Sobór Trydencki

Papież Paweł III bullą „Laetare Jerusalem” z 19 listopada 1544 zwołał sobór, który miał rozpocząć się wiosną 1545 roku. Wskutek różnych przeszkód zaczął się w trzecią niedzielę adwentu, czyli 13 grudnia 1545 w katedrze w Trydencie. Trwał z przerwami osiemnaście lat.

• 13 grudnia 1545 - 14 września 1549 (sesje od pierwszej do dziesiątej) za papieża Pawła III. Podczas pierwszych ośmiu sesji (1545-1547) omawiano zagadnienia zaatakowane przez reformację: stosunek między Pismem Świętym a Tradycją; grzech pierworodny; problem usprawiedliwienia i sakramenty. W marcu 1547 roku z powodu napięcia między cesarzem Karolem V a papieżem Pawłem III obrady soboru przeniesiono do Bolonii.
• 1 maja 1551 - 28 kwietnia 1552 (sesje od jedenastej do szesnastej) za papieża Juliusza III. Ogłoszono dekrety o Eucharystii, sakramencie pokuty i ostatnim namaszczeniu, zwanym obecnie namaszczeniem chorych. Kolejny raz obrady soboru musiały zostać zawieszone wskutek buntu wielmożów przeciw Karolowi V.
• 18 stycznia 1562 - 4 grudnia 1563 (sesje od siedemnastej do dwudziestej piątej) za papieża Piusa IV. Zdefiniowano naukę o Eucharystii, o sakramentach kapłaństwa i małżeństwa oraz o czyśćcu. Wśród spraw dyscyplinarnych znalazły się takie, jak: “forma” zawarcia małżeństwa, kwestia odpustów, konieczność wprowadzenia indeksu książek zakazanych.

Wprowadzenie reform w życie, etapy

• Katechizm rzymski: 1566-1572
• Brewiarz rzymski: 1568
• Mszał rzymski: 1570. Publikacji mszału towarzyszyła bulla „Quo primum”, nakładała ekskomunikę ipso facto na każdą próbę zmiany ustalonego rytu Kościoła, przy jednoczesnym potwierdzeniu prawowitości rytów istniejących co najmniej 200 lat.
• Zbiór prawa kanonicznego, wydanego drukiem w 1585 roku pod nazwą „Corpus iuris canonici”
• Reforma kalendarza: 1582, zwanego odtąd gregoriańskim od papieża Grzegorza XIII
• Reforma Kurii Rzymskiej: 1588, powstało 15 kongregacji kardynalskich.
• Vulgata Sixtina: 1590, oficjalna edycja Pisma św., która po poprawionym wydaniu z 1592 roku przyjęła nazwę Vulgata Clementina, od papieża Klemensa VIII, który ją zatwierdził.

Bibliografia

Opracowanie własne, JM