Siostry Maryi Niepokalanej - Brzezie n. Odrą

Z e-ncyklopedia

Klasztor Zgromadzenia Maryi Niepokalanej w Brzeziu n. Odrą

Klasztor w Brzeziu jest najstarszym domem prowincji. Sam budynek w latach 1911-1913 został wybudowany przez ks. Karola Riedla, proboszcza w Pogrzebieniu. Miał pełnić funkcję probostwa. Siostry przybyły tutaj 7 lipca 1917. W okresie międzywojennym w Brzeziu znajdowała się siedziba Domu Prowincjonalnego, w 1934 roku przeniesiona do Katowic. Od 1929 roku funkcję kuratora prowincji pełnił ks. Józef Gawlina. W latach 1931-1932 dokonał on przebudowy klasztoru dobudowując skrzydło od strony południowej. W klasztorze powstał nowicjat. W latach 1930-1941 przebywało tutaj 47 nowicjuszek. W 1941 roku nowicjat został przeniesiony do Nysy. W czasie II wojny światowej w klasztorze znalazły schronienie osoby starsze oraz duchowni wymagający pomocy. Przebywał tu także ks. Riedel, który tutaj też zmarł.

Po zakończeniu działań wojennych część budynku została zajęta na potrzeby Ośrodka Zdrowia, gabinetu stomatologicznego i apteki. W 1950 roku siostry oddały się pod opiekę Matki Boskiej Fatimskiej. W ołtarzu kaplicy została umieszczona figura, przed którą od maja do października codziennie od godz. 12.00 odmawiany jest różaniec. W latach 1957-1962 do Brzezia powrócił nowicjat. Formację zakonną otrzymały wówczas 42 nowicjuszki. W 1979 roku część budynku klasztornego, zajmowanego dotąd przez Ośrodek Zdrowia została przeznaczona na Ośrodek Rekolekcyjny dla ruchu Dzieci Maryi. Obecnie już nie pełni tej funkcji. W klasztorze w Brzeziu przebywała sługa Boża S.M. Dulcissima.

Obecnie w klasztorze w Brzeziu przebywa 10 sióstr. Pracują one jako katechetki i zakrystianki; prowadzą grupę Dzieci Maryi, Koło Misyjne, wspólnotę Żywego Różańca Młodych oraz scholę.

Bibliografia

A. Żukowski, A. Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s. 108; www.parafia-brzezie.pl; www.brzezie.raciborz.com.pl