Saternus Czesław

Z e-ncyklopedia

Saternus Czesław OFM (1934-2009), imię zakonne Hilary

Urodził się 13 lipca 1934 w Nowym Bytomiu w rodzinie Piotra i Elfrydy z d. Cepok. Starszy brat o. Konstantego Saternusa. Naukę w szkole powszechnej rozpoczął w czasie okupacji 1 kwietnia 1941. Przez 4 lata uczęszczał do szkoły niemieckiej. Po wojnie automatycznie kontynuował naukę w szkole polskiej, którą ukończył w 1949 roku. Po opuszczeniu szkoły powszechnej zgłosił się do kolegium franciszkanów w Nysie, gdzie w 1950 roku ukończył klasę ósmą. Od 1950 roku był wychowankiem Małego Seminarium Franciszkanów w Jarocinie. Nie mógł rozpocząć nauki w klasie jedenastej, gdyż władze państwowe zamknęły Małe Seminarium. Wstąpił do franciszkanów. Nowicjat rozpoczął 8 września 1952 w Kobylinie. Po roku udał się do klasztoru w Rybniku, uczęszczając do klasy jedenastej. W latach 1954-1956 był studentem studium filozoficznego, które mieściło się w klasztorze opolskim, a studium teologiczne odbył w klasztorze panewnickim w latach 1956-1960. Na początku studiów teologicznych złożył 15 grudnia 1956 w Panewnikach profesję uroczystą na ręce definitora prowincji i prefekta studiów o. Chryzostoma Kurka. Święcenia kapłańskie przyjął 11 maja 1959 w panewnickiej parafii Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP z rąk bp. Herberta Bednorza. Po święceniach kapłańskich kontynuował studia teologiczne w Panewnikach, gdzie w latach 1960-1961 był słuchaczem roku pastoralnego, równocześnie pomagając duszpastersko w Wieluniu - został tam przeniesiony w lipcu 1961 roku w charakterze stacjonariusza. Po roku otrzymał obediencję do Wejherowa, gdzie przebywał do 1968 roku będąc rekolekcjonistą, a w latach 1965-1968 dyskretem klasztoru. W 1968 roku przeniósł się do Poznania jako rekolekcjonista, a od kwietnia 1969 roku był tam dyskretem. W grudniu 1969 roku wrócił do Wejherowa i przebywał w tamtejszym klasztorze do lutego 1973 roku. 1 sierpnia 1974 otrzymał dekret na administratora parafii helskiej. Pozostał w Helu na tym urzędzie aż do 1991 roku, gdy powstała nowa prowincja pw. św. Franciszka z Asyżu z siedzibą w Poznaniu. Pod koniec maja 1991 roku udał się do Braunau w Austrii. Tam pełnił obowiązki kapelana szpitala, a także od 1992 do 1998 roku gwardiana klasztoru i ekonoma (w latach 1992-1995). Po blisko 8 latach pobytu, został w marcu 1999 roku odwołany z Braunau i przeniesiony do Wielunia w charakterze stacjonariusza. W lipcu 1999 roku został powołany do pełnienia posługi spowiednika w kościele przyklasztorym w Bensheim w Niemczech. Ostatnim klasztorem, w którym przebywał był klasztor w Miejskiej Górce, a przybył tam po rocznym pobycie w Bensheim, w sierpniu 2000 roku. Powierzono mu obowiązki ojca duchownego nowicjuszów, z której to funkcji zrezygnował we wrześniu 2002 roku. Zmarł 23 września 2009 w klasztorze w Miejskiej Górce. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Goruszkach.

Bibliografia

[1] (dostęp: 5.08.2016).