Pogrzeba Franciszek

Pogrzeba Franciszek (1873-1941), proboszcz w Przyszowicach

Urodził się 18 listopada 1873 w Dobrzeniu Małym k. Czarnowąsów, w rodzinie rolniczej Jana i Marii z d. Kubis. Uczęszczał do gimnazjum w Strzelcach Opolskich. 10 marca l896 zdał egzamin dojrzałości. Po maturze został przyjęty na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. W czasie studiów był słuchaczem wykładów z literatury słowiańskiej i polskiej oraz czynnym członkiem „Kółka Polskiego", gdzie wygłaszał referaty z historii Polski. Przez pewien czas był także jego prezesem.

30 czerwca 1900 przyjął święcenia kapłańskie. W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w Dolnej. Jako wikariusz pracował w Łubnianach k. Opola (od 10 września 1900), gdzie po śmierci ks. Karola Bergmanna, został mianowany administratorem, a następnie (od 1 lutego 1905) proboszczem. Należał do grupy księży, którzy podpisali odezwę ks. A. Skowrońskiego w sprawie zerwania z „Centrum”. 19 września 1922 został zatwierdzony na stanowisku proboszcza w Przyszowicach. 3 kwietnia 1933 mianowany promotorem iustitiae, a 21 września 1935 obrońcą węzła małżeńskiego. W międzyczasie, 20 stycznia 1934 wybrano go dziekanem dekanatu dębieńskiego. Na początku 1936 roku poważnie zachorował. Dzięki jego zaangażowaniu wybudowano w parafii nowy kościół. Zmarł 8 września 1941.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Pogrzeby; Schematyzm 1923; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 5-7, s. 120, Myszor, Historia diecezji, s. 87; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 203; E.J. Pyka, Pamiętajmy o...ludziach i cmentarzach, Przyszowice 2007, s. 116, 117; O narodowe oblicze katolickiego życia kościelnego na Górnym Śląsku. Polska-Stolica Apostolska-Niemcy 1919-1922, Kraków 2003, s. 33.