Szarlej Stanisław

Szarlej Stanisław (1915-1985), proboszcz w Hołdunowie

Urodził się 28 października 1915 w Skawicy w powiecie wadowickim w rodzinie Józefa i Anny z d. Ficek. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Skawicy. Po jej ukończeniu przez kilka lat pomagał matce w pracy na roli. Był także prezesem miejscowego oddziału Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej. W 1934 roku rozpoczął naukę w gimnazjum. W 1939 roku został powołany do wojska. Wraz ze swą jednostką stacjonował w Pleszewie. Po wybuchu II wojny światowej dostał się do niewoli niemieckiej. Został zwolniony w połowie grudnia 1939 roku. Kilka miesięcy później wstąpił do Zakonu Ojców Franciszkanów. Od września 1940 roku przebywał w Niepokalanowie. W marcu 1941 roku, po fali aresztowań, która nie ominęła także zakonników, za zgodą swego przełożonego opuścił klasztor i powrócił do domu. W roku szkolnym 1944/1945 uczył się na tajnych kompletach w Krakowie. Egzamin dojrzałości zdał w maju 1945 roku. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 25 czerwca 1950 w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.

Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafiach: Trójcy Przenajświętszej w Szarleju i św. Wojciecha w Mikołowie. Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach, św. Augustyna w Lipinach Śląskich i św. Michała Archanioła w Suchej Górze. W sierpniu 1957 roku skierowano go jako wikariusza do parafii św. Marcina w Ochabach (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Wraz z dekretem do Ochab otrzymał prawo do zamieszkania w Drogomyślu i prowadzenia tam osobnego duszpasterstwa. Do jego zdań należało wybudowanie nowego kościoła, dokończenie budowy probostwa i zorganizowanie w Drogomyślu stacji duszpasterskiej. Miał również zabezpieczyć wszystkie przedmioty należące do dwóch nieistniejących już wówczas kościołów w Zarzeczu i Gołyszu, a znajdujące się w rękach osób prywatnych.

We wrześniu 1957 roku roku bp S. Adamski mianował ks. Szarleja wikariuszem-ekspozytem i rektorem kaplicy pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Drogomyślu. Ks. Szarlej był tam pierwszym stałym duszpasterzem. W grudniu 1958 roku, po erygowaniu w Drogomyślu kuracji, otrzymał tytuł kuratusa. W czerwcu 1964 roku został mianowany administratorem w parafii Chrystusa Króla w Hołdunowie. Dwa lata później w marcu 1966 roku otrzymał tytuł proboszcza i prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. Był autorem pisemnej pracy proboszczowskiej nt. Zrastanie się różnych elementów dzielnicowych w jedną rodzinę parafialną na tle długoletnich obserwacji w parafii Hołdunów. Od 1970 roku pełnił także funkcję diecezjalnego opiekuna duszpasterskiego katolickiej młodzieży męskiej odbywającej służbę wojskową. W 1981 roku przeszedł w stan spoczynku. W latach 1981-1984 przebywał w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, gdzie pomagał w duszpasterstwie. Zmarł 7 lutego 1985 w Szczawnie-Zdroju. Został pochowany w rodzinnej Skawicy.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Stanisława Szarleja; Schematyzm (1955-1986).