Pluta Jerzy

Z e-ncyklopedia

Pluta Jerzy (1932-1993)

Urodził się 27 lipca 1932 w Katowicach Brynowie jako najmłodszy z pięciorga rodzeństwa w rodzinie Ludwika i Walerii z d. Rauchsfleisch. Ojciec, z zawodu hutnik-robotnik, pochodził z Zagórza, matka z Pomorza. Jerzy Pluta uczęszczał początkowo do szkoły podstawowej w Brynowie. W 1943 roku jego rodzice przenieśli się do Załęża. Po odzyskaniu niepodległości kontynuował naukę w miejscowej szkole podstawowej im. Jana Kochanowskiego. W latach 1947-1952 był uczniem Prywatnego Katolickiego Gimnazjum Męskiego im. św. Jacka i Niższego Seminarium Duchownego w Katowicach. Do szkoły średniej przy ul. Wita Stwosza 17 dojeżdżał z Załęża. Egzamin dojrzałości zdał przed Komisją Egzaminacyjną 10 czerwca 1952.

Tonsurę i święcenia niższe otrzymał w 1954 roku z rąk wikariusza kapitulnego archidiecezji krakowskiej, bpa Franciszka Jopa. Subdiakonat przyjął w grudniu 1957 roku, diakonat - w połowie 1958 roku, natomiast święcenia kapłańskie 14 sierpnia 1958 w Panewnikach z rąk bpa H. Bednorza. Po święceniach został skierowany jako wikariusz do parafii św. Jana Chrzciciela w Goduli. Był tu współpracownikiem proboszcza i dziekana, ks. dra Józefa Szuberta. W lipcu 1959 roku uczestniczył w Krakowie w Kursie Teologicznym. Kolejny dekret z września 1961 roku skierował go do parafii św. Józefa w Zabrzegu. Mieszkał w prywatnym domu w sąsiedztwie probostwa. Po upływie dwóch lat został przeniesiony do parafii św. Wojciecha w Radzionkowie, którą kierował ks. Teofil Szczerbowski. Przebywał w niej do końca sierpnia 1967 roku. Następnie był wikariuszem w parafii św. Antoniego w Dąbrówce Małej. Pomagał w duszpasterstwie proboszczowi, ks. Stefanowi Kwiecińskiemu.

W latach 1971-1977 był wikariuszem w parafii św. Augustyna w Lipinach. W 1977 roku ks. Pluta otrzymał dekret, który skierował go do parafii MB Nieustającej Pomocy i św. Rozalii w Maciejkowicach. Po roku zamieszkał w charakterze rezydenta na probostwie w Dąbrówce Małej, gdzie w latach 1967-1971 był wikariuszem. W sierpniu 1982 roku odebrał dekret do parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach, który po tygodniu został unieważniony. Ks. Pluta „bezzwłocznie" udał się do parafii św. Mikołaja w Wilczy. Pobyt w tej parafii miał służyć pomocy duszpasterskiej na rzecz chorego proboszcza, ks. Rudolfa Świtały, a jednocześnie był okazją do kontynuowania pracy naukowej. W Wilczy otrzymał też nominację na stanowisko wikariusza-ekonoma (od 1 czerwca 1982) i proboszcza (od 10 sierpnia 1983). Obowiązki administratora tymczasowej parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Kalwarii Pszowskiej objął 16 kwietnia 1989. Dojeżdżał również do Rydułtów, gdzie był katechetą w Liceum Ogólnokształcącym.

Ks. Jerzy Pluta przez cały okres swojego kapłaństwa interesował się historią Kościoła. We wrześniu 1974 roku otrzymał od bpa Herberta Bednorza zezwolenie na ukończenie studiów historycznych na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W 1980 roku uzyskał roczny urlop naukowy (studia licencjackie). W latach 1961-1989 zestawił pozycje książkowe i artykuły bpa Bednorza; opracował dla Instytutu Geografii Historycznej Kościoła w Polsce przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim dzieje diecezji katowickiej w okresie okupacji niemieckiej; przejrzał materiał archiwalny, dotyczący działalności bpa Augusta Hlonda na Śląsku w latach 1922-1926; sporządził bibliografię publikacji kard. Bolesława Kominka; przedstawił udział duchowieństwa katolickiego w pracach Polskiej Akademii Umiejętności i wkład kleru Górnośląskiego i Cieszyńskiego w nauki teologiczne; zapoznał czytelników „Gościa Niedzielnego" z postaciami: Jana XXIII, kard. Hlonda, bpa Adamskiego, bpa Mikołaja z Błażejowic, ks. Londzina i ks. Kirchniawego; ukazał historię Kościoła katolickiego w Niemczech i USA; dał wreszcie krótki zarys historyczny diecezji katowickiej.

4 listopada 1975 bp Herbert Bednorz powołał ks. Plutę do zespołu konsultantów „Gościa Niedzielnego", który na cyklicznych spotkaniach miał oceniać pismo i proponować nowe zagadnienia. W porozumieniu z redaktorem naczelnym, ks. Stanisławem Tkoczem, redagował dział historyczny, organizował i opiniował artykuły, proponował nowych autorów, śledził literaturę historyczną, aby zapewnić pismu wiadomości z aktualnych i świeżych opracowań historycznych. Praca zespołu przyniosła wiele interesujących artykułów i była ważnym czynnikiem opiniotwórczym. Od lipca do października 1992 roku przebywał w szpitalu w Rydułtowach i w klinice kardiologicznej w Katowicach Ochojcu. Zmarł na probostwie w Kalwarii Pszowskiej 7 grudnia 1993. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 10 grudnia 1993 w Rydułtowach. Tam też spoczął na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jerzego Pluty; Schematyzm 1953-1993; WD 1993, nr 12, s. 597-602; S. Berezowski, Turystyczno-krajoznawczy przewodnik po województwie śląskim, Katowice 1937, s. 166; A. Grajewski, Świadek i uczestnik. 70 lat „Gościa Niedzielnego" (1923-1993), Katowice 1993, s. 55; GN 1993, nr 51/52, s. 30 i I (dodatek katowicki); J. Mandziuk, Pluta Jerzy (hasło), SPTK, t. 8, Warszawa 1995, s. 465-466.