Prałat

Z e-ncyklopedia

Prałat (łac. wyższy duchowny) to wyższy duchowny w Kościele, posiadający zwyczajną jurysdykcję kościelną (biskup, przełożony zakonny, wikariusz generalny), a także tytuł honorowy przyznawany osobom duchownym przez Stolicę Apostolską za szczególne zasługi dla Kościoła (bez udzielania im jurysdykcji). Prałatura terytorialna, czyli tymczasowa jednostka kościelna, np. na terenie misyjnym, gdzie nie ma jeszcze warunków, by ustanowić diecezję. Może być także prałatura personalna, np. stowarzyszenie wyłączone spod władzy biskupa diecezjalnego. Taką prałaturą personalną jest np. Opus Dei. Typy prałatów honorowych: protonotariusz apostolski, protonotariusz apostolski nadliczbowy, prałat honorowy Jego Świątobliwości, kapelan honorowy Jego Świątobliwości.

Prałaturę nadaje, na wniosek i prośbę biskupa diecezjalnego, Stolica Apostolska. Jest to znak uznania zasług duchownego dla Kościoła. Tytuł ten upoważnia do noszenia sutanny w kolorze amarantowym. W Kościele polskim zwyczajowo nazywa się prałatem również honorowego kapelana Jego Świątobliwości. Tytuł ten używany jest także w odniesieniu do czterech kapłanów spełniających najwyższe, określone funkcje w kapitule katedralnej czy kolegiackiej.

Bibliografia

W. Góralski, Prałat (hasło), [w:] EK, t. 16, pod red. S. Wilka, s. 250-251.