Pisarek Stanisław

Z e-ncyklopedia

Pisarek Stanisław (1929-2009), biblista

PisarekStanislaw.jpg

Urodził się 24 marca 1929 w Pawłowicach Śląskich w wielodzietnej rodzinie Józefa i Marii z d. Krosny. W 1945 roku rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Pszczynie. Po zdaniu w 1949 roku egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rodzina Pisarków cieszy się najlepszą opinią rodziny katolickiej, a także i polskiej - napisał ks. prob. Jochemczyk w świadectwie moralności przy wstąpieniu Stanisława do seminarium. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1954 z rąk bpa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego w kościele pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich.

Po prymicjach był na zastępstwie wakacyjnym najpierw w rodzinnych Pawłowicach, a potem w Rydułtowach. Następnie był wikariuszem w parafiach: Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rojcy, a od 1955 roku Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu. Stamtąd w 1957 roku został posłany do Czechowic jako katecheta w szkołach średnich i zawodowych. Od 1 września 1958 był wikariuszem w Zawodziu. W 1960 roku rozpoczął na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim studia z biblistyki. W następnym roku bp Herbert Bednorz czynił starania o wyjazd ks. Pisarka na studia do Rzymu, bez rezultatu, gdyż ks. Pisarek nie otrzymał paszportu. W czasie wakacji w 1961 roku ks. Pisarek zastępował kapelana w Szpitalu Miejskim przy ul. Raciborskiej w Katowicach. W 1963 roku uzyskał tytuł magistra teologii. W tymże samym roku w czasie wakacji był na zastępstwie w Zebrzydowicach, a potem w Pielgrzymowicach, a w 1964 roku w Pawłowicach i na Zawodziu. W sierpniu 1965 roku głosił kazania i konferencje dla wczasowiczów w Koniakowie i Wiśle.

W 1965 roku zamieszkał na probostwie w Podlesiu Śląskim, pracując nad rozprawą doktorską. W 1967 roku został mianowany delegatem diecezji katowickiej do spraw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W tym samym roku uzyskał stopień doktora teologii w zakresie biblistyki. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1985 roku na Wydziale Teologicznym PAT w Krakowie. Na tejże uczelni został w 1988 roku mianowany docentem, a w 1995 roku profesorem nadzwyczajnym. Jego rozprawa habilitacyjna została wydana pod tytułem: Cierpliwa wytrwałość w Nowym Testamencie. W 1971 roku ks. Pisarek został prefektem studiów Śląskiego Seminarium Duchownego, a w 1974 roku - wicerektorem. Od 1966 roku był wykładowcą Nowego Testamentu w WŚSD. Był adiunktem przy katedrze biblistyki na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu (1972-1974) i wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie k. Wrocławia. Prowadził także zajęcia dydaktyczne z Pisma Św. na Wydziale Teologicznym UŚ, w Instytucie Teologicznym im. św. Jana Kantego w Bielsku-Białej i w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Panewnikach.

Był członkiem stowarzyszenia Studiorum Novi Testamenti Societas oraz Stowarzyszenia Biblistów Polskich. Ks. Stanisławowi Pisarkowi zostały powierzone liczne zadania i funkcje. W ramach prac I Synodu Diecezji Katowickiej był członkiem Komisji Doktrynalnej (Podkomisja Teologiczna) oraz rzeczoznawcą w zakresie problematyki teologicznej. Był prelegentem międzyzakonnych dni skupienia w diecezji katowickiej. W 1987 roku został ustanowiony asystentem kościelnym Instytutu Świeckiego św. Anieli Merici (Anielanki). Był egzaminatorem diecezjalnym z zakresu Pisma Świętego, cenzorem książek, recenzentem prac proboszczowskich. Należał do kolegium redakcyjnego „Śląskich Studiów Historyczno-Teologicznych", był konsultorem „Gościa Niedzielnego" z dziedziny Pisma Św. Należał do gremiów diecezjalnych: Rady Kapłańskiej i Archidiecezjalnej Komisji II Synodu Plenarnego. W latach 1989-2001 był członkiem Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem. Wyrazem uznania zasług dla Kościoła była prałatura w 1995 roku. Zmarł 18 września 2009 w Pawłowicach Śląskich i tam został pochowany.

Bibliografia

J. Kozyra, Wspomnienie pośmiertne o ks. prof. dr. hab. Stanisławie Pisarku, WA 2009, nr 11, s. 656-659.