Sinkowski Stanisław

Sinkowski Stanisław (1890-1942), uczestnik walk o wolność Polski (1918- 1920), kapelan WP, proboszcz parafii garnizonowej w Katowicach

Urodził się 3 stycznia 1890 w Sanoczku k. Sanoka. Uczęszczał do gimnazjum w Sanoku, a potem studiował teologię w Przemyślu. Będąc klerykiem w Seminarium Duchownym w Przemyślu, prowadził akcję niepodległościową w podprzemyskich wsiach: Kuńkowce i Ostrów, organizował koła amatorskie, przedstawienia, odczyty i naukę musztry. 29 czerwca 1913 przyjął święcenia kapłańskie w Przemyślu. 1 lipca 1917 został powołany do służby wojskowej w armii austriackiej jako feldsuperior. Od 1 września 1917 do 27 października 1918 służył w batalionie zapasowym 90 pułku piechoty w Jiczynie. Był kapelanem w szpitalach polowych w okręgu Litomierzyce na terenie Czech. W październiku 1918 roku pomagał w przekształcaniu batalionu zapasowego 90 pułku piechoty w Jiczynie na oddział Wojska Polskiego, który po reorganizacji jako 14 pułk piechoty przybył do Jarosławia i pod koniec roku wyruszył na front w obronie Galicji Wschodniej przed Ukraińcami. W grudniu 1918 z 3 kompanią podczas walk pod Lubaczowem szedł w tyralierze z atakującymi żołnierzami, opatrywał i wynosił rannych, pomagał strzelającym, wygłaszał przemówienia, zagrzewając żołnierzy do walki i służył jako kapłan. Będąc kapelanem 14 pułku piechoty, przebył front wojny polsko-bolszewickiej. Wyróżnił się w walkach, w pierwszej linii nad Sanem.

Dwukrotnie był przedstawiany do odznaczenia Krzyżem Virtuti Militari (za walki w 1918 i w 1920 roku), który otrzymał w 1921 roku. Za udział w walkach z Ukraińcami w 1918 roku otrzymał Krzyż Walecznych.

Od 15 lipca 1921 był Kapelanem Garnizonu Starogard. We wrześniu tego roku jako starszy kapelan został mianowany proboszczem Syberyjskiej Dywizji Piechoty. 15 listopada 1921 objął stanowisko Kierownika Rejonu Duszpasterstwa Toruń, a od kwietnia 1924 - kierownika Rejonu Duszpasterstwa Katowice. W latach 1924-1934 był proboszczem parafii garnizonowej w Katowicach. Tutaj w latach 1930-1933 budował według projektu Leona Dietza d’Army i Jana Zarzyckiego kościół garnizonowy pw. św. Kazimierza Królewicza w stylu funkcjonalizmu. Od 1934 roku był Kapelanem Garnizonu Toruń przy kościele pw. św. Katarzyny. W 1935 roku został mianowany dziekanem w VIII Korpusie Dziekanatu w Toruniu. W 1939 roku jako ks. pułkownik i Delegat Biskupa Polowego należał do Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z Naczelnym Wodzem, Marszałkiem Polski Edwardem Rydzem-Śmigłymi, z Naczelnym Komisarzem Cywilnym, płk. Wacławem Kostkiem-Biernackim. Wraz z wojskiem znalazł się w 1939 roku w Rumunii, później w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie w Anglii. Zmarł 20 października 1942 w Anglii.

Bibliografia

W. Roman, Kapelani wojskowi-bohaterowie wojny polsko-sowieckiej 1919-1920, "Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej" 1995, nr 18; O duszę polską, Katowice 1991, s. 122-123.