyjnych Afryki i Ameryki Środkowej.
2) Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Maryi Panny Niepokalanej z Gandino (OMVI)– powstało w 1818 roku, założył je ks. Franciszek Della Madonna, w miejscowości Gandino, w północnych Włoszech. Regułę zakonną wspomniany kapłan zapożyczył od Zakonu Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej. Przyczyną jego założenia była chęć zatroszczenia się o dziewczęta, które nie miały możliwości edukacji – a charyzmatem jest właśnie wychowywanie młodych kobiet do ich dobrego życia przy wypełnianiu swoich codziennych obowiązków rodzinnych i społecznych. W Polsce działają od 1995 roku, kiedy to został założony Dom Formacyjny „Betania” w miejscowości Nurzec – Stacja. Działają też na terenach misyjnych m.in. w Erytrei, Brazylii czy Kenii.
3) Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego – potocznie zwane urszulankami szarymi – powstało z inicjatywy św. Urszuli Ledóchowskiej w 1920 roku, zatwierdzone przez Watykan zostało 10 lat później. Podobnie jak członkinie innych gałęzi rodziny urszulańskiej, siostry zajmują się wychowaniem i nauczaniem dzieci oraz młodzieży, zarówno przez prowadzone przedszkola, jak i akademiki. Dziś działają także na terenach misyjnych np. w Argentynie, Boliwii, Filipinach czy w Rosji.
Patrz:
Bibliografia
Opracowanie własne.