Tomicki Andrzej

Tomicki Andrzej (1702-1773), proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Tychach

Urodził się 14(?) grudnia 1702 w Pszczynie, w rodzinie chłopskiej. W Pszczynie ukończył również szkołę podstawową. Święcenia kapłańskie przyjął w 1726 roku. 15 października 1734 został proboszczem parafii św. Magdy Magdaleny w Tychach. Tutaj założył księgi parafialne (1749), a także pisał wspomnienia pt.: Mala notae (Złe wiadomości), które zaginęły ok. 1970 roku. Prawdopodobnie był założycielem jednego z pierwszych na Górnym Śląsku Bractw Różańcowych. W 1758 roku (?) udał się do Krakowa prosząc o pomoc dla ludności śląskiej nękanej przez zaborców. Wskutek tego, 11 marca 1759, został aresztowany przez pruskich huzarów i zawleczony do Pszczyny. 13 marca tegoż roku został osadzony w lochach w Koźlu. Tam spotkał ks. J. Krupskiego z Woszczyc oraz ks. N. Kosmelego z Bierunia Starego. Po jedenastu latach więzienia wrócił do Tychów 11 listopada i na nowo zaczął organizować życie parafii. Gdy książę Fryderyk II zakazał Ślązakom pielgrzymowania na Jasną Górę (28 VI 1764), ks. Tomicki otrzymał od papieża Klemensa XIII przywilej uzyskania odpustów w kościele w Tychach. Razem z wójtami Tychów i Paprocan podpisał umowę, w której mieszkańcy zobowiązali się do udzielenia bezpłatnej pomocy przy budowie murowanego kościoła. Ks. Tomicki przekazał na ten cel wszystkie swoje oszczędności. Zmarł 4 lutego 1773 w czasie prac nad planami nowego kościoła. Został pochowany 8 lutego 1773 w kościele parafialnym.

Bibliografia

J. Tyski, Tomicki Andrzej Paweł (hasło), [w:] Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, Pszczyna, s. 293-294.